عمل صالح در معارف و سیره حسینی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==پانویس== +== پانویس ==)) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
||
| (۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{ | {{مدخل مرتبط | ||
| موضوع مرتبط = عمل صالح | |||
| عنوان مدخل = [[عمل صالح]] | |||
| مداخل مرتبط = [[عمل صالح در قرآن]] - [[عمل صالح در حدیث]] - [[عمل صالح در اخلاق اسلامی]] - [[عمل صالح در معارف دعا و زیارات]] - [[عمل صالح در معارف و سیره سجادی]] - [[عمل صالح در معارف و سیره حسینی]] - [[عمل صالح در جامعه‌شناسی اسلامی]] | |||
| پرسش مرتبط = | |||
}} | |||
==برآوردن [[حاجت‌ها]]== | == برآوردن [[حاجت‌ها]] == | ||
در کتاب [[نثرالدر (کتاب)|نثرالدر]] از [[امام حسین]]{{ع}}، در یکی از سخنرانی‌ها آمده است: بدانید که نیازهای [[مردم]] به شما از [[نعمت‌های خدا]] بر شماست. از آنها ملول نشوید که گرفتار می‌شوید<ref>{{متن حدیث|اعْلَمُوا أَنَّ حَوَائِجَ النَّاسِ إِلَيْكُمْ مِنْ نِعَمِ اللَّهِ عَلَيْكُمْ، فَلَا تَمَلُّوا النِّعَمَ فَتَحُوزُوا نِقَماً}} (نثر الدرّ، ج۱، ص۳۳۴).</ref>. | در کتاب [[نثرالدر (کتاب)|نثرالدر]] از [[امام حسین]] {{ع}}، در یکی از سخنرانی‌ها آمده است: بدانید که نیازهای [[مردم]] به شما از [[نعمت‌های خدا]] بر شماست. از آنها ملول نشوید که گرفتار می‌شوید<ref>{{متن حدیث|اعْلَمُوا أَنَّ حَوَائِجَ النَّاسِ إِلَيْكُمْ مِنْ نِعَمِ اللَّهِ عَلَيْكُمْ، فَلَا تَمَلُّوا النِّعَمَ فَتَحُوزُوا نِقَماً}} (نثر الدرّ، ج۱، ص۳۳۴).</ref>. | ||
در کتاب [[الدرالمنثور (کتاب)|الدرالمنثور]] به سندش، از امام حسین{{ع}} نقل شده است که: [[پیامبر خدا]]{{صل}} فرمود: «هیچ بنده‌ای نیست که رفتن به دنبال [[حاجت]] [[برادر]] مسلمانش را وا نهد، خواه آن حاجت برآورده شود یا نشود، مگر آنکه گرفتارِ کمک به کسی می‌شود که [آن کمک] برایش [[گناه]] دارد و پاداشی نمی‌بَرَد»<ref>{{متن حدیث|قَالَ رَسُولُ اللَّهِ{{صل}}: مَا مِنْ عَبْدٍ يَدَعُ الْمَشْيَ فِي حَاجَةِ أَخِيهِ الْمُسْلِمِ قُضِيَتْ أَوْ لَمْ تُقْضَ، إِلَّا ابْتُلِيَ بِعَوْنِهِ مَنْ يَأْثَمُ عَلَيْهِ وَ لَا يُؤجَرُ فِيهِ}} (الدرّ المنثور، ج۱، ص۵۰۹).</ref>.<ref>[[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امام حسین (کتاب)|گزیده دانشنامه امام حسین]] ص ۹۷۱.</ref> | در کتاب [[الدرالمنثور (کتاب)|الدرالمنثور]] به سندش، از امام حسین {{ع}} نقل شده است که: [[پیامبر خدا]] {{صل}} فرمود: «هیچ بنده‌ای نیست که رفتن به دنبال [[حاجت]] [[برادر]] مسلمانش را وا نهد، خواه آن حاجت برآورده شود یا نشود، مگر آنکه گرفتارِ کمک به کسی می‌شود که [آن کمک] برایش [[گناه]] دارد و پاداشی نمی‌بَرَد»<ref>{{متن حدیث|قَالَ رَسُولُ اللَّهِ {{صل}}: مَا مِنْ عَبْدٍ يَدَعُ الْمَشْيَ فِي حَاجَةِ أَخِيهِ الْمُسْلِمِ قُضِيَتْ أَوْ لَمْ تُقْضَ، إِلَّا ابْتُلِيَ بِعَوْنِهِ مَنْ يَأْثَمُ عَلَيْهِ وَ لَا يُؤجَرُ فِيهِ}} (الدرّ المنثور، ج۱، ص۵۰۹).</ref>.<ref>[[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امام حسین (کتاب)|گزیده دانشنامه امام حسین]] ص ۹۷۱.</ref> | ||
