وزارت تفویض: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==منابع== +== منابع ==)) |
(←مقدمه) |
||
| (۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{ | {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[وزارت تفویض در فقه سیاسی]]| پرسش مرتبط = }} | ||
== مقدمه == | |||
وزارت تفویض، نقطه مقابل [[وزارت تنفیذ]]، به مقامی گفته می‌شد که از سوی خلیفه به شخصی با عنوان وزیر اعطا و بخشی از [[تدبیر امور]] [[جامعه]] به رأی و امضای او واگذار می‌گردید<ref>ابویعلی، الاحکام السلطانیه، ص۲۲؛ ر.ک: وزارت تنفیذ. تاریخ طبری، ج۳، ص۴۲۰؛ طبقات الکبری، ج۳، ص۲۰۲.</ref>. این وزیر، جز در سه مورد از اختیارات تام برخوردار بود: | |||
==مقدمه== | # [[ولایت‌عهدی]]؛ | ||
وزارت تفویض، نقطه مقابل [[وزارت تنفیذ]]، به مقامی گفته می‌شد که از سوی خلیفه به شخصی با عنوان وزیر اعطا و بخشی از [[تدبیر امور]] [[جامعه]] به | # عزل وزیر؛ | ||
#[[ولایت‌عهدی]]؛ | # عدم استفاده از [[حق]] استعفا. | ||
#عزل وزیر؛ | |||
#عدم استفاده از [[حق]] استعفا. | از وزرای [[تفویض]]، می‌توان به [[آل]] برمک "[[یحیی بن اکثم]]" و "ابن الفرات" در دولت عباسی اشاره کرد<ref>تاریخ التمدن الاسلامی، ج۱، ص۱۵۴.</ref>. پیشینه وزیر تفویض در [[قرآن کریم]]، به درخواست [[حضرت موسی]] {{ع}} از [[خداوند]] برای وزارت [[هارون]] باز می‌گردد. {{متن قرآن|وَاجْعَلْ لِي وَزِيرًا مِنْ أَهْلِي}}<ref>«و از خانواده‌ام دستیاری برایم بگمار» سوره طه، آیه ۲۹.</ref>.<ref>[[اباصلت فروتن|فروتن، اباصلت]]، [[علی اصغر مرادی|مرادی، علی اصغر]]، [[واژه‌نامه فقه سیاسی (کتاب)|واژه‌نامه فقه سیاسی]]، ص ۱۸۱.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
# [[پرونده:11677.jpg|22px]] [[اباصلت فروتن|فروتن، اباصلت]]، [[علی اصغر مرادی|مرادی، علی اصغر]]، [[واژه‌نامه فقه سیاسی (کتاب)|'''واژه‌نامه فقه سیاسی''']] | |||
{{پایان منابع}} | {{پایان منابع}} | ||
| خط ۱۹: | خط ۱۷: | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده: | [[رده:اصطلاحات سیاسی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۷ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۱:۴۲
وزارت تفویض از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: وزارت تفویض در فقه سیاسی - پرسش مرتبط نداردمقدمه
وزارت تفویض، نقطه مقابل وزارت تنفیذ، به مقامی گفته می‌شد که از سوی خلیفه به شخصی با عنوان وزیر اعطا و بخشی از تدبیر امور جامعه به رأی و امضای او واگذار می‌گردید[۱]. این وزیر، جز در سه مورد از اختیارات تام برخوردار بود:
- ولایت‌عهدی؛
- عزل وزیر؛
- عدم استفاده از حق استعفا.
از وزرای تفویض، می‌توان به آل برمک "یحیی بن اکثم" و "ابن الفرات" در دولت عباسی اشاره کرد[۲]. پیشینه وزیر تفویض در قرآن کریم، به درخواست حضرت موسی (ع) از خداوند برای وزارت هارون باز می‌گردد. ﴿وَاجْعَلْ لِي وَزِيرًا مِنْ أَهْلِي﴾[۳].[۴]
منابع
پانویس
- ↑ ابویعلی، الاحکام السلطانیه، ص۲۲؛ ر.ک: وزارت تنفیذ. تاریخ طبری، ج۳، ص۴۲۰؛ طبقات الکبری، ج۳، ص۲۰۲.
- ↑ تاریخ التمدن الاسلامی، ج۱، ص۱۵۴.
- ↑ «و از خانواده‌ام دستیاری برایم بگمار» سوره طه، آیه ۲۹.
- ↑ فروتن، اباصلت، مرادی، علی اصغر، واژه‌نامه فقه سیاسی، ص ۱۸۱.