عمل صالح در معارف و سیره حسینی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==منابع== +== منابع ==))
 
(۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{امامت}}
{{مدخل مرتبط
<div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث '''[[عمل صالح]]''' است. "'''[[عمل صالح]]'''" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
| موضوع مرتبط = عمل صالح
<div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[عمل صالح در قرآن]] - [[عمل صالح در حدیث]] - [[عمل صالح در اخلاق اسلامی]] - [[عمل صالح در معارف دعا و زیارات]] - [[عمل صالح در معارف و سیره سجادی]] - [[عمل صالح در معارف و سیره حسینی]] - [[عمل صالح در جامعه‌شناسی اسلامی]]</div>
| عنوان مدخل  = [[عمل صالح]]
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
| مداخل مرتبط = [[عمل صالح در قرآن]] - [[عمل صالح در حدیث]] - [[عمل صالح در اخلاق اسلامی]] - [[عمل صالح در معارف دعا و زیارات]] - [[عمل صالح در معارف و سیره سجادی]] - [[عمل صالح در معارف و سیره حسینی]] - [[عمل صالح در جامعه‌شناسی اسلامی]]
| پرسش مرتبط  =  
}}


==برآوردن [[حاجت‌ها]]==
== برآوردن [[حاجت‌ها]] ==
در کتاب [[نثرالدر (کتاب)|نثرالدر]] از [[امام حسین]]{{ع}}، در یکی از سخنرانی‌ها آمده است: بدانید که نیازهای [[مردم]] به شما از [[نعمت‌های خدا]] بر شماست. از آنها ملول نشوید که گرفتار می‌شوید<ref>{{متن حدیث|اعْلَمُوا أَنَّ‏ حَوَائِجَ‏ النَّاسِ‏ إِلَيْكُمْ‏ مِنْ نِعَمِ اللَّهِ عَلَيْكُمْ، فَلَا تَمَلُّوا النِّعَمَ فَتَحُوزُوا نِقَماً}} (نثر الدرّ، ج۱، ص۳۳۴).</ref>.
در کتاب [[نثرالدر (کتاب)|نثرالدر]] از [[امام حسین]] {{ع}}، در یکی از سخنرانی‌ها آمده است: بدانید که نیازهای [[مردم]] به شما از [[نعمت‌های خدا]] بر شماست. از آنها ملول نشوید که گرفتار می‌شوید<ref>{{متن حدیث|اعْلَمُوا أَنَّ‏ حَوَائِجَ‏ النَّاسِ‏ إِلَيْكُمْ‏ مِنْ نِعَمِ اللَّهِ عَلَيْكُمْ، فَلَا تَمَلُّوا النِّعَمَ فَتَحُوزُوا نِقَماً}} (نثر الدرّ، ج۱، ص۳۳۴).</ref>.


در کتاب [[الدرالمنثور (کتاب)|الدرالمنثور]] به سندش، از امام حسین{{ع}} نقل شده است که: [[پیامبر خدا]]{{صل}} فرمود: «هیچ بنده‌ای نیست که رفتن به دنبال [[حاجت]] [[برادر]] مسلمانش را وا نهد، خواه آن حاجت برآورده شود یا نشود، مگر آنکه گرفتارِ کمک به کسی می‌شود که [آن کمک] برایش [[گناه]] دارد و پاداشی نمی‌بَرَد»<ref>{{متن حدیث|قَالَ رَسُولُ اللَّهِ{{صل}}: مَا مِنْ عَبْدٍ يَدَعُ الْمَشْيَ فِي حَاجَةِ أَخِيهِ الْمُسْلِمِ قُضِيَتْ أَوْ لَمْ تُقْضَ، إِلَّا ابْتُلِيَ بِعَوْنِهِ مَنْ يَأْثَمُ عَلَيْهِ وَ لَا يُؤجَرُ فِيهِ}} (الدرّ المنثور، ج۱، ص۵۰۹).</ref>.<ref>[[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امام حسین (کتاب)|گزیده دانشنامه امام حسین]] ص ۹۷۱.</ref>
در کتاب [[الدرالمنثور (کتاب)|الدرالمنثور]] به سندش، از امام حسین {{ع}} نقل شده است که: [[پیامبر خدا]] {{صل}} فرمود: «هیچ بنده‌ای نیست که رفتن به دنبال [[حاجت]] [[برادر]] مسلمانش را وا نهد، خواه آن حاجت برآورده شود یا نشود، مگر آنکه گرفتارِ کمک به کسی می‌شود که [آن کمک] برایش [[گناه]] دارد و پاداشی نمی‌بَرَد»<ref>{{متن حدیث|قَالَ رَسُولُ اللَّهِ {{صل}}: مَا مِنْ عَبْدٍ يَدَعُ الْمَشْيَ فِي حَاجَةِ أَخِيهِ الْمُسْلِمِ قُضِيَتْ أَوْ لَمْ تُقْضَ، إِلَّا ابْتُلِيَ بِعَوْنِهِ مَنْ يَأْثَمُ عَلَيْهِ وَ لَا يُؤجَرُ فِيهِ}} (الدرّ المنثور، ج۱، ص۵۰۹).</ref>.<ref>[[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امام حسین (کتاب)|گزیده دانشنامه امام حسین]] ص ۹۷۱.</ref>