==[[شاد کردن]] [[برادران]]== | == [[شاد کردن]] [[برادران]] == | ||
کتاب [[کنز العمال(کتاب)|کنز العمال]] از امام حسین{{ع}}، از پیامبر خدا{{صل}} اینگونه نقل کرده است که: از موجبات [[آمرزش]]، شادمان کردن برادر مسلمانت است<ref>{{متن حدیث|إِنَّ مِنْ مُوجِبَاتِ الْمَغْفِرَةٍ إِدْخَالُكَ السُّرُورَ عَلَى أَخِيكَ الْمُسْلِمِ}} (کنز العمّال، ج۱۵، ص۷۷۰، ح۴۳۰۲۴).</ref>.<ref>[[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امام حسین (کتاب)|گزیده دانشنامه امام حسین]] ص ۹۷۱.</ref> | کتاب [[کنز العمال(کتاب)|کنز العمال]] از امام حسین {{ع}}، از پیامبر خدا {{صل}} اینگونه نقل کرده است که: از موجبات [[آمرزش]]، شادمان کردن برادر مسلمانت است<ref>{{متن حدیث|إِنَّ مِنْ مُوجِبَاتِ الْمَغْفِرَةٍ إِدْخَالُكَ السُّرُورَ عَلَى أَخِيكَ الْمُسْلِمِ}} (کنز العمّال، ج۱۵، ص۷۷۰، ح۴۳۰۲۴).</ref>.<ref>[[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امام حسین (کتاب)|گزیده دانشنامه امام حسین]] ص ۹۷۱.</ref> | ||
==همسایه‌داری خوب== | == همسایه‌داری خوب == | ||
در کتاب [[علل الشرائع(کتاب)|علل الشرائع]] به سندش، از امام حسین{{ع}}، از [[امام حسن]] نقل شده است: مادرم [[فاطمه]]{{س}} را شبِ [[جمعه]] در محرابش دیدم که به [[نماز]] ایستاده بود و پیوسته، به [[رکوع]] و [[سجود]] می‌رفت تا آنکه سپیده‌دم بر آمد. می‌شنیدم که برای مردان و [[زنان]] [[مؤمن]]، با ذکر نام، [[دعا]] می‌کند و فراوان برایشان دعا می‌کند، اما برای خود، دعایی نمی‌کند. به او گفتم: [[مادر]] من! چرا برای خود دعا نمی‌کنی، همان‌گونه که برای دیگران دعا می‌کنی؟ فرمود: «پسر عزیزم! نخستْ [[همسایه]]، سپس [[خانه]]»<ref>{{متن حدیث|رَأَيْتُ أُمِّي فَاطِمَةَ{{س}} قَامَتْ فِي مِحْرَابِهَا لَيْلَةَ جُمُعَتِهَا فَلَمْ تَزَلْ رَاكِعَةً سَاجِدَةً حَتَّى اتَّضَحَ عَمُودُ الصُّبْحِ وَ سَمِعْتُهَا تَدْعُو لِلْمُؤْمِنِينَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ وَ تُسَمِّيهِمْ وَ تُكْثِرُ الدُّعَاءَ لَهُمْ وَ لَا تَدْعُو لِنَفْسِهَا بِشَيْءٍ فَقُلْتُ لَهَا يَا أُمَّاهْ لِمَ لَا تَدْعِينَ لِنَفْسِكِ كَمَا تَدْعِينَ لِغَيْرِكِ فَقَالَتْ يَا بُنَيَّ الْجَارَ ثُمَّ الدَّارَ}} (علل الشرائع، ص۱۸۲، ح۱؛ دلائل الإمامة، ص۱۵۲، ح۶۵).</ref>.<ref>[[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امام حسین (کتاب)|گزیده دانشنامه امام حسین]] ص ۹۷۲.</ref> | در کتاب [[علل الشرائع(کتاب)|علل الشرائع]] به سندش، از امام حسین {{ع}}، از [[امام حسن]] نقل شده است: مادرم [[فاطمه]] {{س}} را شبِ [[جمعه]] در محرابش دیدم که به [[نماز]] ایستاده بود و پیوسته، به [[رکوع]] و [[سجود]] می‌رفت تا آنکه سپیده‌دم بر آمد. می‌شنیدم که برای مردان و [[زنان]] [[مؤمن]]، با ذکر نام، [[دعا]] می‌کند و فراوان برایشان دعا می‌کند، اما برای خود، دعایی نمی‌کند. به او گفتم: [[مادر]] من! چرا برای خود دعا نمی‌کنی، همان‌گونه که برای دیگران دعا می‌کنی؟ فرمود: «پسر عزیزم! نخستْ [[همسایه]]، سپس [[خانه]]»<ref>{{متن حدیث|رَأَيْتُ أُمِّي فَاطِمَةَ {{س}} قَامَتْ فِي مِحْرَابِهَا لَيْلَةَ جُمُعَتِهَا فَلَمْ تَزَلْ رَاكِعَةً سَاجِدَةً حَتَّى اتَّضَحَ عَمُودُ الصُّبْحِ وَ سَمِعْتُهَا تَدْعُو لِلْمُؤْمِنِينَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ وَ تُسَمِّيهِمْ وَ تُكْثِرُ الدُّعَاءَ لَهُمْ وَ لَا تَدْعُو لِنَفْسِهَا بِشَيْءٍ فَقُلْتُ لَهَا يَا أُمَّاهْ لِمَ لَا تَدْعِينَ لِنَفْسِكِ كَمَا تَدْعِينَ لِغَيْرِكِ فَقَالَتْ يَا بُنَيَّ الْجَارَ ثُمَّ الدَّارَ}} (علل الشرائع، ص۱۸۲، ح۱؛ دلائل الإمامة، ص۱۵۲، ح۶۵).</ref>.<ref>[[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امام حسین (کتاب)|گزیده دانشنامه امام حسین]] ص ۹۷۲.</ref> | ||
==[[بزرگداشت]] سالمندان== | == [[بزرگداشت]] سالمندان == | ||
در کتاب [[الجعفریات (کتاب)|الجعفریات]] به سندش از [[امام حسین]]{{ع}}، ازامام [[علی]] نقل است که: پیامبرخدا{{صل}} فرمود: «هر کس سالمندی را به خاطر مویِ سفیدش بزرگ بدارد، خدای عز و جل او را از [[هراس]] [[روز قیامت]]، ایمن می‌دارد»<ref>{{متن حدیث|قَالَ رَسُولُ اللَّهِ{{صل}}: مَنْ وَقَّرَ ذَا شَيْبَةٍ لِشَيْبَتِهِ آمَنَهُ اللَّهُ تَعَالَى مِنْ فَزَعِ يَوْمِ الْقِيَامَةِ}} (الجعفریّات، ص۱۹۶).</ref>.<ref>[[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امام حسین (کتاب)|گزیده دانشنامه امام حسین]] ص ۹۷۲.</ref> | در کتاب [[الجعفریات (کتاب)|الجعفریات]] به سندش از [[امام حسین]] {{ع}}، ازامام [[علی]] نقل است که: پیامبرخدا {{صل}} فرمود: «هر کس سالمندی را به خاطر مویِ سفیدش بزرگ بدارد، خدای عز و جل او را از [[هراس]] [[روز قیامت]]، ایمن می‌دارد»<ref>{{متن حدیث|قَالَ رَسُولُ اللَّهِ {{صل}}: مَنْ وَقَّرَ ذَا شَيْبَةٍ لِشَيْبَتِهِ آمَنَهُ اللَّهُ تَعَالَى مِنْ فَزَعِ يَوْمِ الْقِيَامَةِ}} (الجعفریّات، ص۱۹۶).</ref>.<ref>[[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امام حسین (کتاب)|گزیده دانشنامه امام حسین]] ص ۹۷۲.</ref> | ||
==[[گریستن]] بر مصیبت‌های [[اهل بیت]]{{عم}}== | == [[گریستن]] بر مصیبت‌های [[اهل بیت]] {{عم}} == | ||
[[ربیع بن منذر]] از پدرش، از امام حسین{{ع}} نقل می‌کند: هیچ بنده‌ای نیست که چشمانش قطره‌ای [[اشک]] بر ما بیفشانَد و یا سرشکی از دیدگانش سرازیر شود، جز آنکه [[خداوند]]، او را برای سالیانی دراز، در [[بهشت]] جای دهد<ref>{{متن حدیث|مَا مِنْ عَبْدٍ قَطَرَتْ عَيْنَاهُ فِينَا قَطْرَةً أَوْ دَمَعَتْ عَيْنَاهُ فِينَا دَمْعَةً إِلَّا بَوَّأَهُ اللَّهُ بِهَا فِي الْجَنَّةِ حُقُباً}} (الأمالی، مفید، ص۳۴۱، ح۶؛ الأمالی، طوسی، ص۱۱۶، ح۱۸۱).</ref>.<ref>[[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امام حسین (کتاب)|گزیده دانشنامه امام حسین]] ص ۹۷۲.