حبیب بن وهب انصاری در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '</div> <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">' به '</div>') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{ | {{مدخل مرتبط| موضوع مرتبط = حبیب بن وهب انصاری| عنوان مدخل = حبیب بن وهب انصاری | ||
| مداخل مرتبط = [[حبیب بن وهب انصاری در قرآن]] - [[حبیب بن وهب انصاری در تاریخ اسلامی]] | |||
| پرسش مرتبط = }} | |||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
نام و [[کنیه]] او در منابع به صورت‌های گوناگون آمده است.<ref> الاستیعاب، ج ۴، ص ۱۸۷؛ اسدالغابه، ج ۶، ص ۵۱؛ تهذیب‌التهذیب، ج ۱۲، ص ۵۲.</ref> برخی او را از [[انصار]] شمرده‌اند؛<ref>الاستیعاب، ج ۴، ص ۱۸۷؛ اسدالغابه، ج ۶، ص ۵۱.</ref> ولی [[ابن‌حجر]] با توجّه به [[نقلی]] که اسلامِ او را در [[زمان]] [[صلح حدیبیه]] دانسته، [[انصاری]] بودن او را نمی‌پذیرد؛ به این [[دلیل]] که تمام انصار، پیش از صلح حدیبیه [[مسلمان]] شده بودند و بر آن است که شاید هم‌پیمان با انصار بوده باشد.<ref>الاصابه، ج ۷، ص ۵۶.</ref> از شواهد و قراین بر می‌آید که وی، پیش از صلح حدیبیه مسلمان و ساکن [[مکّه]] بود و پس از آن، و حذف مادّه سوم آن "بازگرداندن کسانی که از مکّه به [[مدینه]] می‌گریزند به وسیله [[پیامبر]]" به مدینه آمد و به حضور [[حضرت]] رسید؛ در هر صورت، او از [[صحابه پیامبر]]{{صل}} به شمار می‌آید و نظر ابن‌حبان که او را از [[تابعان]] شمرده<ref> تهذیب‌التهذیب، ج ۱۲، ص ۵۲.</ref> قابل اعتنا نیست. | نام و [[کنیه]] او در منابع به صورت‌های گوناگون آمده است.<ref> الاستیعاب، ج ۴، ص ۱۸۷؛ اسدالغابه، ج ۶، ص ۵۱؛ تهذیب‌التهذیب، ج ۱۲، ص ۵۲.</ref> برخی او را از [[انصار]] شمرده‌اند؛<ref>الاستیعاب، ج ۴، ص ۱۸۷؛ اسدالغابه، ج ۶، ص ۵۱.</ref> ولی [[ابن‌حجر]] با توجّه به [[نقلی]] که اسلامِ او را در [[زمان]] [[صلح حدیبیه]] دانسته، [[انصاری]] بودن او را نمی‌پذیرد؛ به این [[دلیل]] که تمام انصار، پیش از صلح حدیبیه [[مسلمان]] شده بودند و بر آن است که شاید هم‌پیمان با انصار بوده باشد.<ref>الاصابه، ج ۷، ص ۵۶.</ref> از شواهد و قراین بر می‌آید که وی، پیش از صلح حدیبیه مسلمان و ساکن [[مکّه]] بود و پس از آن، و حذف مادّه سوم آن "بازگرداندن کسانی که از مکّه به [[مدینه]] می‌گریزند به وسیله [[پیامبر]]" به مدینه آمد و به حضور [[حضرت]] رسید؛ در هر صورت، او از [[صحابه پیامبر]] {{صل}} به شمار می‌آید و نظر ابن‌حبان که او را از [[تابعان]] شمرده<ref> تهذیب‌التهذیب، ج ۱۲، ص ۵۲.</ref> قابل اعتنا نیست. | ||