==[[شاد کردن]] [[برادران]]==
== [[شاد کردن]] [[برادران]] ==
کتاب [[کنز العمال(کتاب)|کنز العمال]] از امام حسین{{ع}}، از پیامبر خدا{{صل}} اینگونه نقل کرده است که: از موجبات [[آمرزش]]، شادمان کردن برادر مسلمانت است<ref>{{متن حدیث|إِنَّ‏ مِنْ‏ مُوجِبَاتِ‏ الْمَغْفِرَةٍ إِدْخَالُكَ السُّرُورَ عَلَى‏ أَخِيكَ‏ الْمُسْلِمِ‏}} (کنز العمّال، ج۱۵، ص۷۷۰، ح۴۳۰۲۴).</ref>.<ref>[[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امام حسین (کتاب)|گزیده دانشنامه امام حسین]] ص ۹۷۱.</ref>
کتاب [[کنز العمال(کتاب)|کنز العمال]] از امام حسین {{ع}}، از پیامبر خدا {{صل}} اینگونه نقل کرده است که: از موجبات [[آمرزش]]، شادمان کردن برادر مسلمانت است<ref>{{متن حدیث|إِنَّ‏ مِنْ‏ مُوجِبَاتِ‏ الْمَغْفِرَةٍ إِدْخَالُكَ السُّرُورَ عَلَى‏ أَخِيكَ‏ الْمُسْلِمِ‏}} (کنز العمّال، ج۱۵، ص۷۷۰، ح۴۳۰۲۴).</ref>.<ref>[[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امام حسین (کتاب)|گزیده دانشنامه امام حسین]] ص ۹۷۱.</ref>


==همسایه‌داری خوب==
== همسایه‌داری خوب ==
در کتاب [[علل الشرائع(کتاب)|علل الشرائع]] به سندش، از امام حسین{{ع}}، از [[امام حسن]] نقل شده است: مادرم [[فاطمه]]{{س}} را شبِ [[جمعه]] در محرابش دیدم که به [[نماز]] ایستاده بود و پیوسته، به [[رکوع]] و [[سجود]] می‌رفت تا آنکه سپیده‌دم بر آمد. می‌شنیدم که برای مردان و [[زنان]] [[مؤمن]]، با ذکر نام، [[دعا]] می‌کند و فراوان برایشان دعا می‌کند، اما برای خود، دعایی نمی‌کند. به او گفتم: [[مادر]] من! چرا برای خود دعا نمی‌کنی، همان‌گونه که برای دیگران دعا می‌کنی؟ فرمود: «پسر عزیزم! نخستْ [[همسایه]]، سپس [[خانه]]»<ref>{{متن حدیث|رَأَيْتُ أُمِّي فَاطِمَةَ{{س}} قَامَتْ‏ فِي‏ مِحْرَابِهَا لَيْلَةَ جُمُعَتِهَا فَلَمْ تَزَلْ رَاكِعَةً سَاجِدَةً حَتَّى اتَّضَحَ عَمُودُ الصُّبْحِ وَ سَمِعْتُهَا تَدْعُو لِلْمُؤْمِنِينَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ وَ تُسَمِّيهِمْ وَ تُكْثِرُ الدُّعَاءَ لَهُمْ وَ لَا تَدْعُو لِنَفْسِهَا بِشَيْ‏ءٍ فَقُلْتُ لَهَا يَا أُمَّاهْ لِمَ لَا تَدْعِينَ لِنَفْسِكِ كَمَا تَدْعِينَ لِغَيْرِكِ فَقَالَتْ يَا بُنَيَّ الْجَارَ ثُمَّ الدَّارَ}} (علل الشرائع، ص۱۸۲، ح۱؛ دلائل الإمامة، ص۱۵۲، ح۶۵).</ref>.<ref>[[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امام حسین (کتاب)|گزیده دانشنامه امام حسین]] ص ۹۷۲.</ref>
در کتاب [[علل الشرائع(کتاب)|علل الشرائع]] به سندش، از امام حسین {{ع}}، از [[امام حسن]] نقل شده است: مادرم [[فاطمه]] {{س}} را شبِ [[جمعه]] در محرابش دیدم که به [[نماز]] ایستاده بود و پیوسته، به [[رکوع]] و [[سجود]] می‌رفت تا آنکه سپیده‌دم بر آمد. می‌شنیدم که برای مردان و [[زنان]] [[مؤمن]]، با ذکر نام، [[دعا]] می‌کند و فراوان برایشان دعا می‌کند، اما برای خود، دعایی نمی‌کند. به او گفتم: [[مادر]] من! چرا برای خود دعا نمی‌کنی، همان‌گونه که برای دیگران دعا می‌کنی؟ فرمود: «پسر عزیزم! نخستْ [[همسایه]]، سپس [[خانه]]»<ref>{{متن حدیث|رَأَيْتُ أُمِّي فَاطِمَةَ {{س}} قَامَتْ‏ فِي‏ مِحْرَابِهَا لَيْلَةَ جُمُعَتِهَا فَلَمْ تَزَلْ رَاكِعَةً سَاجِدَةً حَتَّى اتَّضَحَ عَمُودُ الصُّبْحِ وَ سَمِعْتُهَا تَدْعُو لِلْمُؤْمِنِينَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ وَ تُسَمِّيهِمْ وَ تُكْثِرُ الدُّعَاءَ لَهُمْ وَ لَا تَدْعُو لِنَفْسِهَا بِشَيْ‏ءٍ فَقُلْتُ لَهَا يَا أُمَّاهْ لِمَ لَا تَدْعِينَ لِنَفْسِكِ كَمَا تَدْعِينَ لِغَيْرِكِ فَقَالَتْ يَا بُنَيَّ الْجَارَ ثُمَّ الدَّارَ}} (علل الشرائع، ص۱۸۲، ح۱؛ دلائل الإمامة، ص۱۵۲، ح۶۵).</ref>.<ref>[[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امام حسین (کتاب)|گزیده دانشنامه امام حسین]] ص ۹۷۲.</ref>


==[[بزرگداشت]] سالمندان==
== [[بزرگداشت]] سالمندان ==
در کتاب [[الجعفریات (کتاب)|الجعفریات]] به سندش از [[امام حسین]]{{ع}}، ازامام [[علی]] نقل است که: پیامبرخدا{{صل}} فرمود: «هر کس سالمندی را به خاطر مویِ سفیدش بزرگ بدارد، خدای عز و جل او را از [[هراس]] [[روز قیامت]]، ایمن می‌دارد»<ref>{{متن حدیث|قَالَ رَسُولُ اللَّهِ{{صل}}:‏ مَنْ‏ وَقَّرَ ذَا شَيْبَةٍ لِشَيْبَتِهِ‏ آمَنَهُ اللَّهُ تَعَالَى مِنْ فَزَعِ يَوْمِ الْقِيَامَةِ}} (الجعفریّات، ص۱۹۶).</ref>.<ref>[[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امام حسین (کتاب)|گزیده دانشنامه امام حسین]] ص ۹۷۲.</ref>
در کتاب [[الجعفریات (کتاب)|الجعفریات]] به سندش از [[امام حسین]] {{ع}}، ازامام [[علی]] نقل است که: پیامبرخدا {{صل}} فرمود: «هر کس سالمندی را به خاطر مویِ سفیدش بزرگ بدارد، خدای عز و جل او را از [[هراس]] [[روز قیامت]]، ایمن می‌دارد»<ref>{{متن حدیث|قَالَ رَسُولُ اللَّهِ {{صل}}:‏ مَنْ‏ وَقَّرَ ذَا شَيْبَةٍ لِشَيْبَتِهِ‏ آمَنَهُ اللَّهُ تَعَالَى مِنْ فَزَعِ يَوْمِ الْقِيَامَةِ}} (الجعفریّات، ص۱۹۶).</ref>.<ref>[[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امام حسین (کتاب)|گزیده دانشنامه امام حسین]] ص ۹۷۲.</ref>