</ref> | [[ربیع بن منذر]] از پدرش، از امام حسین {{ع}} نقل می‌کند: هیچ بنده‌ای نیست که چشمانش قطره‌ای [[اشک]] بر ما بیفشانَد و یا سرشکی از دیدگانش سرازیر شود، جز آنکه [[خداوند]]، او را برای سالیانی دراز، در [[بهشت]] جای دهد<ref>{{متن حدیث|مَا مِنْ عَبْدٍ قَطَرَتْ عَيْنَاهُ فِينَا قَطْرَةً أَوْ دَمَعَتْ عَيْنَاهُ فِينَا دَمْعَةً إِلَّا بَوَّأَهُ اللَّهُ بِهَا فِي الْجَنَّةِ حُقُباً}} (الأمالی، مفید، ص۳۴۱، ح۶؛ الأمالی، طوسی، ص۱۱۶، ح۱۸۱).</ref>.<ref>[[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امام حسین (کتاب)|گزیده دانشنامه امام حسین]] ص ۹۷۲.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||
| خط ۳۲: | خط ۳۲: | ||
[[رده:عمل صالح]] | [[رده:عمل صالح]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۵ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۵۴
این مدخل زیرشاخهٔ بحث عمل صالح است. عمل صالح از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: عمل صالح در قرآن - عمل صالح در حدیث - عمل صالح در اخلاق اسلامی - عمل صالح در معارف دعا و زیارات - عمل صالح در معارف و سیره سجادی - عمل صالح در معارف و سیره حسینی - عمل صالح در جامعه‌شناسی اسلامی - پرسش مرتبط نداردبرآوردن حاجت‌ها
در کتاب نثرالدر از امام حسین (ع)، در یکی از سخنرانی‌ها آمده است: بدانید که نیازهای مردم به شما از نعمت‌های خدا بر شماست. از آنها ملول نشوید که گرفتار می‌شوید[۱].
در کتاب الدرالمنثور به سندش، از امام حسین (ع) نقل شده است که: پیامبر خدا (ص) فرمود: «هیچ بنده‌ای نیست که رفتن به دنبال حاجت برادر مسلمانش را وا نهد، خواه آن حاجت برآورده شود یا نشود، مگر آنکه گرفتارِ کمک به کسی می‌شود که [آن کمک] برایش گناه دارد و پاداشی نمی‌بَرَد»[۲].[۳]
شاد کردن برادران
کتاب کنز العمال از امام حسین (ع)، از پیامبر خدا (ص) اینگونه نقل کرده است که: از موجبات آمرزش، شادمان کردن برادر مسلمانت است[۴].[۵]
همسایه‌داری خوب
در کتاب علل الشرائع به سندش، از امام حسین (ع)، از امام حسن نقل شده است: مادرم فاطمه (س) را شبِ جمعه در محرابش دیدم که به نماز ایستاده بود و پیوسته، به رکوع و سجود می‌رفت تا آنکه سپیده‌دم بر آمد. می‌شنیدم که برای مردان و زنان مؤمن، با ذکر نام، دعا می‌کند و فراوان برایشان دعا می‌کند، اما برای خود، دعایی نمی‌کند. به او گفتم: مادر من! چرا برای خود دعا نمی‌کنی، همان‌گونه که برای دیگران دعا می‌کنی؟ فرمود: «پسر عزیزم! نخستْ همسایه، سپس خانه»[۶].[۷]
بزرگداشت سالمندان
در کتاب الجعفریات به سندش از امام حسین (ع)، ازامام علی نقل است که: پیامبرخدا (ص) فرمود: «هر کس سالمندی را به خاطر مویِ سفیدش بزرگ بدارد، خدای عز و جل او را از هراس روز قیامت، ایمن می‌دارد»[۸].[۹]
گریستن بر مصیبت‌های اهل بیت (ع)
ربیع بن منذر از پدرش، از امام حسین (ع) نقل می‌کند: هیچ بنده‌ای نیست که چشمانش قطره‌ای اشک بر ما بیفشانَد و یا سرشکی از دیدگانش سرازیر شود، جز آنکه خداوند، او را برای سالیانی دراز، در بهشت جای دهد[۱۰].[۱۱]
منابع
پانویس
- ↑ «اعْلَمُوا أَنَّ حَوَائِجَ النَّاسِ إِلَيْكُمْ مِنْ نِعَمِ اللَّهِ عَلَيْكُمْ، فَلَا تَمَلُّوا النِّعَمَ فَتَحُوزُوا نِقَماً» (نثر الدرّ، ج۱، ص۳۳۴).
