بشیر بن نعمان بن عبید اوسی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{امامت}} <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">این مدخل...» ایجاد کرد)
 
 
(۱۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{امامت}}
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[بشیر بن نعمان بن عبید اوسی در تاریخ اسلامی]] | پرسش مرتبط  = }}
<div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
<div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;"> [[بشیر بن نعمان بن عبید اوسی در تاریخ اسلامی]] </div>


==مقدمه==
== مقدمه ==
از بنوظَفَر از [[قبایل]] [[اوسی]] است که [[ابن حجر]]<ref>ابن حجر، ج۱، ص۴۴۶.</ref> او را در قسم اول [[الاصابه]] آورده و به نقل از [[ابن قداح]] <ref>عبدالله بن عمارة انصاری، نسب‌شناس انصار.</ref> گوید: «عبید» جد بشیر، همان [[مقرن بن اوس بن مالک]] است<ref>ابن حجر، ج۶، ص۳۵۱.</ref> که در [[جنگ بدر]]، [[عباس]]، [[نوفل]] و [[عقیل]] را به [[اسارت]] درآورد و آنان را به ریسمانی بست. [[رسول خدا]]{{صل}} بدین دلیل به او [[لقب]] مقرن داد<ref>ابن سعد، ج۳، ص۳۴۶.</ref>. نعمان [[پدر]] بشیر در [[جنگ]] یمامه با [[مسیلمه کذاب]] (سال [[دوازده]]) و بشیر در [[قیام]] که (سال ۶۳) کشته شد<ref>ابن ماکولا، ج۱، ص۲۸۴.</ref>. [[ابن سعد]] در شرح حال جد وی عبید بن اوس گفته که وی نسلی داشته، اما از آنان کسی باقی نمانده و منقرض شده‌اند.<ref>ابن عبدالبر، ج۱، ص۲۵۴.</ref>.<ref>[[منصور داداش‌نژاد|داداش‌نژاد، منصور]]، [[دانشنامه سیره نبوی ج۲ (کتاب)|مقاله «بشیر بن نعمان بن عبید اوسی»، دانشنامه سیره نبوی]] ج۲، ص:۲۵۳.</ref>
از بنوظَفَر از [[قبایل]] [[اوسی]] است که [[ابن حجر]]<ref>ابن حجر، ج۱، ص۴۴۶.</ref> او را در قسم اول [[الاصابه]] آورده و به نقل از [[ابن قداح]] <ref>عبدالله بن عمارة انصاری، نسب‌شناس انصار.</ref> گوید: «عبید» جد بشیر، همان [[مقرن بن اوس بن مالک]] است<ref>ابن حجر، ج۶، ص۳۵۱.</ref> که در [[جنگ بدر]]، [[عباس]]، [[نوفل]] و [[عقیل]] را به [[اسارت]] درآورد و آنان را به ریسمانی بست. [[رسول خدا]] {{صل}} بدین دلیل به او [[لقب]] مقرن داد<ref>ابن سعد، ج۳، ص۳۴۶.</ref>. نعمان [[پدر]] بشیر در [[جنگ]] یمامه با [[مسیلمه کذاب]] (سال [[دوازده]]) و بشیر در [[قیام]] که (سال ۶۳) کشته شد<ref>ابن ماکولا، ج۱، ص۲۸۴.</ref>. [[ابن سعد]] در شرح حال جد وی عبید بن اوس گفته که وی نسلی داشته، اما از آنان کسی باقی نمانده و منقرض شده‌اند.<ref>ابن عبدالبر، ج۱، ص۲۵۴.</ref><ref>[[منصور داداش‌نژاد|داداش‌نژاد، منصور]]، [[دانشنامه سیره نبوی ج۲ (کتاب)|مقاله «بشیر بن نعمان بن عبید اوسی»، دانشنامه سیره نبوی]] ج۲، ص:۲۵۳.</ref>


==جستارهای وابسته==
== جستارهای وابسته ==
{{مدخل‌های وابسته}}
{{مدخل وابسته}}


{{پایان مدخل‌های وابسته}}
{{پایان مدخل وابسته}}


==منابع==
== منابع ==
{{منابع}}
{{منابع}}
# [[پرونده:2.jpg|22px]] [[منصور داداش‌نژاد|داداش‌نژاد، منصور]]، [[دانشنامه سیره نبوی ج۲ (کتاب)|'''مقاله «بشیر بن نعمان بن عبید اوسی»، دانشنامه سیره نبوی ج۲''']]
# [[پرونده:IM009658.jpg|22px]] [[منصور داداش‌نژاد|داداش‌نژاد، منصور]]، [[دانشنامه سیره نبوی ج۲ (کتاب)|'''مقاله «بشیر بن نعمان بن عبید اوسی»، دانشنامه سیره نبوی ج۲''']]
{{پایان منابع}}
{{پایان منابع}}


==پانویس==
== پانویس ==
{{پانویس}}
{{پانویس}}
{{صحابه}}


[[رده:بشیر بن نعمان بن عبید اوسی]]
[[رده:مدخل]]
[[رده:اعلام]]
[[رده:اعلام]]
[[رده:صحابه]]
[[رده:اصحاب پیامبر]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۴ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۸:۵۳

مقدمه

از بنوظَفَر از قبایل اوسی است که ابن حجر[۱] او را در قسم اول الاصابه آورده و به نقل از ابن قداح [۲] گوید: «عبید» جد بشیر، همان مقرن بن اوس بن مالک است[۳] که در جنگ بدر، عباس، نوفل و عقیل را به اسارت درآورد و آنان را به ریسمانی بست. رسول خدا (ص) بدین دلیل به او لقب مقرن داد[۴]. نعمان پدر بشیر در جنگ یمامه با مسیلمه کذاب (سال دوازده) و بشیر در قیام که (سال ۶۳) کشته شد[۵]. ابن سعد در شرح حال جد وی عبید بن اوس گفته که وی نسلی داشته، اما از آنان کسی باقی نمانده و منقرض شده‌اند.[۶][۷]

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. ابن حجر، ج۱، ص۴۴۶.
  2. عبدالله بن عمارة انصاری، نسب‌شناس انصار.
  3. ابن حجر، ج۶، ص۳۵۱.
  4. ابن سعد، ج۳، ص۳۴۶.
  5. ابن ماکولا، ج۱، ص۲۸۴.
  6. ابن عبدالبر، ج۱، ص۲۵۴.
  7. داداش‌نژاد، منصور، مقاله «بشیر بن نعمان بن عبید اوسی»، دانشنامه سیره نبوی ج۲، ص:۲۵۳.