نفی محل حوادث بودن خداوند: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-\n{{نبوت}} +{{نبوت}})) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
||
| (۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{نبوت}} | {{نبوت}} | ||
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[نفی محل حوادث بودن خداوند در قرآن]] - [[نفی محل حوادث بودن خداوند در حدیث]] - [[نفی محل حوادث بودن خداوند در نهج البلاغه]] - [[نفی محل حوادث بودن خداوند در کلام اسلامی]] - [[نفی محل حوادث بودن خداوند در عرفان اسلامی]]| پرسش مرتبط = نفی محل حوادث بودن خداوند (پرسش)}} | |||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
*یکی از مسائل [[فلسفه]] و [[علم کلام]] است. [[متکلمان]] [[مسلمان]] معتقدند که نمی‌توان [[ذات خداوند]] را محل حوادث دانست و محال است که حوادث به ذات او [[قائم]] باشند؛ زیرا [[قیام]] حوادث به ذات، مستلزم تغییر در ذات است. [[خداوند]] [[واجب]] الوجود است، و [[واجب]] الوجود آن است که همه [[شئون]] و کمالاتش را یکباره دارا است. موجودی را که در حال تغییر و [[تکامل]] است، نمی‌توان [[واجب]] الوجود دانست. [[وجوب]] وجود، ملازم فعلیت و مناقض تدریج است<ref>الالهیات، ۲/ ۱۲۱ و ۱۲۲؛ تجرید الاعتقاد، ۱۸۰؛ ارشاد الطالبین، ۲۳۲.</ref><ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص 451.</ref>. | * یکی از مسائل [[فلسفه]] و [[علم کلام]] است. [[متکلمان]] [[مسلمان]] معتقدند که نمی‌توان [[ذات خداوند]] را محل حوادث دانست و محال است که حوادث به ذات او [[قائم]] باشند؛ زیرا [[قیام]] حوادث به ذات، مستلزم تغییر در ذات است. [[خداوند]] [[واجب]] الوجود است، و [[واجب]] الوجود آن است که همه [[شئون]] و کمالاتش را یکباره دارا است. موجودی را که در حال تغییر و [[تکامل]] است، نمی‌توان [[واجب]] الوجود دانست. [[وجوب]] وجود، ملازم فعلیت و مناقض تدریج است<ref>الالهیات، ۲/ ۱۲۱ و ۱۲۲؛ تجرید الاعتقاد، ۱۸۰؛ ارشاد الطالبین، ۲۳۲.</ref><ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص 451.</ref>. | ||
==منابع== | == منابع == | ||
{{منابع}} | |||
* [[پرونده:1414.jpg|22px]] [[فرهنگ شیعه (کتاب)|'''فرهنگ شیعه''']] | * [[پرونده:1414.jpg|22px]] [[فرهنگ شیعه (کتاب)|'''فرهنگ شیعه''']] | ||
{{پایان منابع}} | {{پایان منابع}} | ||
== پانویس == | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده:نفی محل حوادث بودن خداوند]] | [[رده:نفی محل حوادث بودن خداوند]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۵ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۲:۰۳
نفی محل حوادث بودن خداوند از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: نفی محل حوادث بودن خداوند در قرآن - نفی محل حوادث بودن خداوند در حدیث - نفی محل حوادث بودن خداوند در نهج البلاغه - نفی محل حوادث بودن خداوند در کلام اسلامی - نفی محل حوادث بودن خداوند در عرفان اسلامی - پرسش‌های مرتبطمقدمه
- یکی از مسائل فلسفه و علم کلام است. متکلمان مسلمان معتقدند که نمی‌توان ذات خداوند را محل حوادث دانست و محال است که حوادث به ذات او قائم باشند؛ زیرا قیام حوادث به ذات، مستلزم تغییر در ذات است. خداوند واجب الوجود است، و واجب الوجود آن است که همه شئون و کمالاتش را یکباره دارا است. موجودی را که در حال تغییر و تکامل است، نمی‌توان واجب الوجود دانست. وجوب وجود، ملازم فعلیت و مناقض تدریج است[۱][۲].
منابع
پانویس
- ↑ الالهیات، ۲/ ۱۲۱ و ۱۲۲؛ تجرید الاعتقاد، ۱۸۰؛ ارشاد الطالبین، ۲۳۲.
- ↑ فرهنگ شیعه، ص 451.