==[[گریستن]] بر مصیبت‌های [[اهل بیت]]{{عم}}==
== [[گریستن]] بر مصیبت‌های [[اهل بیت]] {{عم}} ==
[[ربیع بن منذر]] از پدرش، از امام حسین{{ع}} نقل می‌کند: هیچ بنده‌ای نیست که چشمانش قطره‌ای [[اشک]] بر ما بیفشانَد و یا سرشکی از دیدگانش سرازیر شود، جز آنکه [[خداوند]]، او را برای سالیانی دراز، در [[بهشت]] جای دهد<ref>{{متن حدیث|مَا مِنْ‏ عَبْدٍ قَطَرَتْ‏ عَيْنَاهُ‏ فِينَا قَطْرَةً أَوْ دَمَعَتْ عَيْنَاهُ فِينَا دَمْعَةً إِلَّا بَوَّأَهُ اللَّهُ بِهَا فِي الْجَنَّةِ حُقُباً}} (الأمالی، مفید، ص۳۴۱، ح۶؛ الأمالی، طوسی، ص۱۱۶، ح۱۸۱).</ref>.<ref>[[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امام حسین (کتاب)|گزیده دانشنامه امام حسین]] ص ۹۷۲.</ref>
[[ربیع بن منذر]] از پدرش، از امام حسین {{ع}} نقل می‌کند: هیچ بنده‌ای نیست که چشمانش قطره‌ای [[اشک]] بر ما بیفشانَد و یا سرشکی از دیدگانش سرازیر شود، جز آنکه [[خداوند]]، او را برای سالیانی دراز، در [[بهشت]] جای دهد<ref>{{متن حدیث|مَا مِنْ‏ عَبْدٍ قَطَرَتْ‏ عَيْنَاهُ‏ فِينَا قَطْرَةً أَوْ دَمَعَتْ عَيْنَاهُ فِينَا دَمْعَةً إِلَّا بَوَّأَهُ اللَّهُ بِهَا فِي الْجَنَّةِ حُقُباً}} (الأمالی، مفید، ص۳۴۱، ح۶؛ الأمالی، طوسی، ص۱۱۶، ح۱۸۱).</ref>.<ref>[[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امام حسین (کتاب)|گزیده دانشنامه امام حسین]] ص ۹۷۲.</ref>
 
== جستارهای وابسته ==


== منابع ==
== منابع ==
خط ۲۸: خط ۲۸:
{{پایان منابع}}
{{پایان منابع}}


==پانویس==
== پانویس ==
{{پانویس}}
{{پانویس}}


[[رده:عمل صالح]]
[[رده:عمل صالح]]
[[رده:مدخل]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۵ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۵۴

برآوردن حاجت‌ها

در کتاب نثرالدر از امام حسین (ع)، در یکی از سخنرانی‌ها آمده است: بدانید که نیازهای مردم به شما از نعمت‌های خدا بر شماست. از آنها ملول نشوید که گرفتار می‌شوید[۱].

در کتاب الدرالمنثور به سندش، از امام حسین (ع) نقل شده است که: پیامبر خدا (ص) فرمود: «هیچ بنده‌ای نیست که رفتن به دنبال حاجت برادر مسلمانش را وا نهد، خواه آن حاجت برآورده شود یا نشود، مگر آنکه گرفتارِ کمک به کسی می‌شود که [آن کمک] برایش گناه دارد و پاداشی نمی‌بَرَد»[۲].[۳]

شاد کردن برادران

کتاب کنز العمال از امام حسین (ع)، از پیامبر خدا (ص) اینگونه نقل کرده است که: از موجبات آمرزش، شادمان کردن برادر مسلمانت است[۴].[۵]

همسایه‌داری خوب

در کتاب علل الشرائع به سندش، از امام حسین (ع)، از امام حسن نقل شده است: مادرم فاطمه (س) را شبِ جمعه در محرابش دیدم که به نماز ایستاده بود و پیوسته، به رکوع و سجود می‌رفت تا آنکه سپیده‌دم بر آمد. می‌شنیدم که برای مردان و زنان مؤمن، با ذکر نام، دعا می‌کند و فراوان برایشان دعا می‌کند، اما برای خود، دعایی نمی‌کند. به او گفتم: مادر من! چرا برای خود دعا نمی‌کنی، همان‌گونه که برای دیگران دعا می‌کنی؟ فرمود: «پسر عزیزم! نخستْ همسایه، سپس خانه»[۶].[۷]

