قتل در فقه سیاسی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==پانویس== {{یادآوری پانویس}} {{پانویس}} +== پانویس == {{پانویس}})) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
||
| (۸ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | |||
| موضوع مرتبط = قتل | |||
| عنوان مدخل = [[قتل]] | |||
| مداخل مرتبط = [[قتل در قرآن]] - [[قتل در حدیث]] - [[قتل در فقه سیاسی]] | |||
| پرسش مرتبط = قتل (پرسش) | |||
}} | |||
== مقدمه == | |||
==مقدمه== | |||
[[جنگ]] و [[کارزار]]<ref>بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۹۰.</ref>. اصل آن "قتل" به معنای ازاله [[روح]] از [[بدن]]<ref>حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۶۵۵.</ref>، زوال [[حیات]]<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۹، ص۱۹۳.</ref>. | [[جنگ]] و [[کارزار]]<ref>بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۹۰.</ref>. اصل آن "قتل" به معنای ازاله [[روح]] از [[بدن]]<ref>حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۶۵۵.</ref>، زوال [[حیات]]<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۹، ص۱۹۳.</ref>. | ||
| خط ۱۲: | خط ۱۳: | ||
در [[قرآن کریم]] پس از [[آزمون]] سیاست‌های مختلف در [[دعوت]] [[مشرکان]] به [[اسلام]] و تداوم [[دشمنی‌ها]] و مخالفت‌های [[کفار]] و مشرکان، آخرین [[فرمان الهی]] [[بسیج]] [[مسلمانان]] برای جنگ با آنان بود: {{متن قرآن|أُذِنَ لِلَّذِينَ يُقَاتَلُونَ بِأَنَّهُمْ ظُلِمُوا وَإِنَّ اللَّهَ عَلَى نَصْرِهِمْ لَقَدِيرٌ}}<ref>«به کسانی که بر آنها جنگ تحمیل می‌شود اجازه (ی جهاد) داده شد زیرا ستم دیده‌اند و بی‌گمان خداوند بر یاری آنان تواناست» سوره حج، آیه ۳۹.</ref>. به [[قتال]] در [[راه خدا]]، [[جهاد]] نیز اطلاق می‌شود<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص: ۴۸۹-۴۹۰.</ref> | در [[قرآن کریم]] پس از [[آزمون]] سیاست‌های مختلف در [[دعوت]] [[مشرکان]] به [[اسلام]] و تداوم [[دشمنی‌ها]] و مخالفت‌های [[کفار]] و مشرکان، آخرین [[فرمان الهی]] [[بسیج]] [[مسلمانان]] برای جنگ با آنان بود: {{متن قرآن|أُذِنَ لِلَّذِينَ يُقَاتَلُونَ بِأَنَّهُمْ ظُلِمُوا وَإِنَّ اللَّهَ عَلَى نَصْرِهِمْ لَقَدِيرٌ}}<ref>«به کسانی که بر آنها جنگ تحمیل می‌شود اجازه (ی جهاد) داده شد زیرا ستم دیده‌اند و بی‌گمان خداوند بر یاری آنان تواناست» سوره حج، آیه ۳۹.</ref>. به [[قتال]] در [[راه خدا]]، [[جهاد]] نیز اطلاق می‌شود<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص: ۴۸۹-۴۹۰.</ref> | ||
==منابع== | == منابع == | ||
{{منابع}} | |||
* [[پرونده:1379779.jpg|22px]] [[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|'''فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم''']] | * [[پرونده:1379779.jpg|22px]] [[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|'''فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم''']] | ||
{{پایان منابع}} | |||
== پانویس == | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده: مدخل]] | [[رده: مدخل]] | ||
[[رده:قتل]] | [[رده:قتل]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۵ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۰۸
این مدخل زیرشاخهٔ بحث قتل است. قتل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: قتل در قرآن - قتل در حدیث - قتل در فقه سیاسی - پرسش‌های مرتبطمقدمه
جنگ و کارزار[۱]. اصل آن "قتل" به معنای ازاله روح از بدن[۲]، زوال حیات[۳].
﴿قَاتِلُوهُمْ يُعَذِّبْهُمُ اللَّهُ بِأَيْدِيكُمْ وَيُخْزِهِمْ وَيَنْصُرْكُمْ عَلَيْهِمْ﴾[۴].
در قرآن کریم پس از آزمون سیاست‌های مختلف در دعوت مشرکان به اسلام و تداوم دشمنی‌ها و مخالفت‌های کفار و مشرکان، آخرین فرمان الهی بسیج مسلمانان برای جنگ با آنان بود: ﴿أُذِنَ لِلَّذِينَ يُقَاتَلُونَ بِأَنَّهُمْ ظُلِمُوا وَإِنَّ اللَّهَ عَلَى نَصْرِهِمْ لَقَدِيرٌ﴾[۵]. به قتال در راه خدا، جهاد نیز اطلاق می‌شود[۶]
منابع
پانویس
- ↑ بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۹۰.
- ↑ حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۶۵۵.
- ↑ حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۹، ص۱۹۳.
- ↑ «با آنان پیکار کنید تا خداوند آنها را به دست شما عذاب کند و خوارشان گرداند و شما را بر آنان پیروزی دهد و دل‌های گروهی مؤمن را خنک گرداند» سوره توبه، آیه ۱۴.
- ↑ «به کسانی که بر آنها جنگ تحمیل می‌شود اجازه (ی جهاد) داده شد زیرا ستم دیده‌اند و بی‌گمان خداوند بر یاری آنان تواناست» سوره حج، آیه ۳۹.
- ↑ نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص: ۴۸۹-۴۹۰.