بعضی او را به [[قبیله]] [[کنانه]] یا قارَه منسوب می‌دانند؛<ref>الجرح و التعدیل، ج ۳، ص ۱۰۲.</ref> امّا گویا وی هم‌پیمان [[عقبه بن حارث بن عامر قریشی]] از [[بنی‌نوفل]] بوده <ref>فتوح المصر و المغرب، ص ۱۰۹.</ref> و چون پس از [[رحلت پیامبر]]{{صل}} به [[شام]] رفت؛ از [[شامیان]] به شمار می‌آید.<ref> الاستیعاب، ج ۴، ص ۱۸۷؛ تهذیب التهذیب، ج ۱۲، ص ۵۲.</ref> ابوجمعه، بعدها راهی [[مصر]] شد <ref>الطبقات، ج ۷، ص ۳۵۲.</ref> و گویا در [[فتح]] آن شرکت داشت.<ref>الاصابه، ج ۷، ص ۵۶.</ref> ابن‌حجر به [[نقل]] از [[بخاری]]، درگذشت او را بین سال‌های ۷۰ تا ۸۰ [[هجری]] دانسته است.<ref>الاصابه، ج ۷، ص ۵۷.</ref> | بعضی او را به [[قبیله]] [[کنانه]] یا قارَه منسوب می‌دانند؛<ref>الجرح و التعدیل، ج ۳، ص ۱۰۲.</ref> امّا گویا وی هم‌پیمان [[عقبه بن حارث بن عامر قریشی]] از [[بنی‌نوفل]] بوده <ref>فتوح المصر و المغرب، ص ۱۰۹.</ref> و چون پس از [[رحلت پیامبر]] {{صل}} به [[شام]] رفت؛ از [[شامیان]] به شمار می‌آید.<ref> الاستیعاب، ج ۴، ص ۱۸۷؛ تهذیب التهذیب، ج ۱۲، ص ۵۲.</ref> ابوجمعه، بعدها راهی [[مصر]] شد <ref>الطبقات، ج ۷، ص ۳۵۲.</ref> و گویا در [[فتح]] آن شرکت داشت.<ref>الاصابه، ج ۷، ص ۵۶.</ref> ابن‌حجر به [[نقل]] از [[بخاری]]، درگذشت او را بین سال‌های ۷۰ تا ۸۰ [[هجری]] دانسته است.<ref>الاصابه، ج ۷، ص ۵۷.</ref> | ||
بعضی [[مفسّران]] معتقدند که [[آیه]] {{متن قرآن|هُمُ الَّذِينَ كَفَرُوا وَصَدُّوكُمْ عَنِ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ وَالْهَدْيَ مَعْكُوفًا أَنْ يَبْلُغَ مَحِلَّهُ وَلَوْلَا رِجَالٌ مُؤْمِنُونَ وَنِسَاءٌ مُؤْمِنَاتٌ لَمْ تَعْلَمُوهُمْ أَنْ تَطَئُوهُمْ فَتُصِيبَكُمْ مِنْهُمْ مَعَرَّةٌ بِغَيْرِ عِلْمٍ لِيُدْخِلَ اللَّهُ فِي رَحْمَتِهِ مَنْ يَشَاءُ لَوْ تَزَيَّلُوا لَعَذَّبْنَا الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْهُمْ عَذَابًا أَلِيمًا}}<ref>«آنانند که کفر ورزیدند و شما را از مسجد الحرام باز داشتند و نگذاشتند قربانی بازداشته به قربانگاه خود برسد و اگر مردان و زنان مؤمنی که آنان را نمی‌شناسید (در میان آنان) نبودند- که بیم می‌رود پایمالشان کنید و ندانسته خونبهایی از ایشان به گردن شما افتد- (فرمان حمله به مکّه را می‌دادیم) تا خداوند هر که را خواهد در بخشایش خویش درآورد؛ اگر (مؤمنان و کافران) از هم جدا | بعضی [[مفسّران]] معتقدند که [[آیه]] {{متن قرآن|هُمُ الَّذِينَ كَفَرُوا وَصَدُّوكُمْ عَنِ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ وَالْهَدْيَ مَعْكُوفًا أَنْ يَبْلُغَ مَحِلَّهُ وَلَوْلَا رِجَالٌ مُؤْمِنُونَ وَنِسَاءٌ مُؤْمِنَاتٌ لَمْ تَعْلَمُوهُمْ أَنْ تَطَئُوهُمْ فَتُصِيبَكُمْ مِنْهُمْ مَعَرَّةٌ بِغَيْرِ عِلْمٍ لِيُدْخِلَ اللَّهُ فِي رَحْمَتِهِ مَنْ يَشَاءُ لَوْ تَزَيَّلُوا لَعَذَّبْنَا الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْهُمْ عَذَابًا أَلِيمًا}}<ref>«آنانند که کفر ورزیدند و شما را از مسجد الحرام باز داشتند و نگذاشتند قربانی بازداشته به قربانگاه خود برسد و اگر مردان و زنان مؤمنی که آنان را نمی‌شناسید (در میان آنان) نبودند- که بیم می‌رود پایمالشان کنید و ندانسته خونبهایی از ایشان به گردن شما افتد- (فرمان حمله به مکّه را می‌دادیم) تا خداوند هر که را خواهد در بخشایش خویش درآورد؛ اگر (مؤمنان و کافران) از هم جدا می‌بودند، کافران از آنان را عذابی دردناک می‌کردیم» سوره فتح، آیه ۲۵.</ref> در باره او و عده‌ای دیگر نازل شده است <ref>ابن‌کثیر، ج ۴، ص ۲۰۸؛ الدرّالمنثور، ج ۷، ص ۵۳۴.</ref>. از وی روایتی موجود است که برخی [[مفسّران]]، آن را در ذیل [[آیه]] پیشین [[نقل]] کرده‌اند. این [[روایت]] نه تنها با معنای آیه هماهنگی ندارد، بلکه گویا که رابطه‌ای با [[شأن نزول]] آن نیز نداشته باشد. او می‌گوید: ما نیم‌روزی بر ضدّ [[پیامبر]] جنگیدیم و نیم دیگر با او همراه شدیم و آیه {{متن قرآن|هُمُ الَّذِينَ كَفَرُوا وَصَدُّوكُمْ عَنِ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ وَالْهَدْيَ مَعْكُوفًا أَنْ يَبْلُغَ مَحِلَّهُ وَلَوْلَا رِجَالٌ مُؤْمِنُونَ وَنِسَاءٌ مُؤْمِنَاتٌ لَمْ تَعْلَمُوهُمْ أَنْ تَطَئُوهُمْ فَتُصِيبَكُمْ مِنْهُمْ مَعَرَّةٌ بِغَيْرِ عِلْمٍ لِيُدْخِلَ اللَّهُ فِي رَحْمَتِهِ مَنْ يَشَاءُ لَوْ تَزَيَّلُوا لَعَذَّبْنَا الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْهُمْ عَذَابًا أَلِيمًا}}<ref>«آنانند که کفر ورزیدند و شما را از مسجد الحرام باز داشتند و نگذاشتند قربانی بازداشته به قربانگاه خود برسد و اگر مردان و زنان مؤمنی که آنان را نمی‌شناسید (در میان آنان) نبودند- که بیم می‌رود پایمالشان کنید و ندانسته خونبهایی از ایشان به گردن شما افتد- (فرمان حمله به مکّه را می‌دادیم) تا خداوند هر که را خواهد در بخشایش خویش درآورد؛ اگر (مؤمنان و کافران) از هم جدا می‌بودند، کافران از آنان را عذابی دردناک می‌کردیم» سوره فتح، آیه ۲۵.</ref> درباره ما نازل شده است.<ref>ابن‌کثیر، ج ۴، ص ۲۰۸.</ref> در منابع، به [[زمان]] این رویداد که در کدام [[جنگ]] بوده، اشاره‌ای نشده است.<ref>[[محمد حسن الهی‌زاده|الهی‌زاده، محمد حسن]]، [[ابوجمعه (مقاله)|مقاله «ابوجمعه»]]، [[دائرةالمعارف قرآن کریم ج۱ (کتاب)|دائرةالمعارف قرآن کریم]]، ج۱، ص 637-638.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