- ↑ «قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (ص): مَا مِنْ عَبْدٍ يَدَعُ الْمَشْيَ فِي حَاجَةِ أَخِيهِ الْمُسْلِمِ قُضِيَتْ أَوْ لَمْ تُقْضَ، إِلَّا ابْتُلِيَ بِعَوْنِهِ مَنْ يَأْثَمُ عَلَيْهِ وَ لَا يُؤجَرُ فِيهِ» (الدرّ المنثور، ج۱، ص۵۰۹).
- ↑ محمدی ری‌شهری، محمد، گزیده دانشنامه امام حسین ص ۹۷۱.
- ↑ «إِنَّ مِنْ مُوجِبَاتِ الْمَغْفِرَةٍ إِدْخَالُكَ السُّرُورَ عَلَى أَخِيكَ الْمُسْلِمِ» (کنز العمّال، ج۱۵، ص۷۷۰، ح۴۳۰۲۴).
- ↑ محمدی ری‌شهری، محمد، گزیده دانشنامه امام حسین ص ۹۷۱.
- ↑ «رَأَيْتُ أُمِّي فَاطِمَةَ (س) قَامَتْ فِي مِحْرَابِهَا لَيْلَةَ جُمُعَتِهَا فَلَمْ تَزَلْ رَاكِعَةً سَاجِدَةً حَتَّى اتَّضَحَ عَمُودُ الصُّبْحِ وَ سَمِعْتُهَا تَدْعُو لِلْمُؤْمِنِينَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ وَ تُسَمِّيهِمْ وَ تُكْثِرُ الدُّعَاءَ لَهُمْ وَ لَا تَدْعُو لِنَفْسِهَا بِشَيْءٍ فَقُلْتُ لَهَا يَا أُمَّاهْ لِمَ لَا تَدْعِينَ لِنَفْسِكِ كَمَا تَدْعِينَ لِغَيْرِكِ فَقَالَتْ يَا بُنَيَّ الْجَارَ ثُمَّ الدَّارَ» (علل الشرائع، ص۱۸۲، ح۱؛ دلائل الإمامة، ص۱۵۲، ح۶۵).
- ↑ محمدی ری‌شهری، محمد، گزیده دانشنامه امام حسین ص ۹۷۲.
- ↑ «قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (ص): مَنْ وَقَّرَ ذَا شَيْبَةٍ لِشَيْبَتِهِ آمَنَهُ اللَّهُ تَعَالَى مِنْ فَزَعِ يَوْمِ الْقِيَامَةِ» (الجعفریّات، ص۱۹۶).
- ↑ محمدی ری‌شهری، محمد، گزیده دانشنامه امام حسین ص ۹۷۲.
- ↑ «مَا مِنْ عَبْدٍ قَطَرَتْ عَيْنَاهُ فِينَا قَطْرَةً أَوْ دَمَعَتْ عَيْنَاهُ فِينَا دَمْعَةً إِلَّا بَوَّأَهُ اللَّهُ بِهَا فِي الْجَنَّةِ حُقُباً» (الأمالی، مفید، ص۳۴۱، ح۶؛ الأمالی، طوسی، ص۱۱۶، ح۱۸۱).
- ↑ محمدی ری‌شهری، محمد، گزیده دانشنامه امام حسین ص ۹۷۲.