سبیل در فقه سیاسی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-\n\n\n +\n\n))
جز (جایگزینی متن - 'وصف' به 'وصف')
 
(۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{امامت}}
{{مدخل مرتبط
<div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث '''[[سبیل]]''' است. "'''[[سبیل]]'''" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
| موضوع مرتبط = سبیل
<div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[سبیل در قرآن]] - [[سبیل در حدیث]] - [[سبیل در فقه سیاسی]] </div>
| عنوان مدخل = [[سبیل]]
<div style="background-color: rgb(206,242, 299); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل '''[[سبیل (پرسش)]]''' قابل دسترسی خواهند بود.</div>
| مداخل مرتبط = [[سبیل در قرآن]] - [[سبیل در حدیث]] - [[سبیل در فقه سیاسی]]  
| پرسش مرتبط  = سبیل (پرسش)
}}


==مقدمه==
== مقدمه ==
[[راه]] و طریق و به صورت مجازی به معنای راهی برای [[سلطه]] یا راهی که به بن‌بست بکشاند<ref>محمود سرمدی، «سبیل»، دانشنامه قرآن و قرآن‌پژوهی، ج۲، ص۱۱۸۸-۱۱۸۹.</ref>. اصل آن "سبل" به معنای ارسال چیزی از بالا به پایین یا در امتداد چیزی<ref>ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۳، ص۱۲۹.</ref>.
[[راه]] و طریق و به صورت مجازی به معنای راهی برای [[سلطه]] یا راهی که به بن‌بست بکشاند<ref>محمود سرمدی، «سبیل»، دانشنامه قرآن و قرآن‌پژوهی، ج۲، ص۱۱۸۸-۱۱۸۹.</ref>. اصل آن "سبل" به معنای ارسال چیزی از بالا به پایین یا در امتداد چیزی<ref>ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۳، ص۱۲۹.</ref>.


{{متن قرآن|وَلَنْ يَجْعَلَ اللَّهُ لِلْكَافِرِينَ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ سَبِيلًا}}<ref>«هرگز خداوند برای کافران به زیان مؤمنان راهی نمی‌گشاید» سوره نساء، آیه ۱۴۱.</ref>.
{{متن قرآن|وَلَنْ يَجْعَلَ اللَّهُ لِلْكَافِرِينَ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ سَبِيلًا}}<ref>«هرگز خداوند برای کافران به زیان مؤمنان راهی نمی‌گشاید» سوره نساء، آیه ۱۴۱.</ref>.


این [[آیه شریفه]] بر [[نفی سبیل]] و [[سلطه کفار]] بر [[مؤمنان]] دلالت دارد؛ یعنی [[خداوند]] راهی را که [[کافران]]، [[دولت]] [[مؤمنان]] را نابود کنند و آثار [[مؤمنان]] را از بین ببرند و بر قلمرو آنان [[سلطه]] یابند، نگشوده است<ref>وهبة بن مصطفی زحیلی، التفسیر المنیر، ج۵، ص۳۲۵.</ref>. این [[سنت الهی]] مادامی است که [[مؤمنان]] بر [[وصف]] [[مؤمن]] [[استوار]] باشند و در [[راه خدا]] [[قیام]] کنند و [[احکام الهی]] را گردن نهند؛ چنین مؤمنانی هیچ‌گاه تحت [[سلطه]] [[کافران]] قرار نخواهد گرفت، و [[نصرت الهی]] شامل حال آنها خواهد بود<ref>محمد رشیدرضا، تفسیر المنار، ج۵، ص۴۵۶.</ref>.
این [[آیه شریفه]] بر [[نفی سبیل]] و [[سلطه کفار]] بر [[مؤمنان]] دلالت دارد؛ یعنی [[خداوند]] راهی را که [[کافران]]، [[دولت]] [[مؤمنان]] را نابود کنند و آثار [[مؤمنان]] را از بین ببرند و بر قلمرو آنان [[سلطه]] یابند، نگشوده است<ref>وهبة بن مصطفی زحیلی، التفسیر المنیر، ج۵، ص۳۲۵.</ref>. این [[سنت الهی]] مادامی است که [[مؤمنان]] بر وصف [[مؤمن]] [[استوار]] باشند و در [[راه خدا]] [[قیام]] کنند و [[احکام الهی]] را گردن نهند؛ چنین مؤمنانی هیچ‌گاه تحت [[سلطه]] [[کافران]] قرار نخواهد گرفت، و [[نصرت الهی]] شامل حال آنها خواهد بود<ref>محمد رشیدرضا، تفسیر المنار، ج۵، ص۴۵۶.</ref>.