#[[پرونده:000052.jpg|22px]] [[محمد حسن الهی‌زاده|الهی‌زاده، محمد حسن]]، [[ابوجمعه (مقاله)|مقاله «ابوجمعه»]]، [[دائرةالمعارف قرآن کریم ج۱ (کتاب)|'''دائرةالمعارف قرآن کریم ج۱''']] | |||
{{پایان منابع}} | {{پایان منابع}} | ||
| خط ۲۲: | خط ۱۸: | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده: | [[رده:اعلام]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۱ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۴۸
این مدخل زیرشاخهٔ بحث حبیب بن وهب انصاری است. حبیب بن وهب انصاری از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: حبیب بن وهب انصاری در قرآن - حبیب بن وهب انصاری در تاریخ اسلامی - پرسش مرتبط نداردمقدمه
نام و کنیه او در منابع به صورت‌های گوناگون آمده است.[۱] برخی او را از انصار شمرده‌اند؛[۲] ولی ابن‌حجر با توجّه به نقلی که اسلامِ او را در زمان صلح حدیبیه دانسته، انصاری بودن او را نمی‌پذیرد؛ به این دلیل که تمام انصار، پیش از صلح حدیبیه مسلمان شده بودند و بر آن است که شاید هم‌پیمان با انصار بوده باشد.[۳] از شواهد و قراین بر می‌آید که وی، پیش از صلح حدیبیه مسلمان و ساکن مکّه بود و پس از آن، و حذف مادّه سوم آن "بازگرداندن کسانی که از مکّه به مدینه می‌گریزند به وسیله پیامبر" به مدینه آمد و به حضور حضرت رسید؛ در هر صورت، او از صحابه پیامبر (ص) به شمار می‌آید و نظر ابن‌حبان که او را از تابعان شمرده[۴] قابل اعتنا نیست.
بعضی او را به قبیله کنانه یا قارَه منسوب می‌دانند؛[۵] امّا گویا وی هم‌پیمان عقبه بن حارث بن عامر قریشی از بنی‌نوفل بوده [۶] و چون پس از رحلت پیامبر (ص) به شام رفت؛ از شامیان به شمار می‌آید.[۷] ابوجمعه، بعدها راهی مصر شد [۸] و گویا در فتح آن شرکت داشت.[۹] ابن‌حجر به نقل از بخاری، درگذشت او را بین سال‌های ۷۰ تا ۸۰ هجری دانسته است.[۱۰]
بعضی مفسّران معتقدند که آیه ﴿هُمُ الَّذِينَ كَفَرُوا وَصَدُّوكُمْ عَنِ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ وَالْهَدْيَ مَعْكُوفًا أَنْ يَبْلُغَ مَحِلَّهُ وَلَوْلَا رِجَالٌ مُؤْمِنُونَ وَنِسَاءٌ مُؤْمِنَاتٌ لَمْ تَعْلَمُوهُمْ أَنْ تَطَئُوهُمْ فَتُصِيبَكُمْ مِنْهُمْ مَعَرَّةٌ بِغَيْرِ عِلْمٍ لِيُدْخِلَ اللَّهُ فِي رَحْمَتِهِ مَنْ يَشَاءُ لَوْ تَزَيَّلُوا لَعَذَّبْنَا الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْهُمْ عَذَابًا أَلِيمًا﴾[۱۱] در باره او و عده‌ای دیگر نازل شده