بزرگداشت سالمندان

در کتاب الجعفریات به سندش از امام حسین (ع)، ازامام علی نقل است که: پیامبرخدا (ص) فرمود: «هر کس سالمندی را به خاطر مویِ سفیدش بزرگ بدارد، خدای عز و جل او را از هراس روز قیامت، ایمن می‌دارد»[۸].[۹]

گریستن بر مصیبت‌های اهل بیت (ع)

ربیع بن منذر از پدرش، از امام حسین (ع) نقل می‌کند: هیچ بنده‌ای نیست که چشمانش قطره‌ای اشک بر ما بیفشانَد و یا سرشکی از دیدگانش سرازیر شود، جز آنکه خداوند، او را برای سالیانی دراز، در بهشت جای دهد[۱۰].[۱۱]

منابع

پانویس

  1. «اعْلَمُوا أَنَّ‏ حَوَائِجَ‏ النَّاسِ‏ إِلَيْكُمْ‏ مِنْ نِعَمِ اللَّهِ عَلَيْكُمْ، فَلَا تَمَلُّوا النِّعَمَ فَتَحُوزُوا نِقَماً» (نثر الدرّ، ج۱، ص۳۳۴).
  2. «قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (ص): مَا مِنْ عَبْدٍ يَدَعُ الْمَشْيَ فِي حَاجَةِ أَخِيهِ الْمُسْلِمِ قُضِيَتْ أَوْ لَمْ تُقْضَ، إِلَّا ابْتُلِيَ بِعَوْنِهِ مَنْ يَأْثَمُ عَلَيْهِ وَ لَا يُؤجَرُ فِيهِ» (الدرّ المنثور، ج۱، ص۵۰۹).
  3. محمدی ری‌شهری، محمد، گزیده دانشنامه امام حسین ص ۹۷۱.
  4. «إِنَّ‏ مِنْ‏ مُوجِبَاتِ‏ الْمَغْفِرَةٍ إِدْخَالُكَ السُّرُورَ عَلَى‏ أَخِيكَ‏ الْمُسْلِمِ‏» (کنز العمّال، ج۱۵، ص۷۷۰، ح۴۳۰۲۴).
  5. محمدی ری‌شهری، محمد، گزیده دانشنامه امام حسین ص ۹۷۱.
  6. «رَأَيْتُ أُمِّي فَاطِمَةَ (س) قَامَتْ‏ فِي‏ مِحْرَابِهَا لَيْلَةَ جُمُعَتِهَا فَلَمْ تَزَلْ رَاكِعَةً سَاجِدَةً حَتَّى اتَّضَحَ عَمُودُ الصُّبْحِ وَ سَمِعْتُهَا تَدْعُو لِلْمُؤْمِنِينَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ وَ تُسَمِّيهِمْ وَ تُكْثِرُ الدُّعَاءَ لَهُمْ وَ لَا تَدْعُو لِنَفْسِهَا بِشَيْ‏ءٍ فَقُلْتُ لَهَا يَا أُمَّاهْ لِمَ لَا تَدْعِينَ لِنَفْسِكِ كَمَا تَدْعِينَ لِغَيْرِكِ فَقَالَتْ يَا بُنَيَّ الْجَارَ ثُمَّ الدَّارَ» (علل الشرائع، ص۱۸۲، ح۱؛ دلائل الإمامة، ص۱۵۲، ح۶۵).
  7. محمدی ری‌شهری، محمد، گزیده دانشنامه امام حسین ص ۹۷۲.
  8. «قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (ص):‏ مَنْ‏ وَقَّرَ ذَا شَيْبَةٍ لِشَيْبَتِهِ‏ آمَنَهُ اللَّهُ تَعَالَى مِنْ فَزَعِ يَوْمِ الْقِيَامَةِ» (الجعفریّات، ص۱۹۶).
  9. محمدی ری‌شهری، محمد، گزیده دانشنامه امام حسین ص ۹۷۲.
  10. «مَا مِنْ‏ عَبْدٍ قَطَرَتْ‏ عَيْنَاهُ‏ فِينَا قَطْرَةً أَوْ دَمَعَتْ عَيْنَاهُ فِينَا دَمْعَةً إِلَّا بَوَّأَهُ اللَّهُ بِهَا فِي الْجَنَّةِ حُقُباً» (الأمالی، مفید، ص۳۴۱، ح۶؛ الأمالی، طوسی، ص۱۱۶، ح۱۸۱).
  11. محمدی ری‌شهری، محمد، گزیده دانشنامه امام حسین ص ۹۷۲.