عده‌ای واژه "سبیل" را در [[آیه]] به معنای [[حجت]] گرفته‌اند که در نتیجه مراد [[آیه]] بیان وضعیت [[مؤمنان]] و [[کافران]] در [[روز قیامت]] است.
عده‌ای واژه "سبیل" را در [[آیه]] به معنای [[حجت]] گرفته‌اند که در نتیجه مراد [[آیه]] بیان وضعیت [[مؤمنان]] و [[کافران]] در [[روز قیامت]] است.
خط ۱۵: خط ۱۷:
قاعده "[[نفی سبیل]]" از اصول [[سیاست خارجی]] [[اسلام]] است که [[فقها]] و [[اندیشمندان مسلمان]] به‌ تفصیل درباره آن سخن گفته‌اند. بر اساس آن، هرگونه رابطه، [[قرارداد]] یا عملی که منجر به تفوّق و [[سلطه]] [[کافران]] بر [[مسلمانان]] باشد، [[حرام]] است و این قاعده در [[روابط]] خارجی [[اسلام]]، [[حکومت]] بر سایر [[قوانین]] و [[احکام شرع]] دارد<ref>ابوالفضل شکوری، فقه سیاسی، ص۳۲۵-۳۳۰.</ref>.<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص: ۳۳۲-۳۳۳.</ref>
قاعده "[[نفی سبیل]]" از اصول [[سیاست خارجی]] [[اسلام]] است که [[فقها]] و [[اندیشمندان مسلمان]] به‌ تفصیل درباره آن سخن گفته‌اند. بر اساس آن، هرگونه رابطه، [[قرارداد]] یا عملی که منجر به تفوّق و [[سلطه]] [[کافران]] بر [[مسلمانان]] باشد، [[حرام]] است و این قاعده در [[روابط]] خارجی [[اسلام]]، [[حکومت]] بر سایر [[قوانین]] و [[احکام شرع]] دارد<ref>ابوالفضل شکوری، فقه سیاسی، ص۳۲۵-۳۳۰.</ref>.<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص: ۳۳۲-۳۳۳.</ref>


==منابع==
== منابع ==
{{منابع}}
* [[پرونده:1379779.jpg|22px]] [[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|'''فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم''']]
* [[پرونده:1379779.jpg|22px]] [[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|'''فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم''']]
{{پایان منابع}}


== پانویس ==
== پانویس ==

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۱ سپتامبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۹:۰۳

مقدمه

راه و طریق و به صورت مجازی به معنای راهی برای سلطه یا راهی که به بن‌بست بکشاند[۱]. اصل آن "سبل" به معنای ارسال چیزی از بالا به پایین یا در امتداد چیزی[۲].

﴿وَلَنْ يَجْعَلَ اللَّهُ لِلْكَافِرِينَ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ سَبِيلًا[۳].

این آیه شریفه بر نفی سبیل و سلطه کفار بر مؤمنان دلالت دارد؛ یعنی خداوند راهی را که کافران، دولت مؤمنان را نابود کنند و آثار مؤمنان را از بین ببرند و بر قلمرو آنان سلطه یابند، نگشوده است[۴]. این سنت الهی مادامی است که مؤمنان بر وصف مؤمن استوار باشند و در راه خدا قیام کنند و احکام الهی را گردن نهند؛ چنین مؤمنانی هیچ‌گاه تحت سلطه کافران قرار نخواهد گرفت، و نصرت الهی شامل حال آنها خواهد بود[۵].

عده‌ای واژه "سبیل" را در آیه به معنای حجت گرفته‌اند که در نتیجه مراد آیه بیان وضعیت مؤمنان و کافران در روز قیامت است.

قاعده "نفی سبیل" از اصول سیاست خارجی اسلام است که فقها و اندیشمندان مسلمان به‌ تفصیل درباره آن سخن گفته‌اند. بر اساس آن، هرگونه رابطه، قرارداد یا عملی که منجر به تفوّق و سلطه کافران بر مسلمانان باشد، حرام است و این قاعده در روابط خارجی اسلام، حکومت بر سایر قوانین و احکام شرع دارد[۶].[۷]

منابع

پانویس

  1. محمود سرمدی، «سبیل»، دانشنامه قرآن و قرآن‌پژوهی، ج۲، ص۱۱۸۸-۱۱۸۹.
  2. ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۳، ص۱۲۹.
  3. «هرگز خداوند برای کافران به زیان مؤمنان راهی نمی‌گشاید» سوره نساء، آیه ۱۴۱.
  4. وهبة بن مصطفی زحیلی، التفسیر المنیر، ج۵، ص۳۲۵.
  5. محمد رشیدرضا، تفسیر المنار، ج۵، ص۴۵۶.
  6. ابوالفضل شکوری، فقه سیاسی، ص۳۲۵-۳۳۰.
  7. نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص: ۳۳۲-۳۳۳.