است [۱۲]. از وی روایتی موجود است که برخی مفسّران، آن را در ذیل آیه پیشین نقل کرده‌اند. این روایت نه تنها با معنای آیه هماهنگی ندارد، بلکه گویا که رابطه‌ای با شأن نزول آن نیز نداشته باشد. او می‌گوید: ما نیم‌روزی بر ضدّ پیامبر جنگیدیم و نیم دیگر با او همراه شدیم و آیه ﴿هُمُ الَّذِينَ كَفَرُوا وَصَدُّوكُمْ عَنِ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ وَالْهَدْيَ مَعْكُوفًا أَنْ يَبْلُغَ مَحِلَّهُ وَلَوْلَا رِجَالٌ مُؤْمِنُونَ وَنِسَاءٌ مُؤْمِنَاتٌ لَمْ تَعْلَمُوهُمْ أَنْ تَطَئُوهُمْ فَتُصِيبَكُمْ مِنْهُمْ مَعَرَّةٌ بِغَيْرِ عِلْمٍ لِيُدْخِلَ اللَّهُ فِي رَحْمَتِهِ مَنْ يَشَاءُ لَوْ تَزَيَّلُوا لَعَذَّبْنَا الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْهُمْ عَذَابًا أَلِيمًا﴾[۱۳] درباره ما نازل شده است.[۱۴] در منابع، به زمان این رویداد که در کدام جنگ بوده، اشاره‌ای نشده است.[۱۵]
منابع
پانویس
- ↑ الاستیعاب، ج ۴، ص ۱۸۷؛ اسدالغابه، ج ۶، ص ۵۱؛ تهذیب‌التهذیب، ج ۱۲، ص ۵۲.
- ↑ الاستیعاب، ج ۴، ص ۱۸۷؛ اسدالغابه، ج ۶، ص ۵۱.
- ↑ الاصابه، ج ۷، ص ۵۶.
- ↑ تهذیب‌التهذیب، ج ۱۲، ص ۵۲.
- ↑ الجرح و التعدیل، ج ۳، ص ۱۰۲.
- ↑ فتوح المصر و المغرب، ص ۱۰۹.
- ↑ الاستیعاب، ج ۴، ص ۱۸۷؛ تهذیب التهذیب، ج ۱۲، ص ۵۲.
- ↑ الطبقات، ج ۷، ص ۳۵۲.
- ↑ الاصابه، ج ۷، ص ۵۶.
- ↑ الاصابه، ج ۷، ص ۵۷.
- ↑ «آنانند که کفر ورزیدند و شما را از مسجد الحرام باز داشتند و نگذاشتند قربانی بازداشته به قربانگاه خود برسد و اگر مردان و زنان مؤمنی که آنان را نمی‌شناسید (در میان آنان) نبودند- که بیم می‌رود پایمالشان کنید و ندانسته خونبهایی از ایشان به گردن شما افتد- (فرمان حمله به مکّه را می‌دادیم) تا خداوند هر که را خواهد در بخشایش خویش درآورد؛ اگر (مؤمنان و کافران) از هم جدا می‌بودند، کافران از آنان را عذابی دردناک می‌کردیم» سوره فتح، آیه ۲۵.
- ↑ ابن‌کثیر، ج ۴، ص ۲۰۸؛ الدرّالمنثور، ج ۷، ص ۵۳۴.
- ↑ «آنانند که کفر ورزیدند و شما را از مسجد الحرام باز داشتند و نگذاشتند قربانی بازداشته به قربانگاه خود برسد و اگر مردان و زنان مؤمنی که آنان را نمی‌شناسید (در میان آنان) نبودند- که بیم می‌رود پایمالشان کنید و ندانسته خونبهایی از ایشان به گردن شما افتد- (فرمان حمله به مکّه را می‌دادیم) تا خداوند هر که را خواهد در بخشایش خویش درآورد؛ اگر (مؤمنان و کافران) از هم جدا می‌بودند، کافران از آنان را عذابی دردناک می‌کردیم» سوره فتح، آیه ۲۵.
- ↑ ابن‌کثیر، ج ۴، ص ۲۰۸.
- ↑ الهی‌زاده، محمد حسن، مقاله «ابوجمعه»، دائرةالمعارف قرآن کریم، ج۱، ص 637-638.