خسر: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-''']] == پانویس == {{پانویس}} +''']] {{پایان منابع}} == پانویس == {{پانویس}})) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
||
| (۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{ | {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[خسر در قرآن]] - [[خسر در حدیث]] - [[خسر در فقه سیاسی]] | پرسش مرتبط = خسر (پرسش)}} | ||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
* نقصان<ref>خلیل بن احمد فراهیدی، کتاب العین، ج۴، ص۱۹۵.</ref>، کم شدن، [[زیانکاری]]، کم شدن اصل [[سرمایه]] <ref>حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۲۸۱.</ref>. | * نقصان<ref>خلیل بن احمد فراهیدی، کتاب العین، ج۴، ص۱۹۵.</ref>، کم شدن، [[زیانکاری]]، کم شدن اصل [[سرمایه]] <ref>حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۲۸۱.</ref>. | ||
*{{متن قرآن|وَالْعَصْرِ إِنَّ الْإِنْسَانَ لَفِي خُسْرٍ}}<ref>«سوگند به روزگار، که آدمی در زیانمندی است» سوره عصر، آیه ۱-۲.</ref> | *{{متن قرآن|وَالْعَصْرِ إِنَّ الْإِنْسَانَ لَفِي خُسْرٍ}}<ref>«سوگند به روزگار، که آدمی در زیانمندی است» سوره عصر، آیه ۱-۲.</ref> | ||
*نسبت خُسران به [[انسان]] در این [[آیه]]، از این جهت است که اصل [[سرمایه]] او که [[عمر]] و زندگانی است، در حال نقصان و زوال است. خُسران به معنای "نقص" در مقابل "ربح"، گاهی در [[مال]] و [[امور مادی]] است که مفهوم غبن و [[نقص]] بر آن [[صدق]] می‌کند و گاهی در امور [[نفسانی]] و [[معنوی]] است که مفهوم [[گمراهی]] و [[هلاکت]] بر آن انطباق دارد<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۳، ص۵۲.</ref>. | * نسبت خُسران به [[انسان]] در این [[آیه]]، از این جهت است که اصل [[سرمایه]] او که [[عمر]] و زندگانی است، در حال نقصان و زوال است. خُسران به معنای "نقص" در مقابل "ربح"، گاهی در [[مال]] و [[امور مادی]] است که مفهوم غبن و [[نقص]] بر آن [[صدق]] می‌کند و گاهی در امور [[نفسانی]] و [[معنوی]] است که مفهوم [[گمراهی]] و [[هلاکت]] بر آن انطباق دارد<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۳، ص۵۲.</ref>. | ||
*از دیدگاه انسان‌شناختیِ [[قرآن]]، [[انسان]] موجودی فانی است و لحظه به لحظه به [[مرگ]] نزدیک می‌شود و زمان به نفع او نیست و همین مفهوم [[خسران]] [[انسان]] است؛ امّا چگونه می‌توان این خُسران را جُبران کرد؟ مهم [[راه]] حلی است که [[خداوند]] در این بحرانِ ناگزیر و اجتناب ناپذیر به [[انسان]] عرضه می‌کند: {{متن قرآن|إِلاَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَتَوَاصَوْا بِالْحَقِّ وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ }}<ref>«جز آنان که ایمان آورده‌اند و کارهای شایسته کرده‌اند و یکدیگر را به راستی پند داده‌اند و همدیگر را به شکیبایی اندرز داده‌اند» سوره عصر، آیه ۳.</ref><ref>ر.ک: محمود سرمدی، «خسارت/خسران»، دانشنامه قرآن و قرآن‌پژوهی، ج۱، ص۹۸۷-۹۸۸.</ref>. چنین مبنایی در [[انسان‌شناسی]]، اگر در [[نفوس]] و [[جان‌ها]] قرار گیرد، به عنوانِ یک اصل [[اخلاقی]] والا، راهنمایِ [[رفتار انسان]] در [[جامعه]] و [[نظام سیاسی]] خواهد بود.<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص: ۲۵۴.</ref>. | * از دیدگاه انسان‌شناختیِ [[قرآن]]، [[انسان]] موجودی فانی است و لحظه به لحظه به [[مرگ]] نزدیک می‌شود و زمان به نفع او نیست و همین مفهوم [[خسران]] [[انسان]] است؛ امّا چگونه می‌توان این خُسران را جُبران کرد؟ مهم [[راه]] حلی است که [[خداوند]] در این بحرانِ ناگزیر و اجتناب ناپذیر به [[انسان]] عرضه می‌کند: {{متن قرآن|إِلاَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَتَوَاصَوْا بِالْحَقِّ وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ }}<ref>«جز آنان که ایمان آورده‌اند و کارهای شایسته کرده‌اند و یکدیگر را به راستی پند داده‌اند و همدیگر را به شکیبایی اندرز داده‌اند» سوره عصر، آیه ۳.</ref><ref>ر. ک: محمود سرمدی، «خسارت/خسران»، دانشنامه قرآن و قرآن‌پژوهی، ج۱، ص۹۸۷-۹۸۸.</ref>. چنین مبنایی در [[انسان‌شناسی]]، اگر در [[نفوس]] و [[جان‌ها]] قرار گیرد، به عنوانِ یک اصل [[اخلاقی]] والا، راهنمایِ [[رفتار انسان]] در [[جامعه]] و [[نظام سیاسی]] خواهد بود.<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص: ۲۵۴.</ref>. | ||
==منابع== | == منابع == | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
* [[پرونده:1379779.jpg|22px]] [[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|'''فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم''']] | * [[پرونده:1379779.jpg|22px]] [[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|'''فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم''']] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۴ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۲۳:۵۴
خسر از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: خسر در قرآن - خسر در حدیث - خسر در فقه سیاسی - پرسش‌های مرتبطمقدمه
- نقصان[۱]، کم شدن، زیانکاری، کم شدن اصل سرمایه [۲].
- ﴿وَالْعَصْرِ إِنَّ الْإِنْسَانَ لَفِي خُسْرٍ﴾[۳]
- نسبت خُسران به انسان در این آیه، از این جهت است که اصل سرمایه او که عمر و زندگانی است، در حال نقصان و زوال است. خُسران به معنای "نقص" در مقابل "ربح"، گاهی در مال و امور مادی است که مفهوم غبن و نقص بر آن صدق می‌کند و گاهی در امور نفسانی و معنوی است که مفهوم گمراهی و هلاکت بر آن انطباق دارد[۴].
- از دیدگاه انسان‌شناختیِ قرآن، انسان موجودی فانی است و لحظه به لحظه به مرگ نزدیک می‌شود و زمان به نفع او نیست و همین مفهوم خسران انسان است؛ امّا چگونه می‌توان این خُسران را جُبران کرد؟ مهم راه حلی است که خداوند در این بحرانِ ناگزیر و اجتناب ناپذیر به انسان عرضه می‌کند: ﴿إِلاَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَتَوَاصَوْا بِالْحَقِّ وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ ﴾[۵][۶]. چنین مبنایی در انسان‌شناسی، اگر در نفوس و جان‌ها قرار گیرد، به عنوانِ یک اصل اخلاقی والا، راهنمایِ رفتار انسان در جامعه و نظام سیاسی خواهد بود.[۷].
منابع
پانویس
- ↑ خلیل بن احمد فراهیدی، کتاب العین، ج۴، ص۱۹۵.
- ↑ حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۲۸۱.
- ↑ «سوگند به روزگار، که آدمی در زیانمندی است» سوره عصر، آیه ۱-۲.
- ↑ حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۳، ص۵۲.
- ↑ «جز آنان که ایمان آورده‌اند و کارهای شایسته کرده‌اند و یکدیگر را به راستی پند داده‌اند و همدیگر را به شکیبایی اندرز داده‌اند» سوره عصر، آیه ۳.
- ↑ ر. ک: محمود سرمدی، «خسارت/خسران»، دانشنامه قرآن و قرآن‌پژوهی، ج۱، ص۹۸۷-۹۸۸.
- ↑ نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص: ۲۵۴.