ترس در لغت: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
(۷ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{ | {{مدخل مرتبط | ||
| موضوع مرتبط = ترس | |||
| عنوان مدخل = [[ترس]] | |||
| مداخل مرتبط = [[ترس در لغت]] - [[ترس در قرآن]] - [[ترس در معارف مهدویت]] - [[ترس در فقه سیاسی]] - [[ترس در معارف و سیره نبوی]] | |||
==مقدمه== | | پرسش مرتبط = | ||
}} | |||
== مقدمه == | |||
این لغت به معنای [[ترس]] از امری [[مکروه]] به واسطه علائم محتمل و یا یقینآور است<ref>مفردات ألفاظ القرآن، ص۳۰۳.</ref>. [[خوف]] را مقابل [[امنیت]] معنا کردهاند: | این لغت به معنای [[ترس]] از امری [[مکروه]] به واسطه علائم محتمل و یا یقینآور است<ref>مفردات ألفاظ القرآن، ص۳۰۳.</ref>. [[خوف]] را مقابل [[امنیت]] معنا کردهاند: | ||
{{متن قرآن|وَأَنْ أَلْقِ عَصَاكَ فَلَمَّا رَآهَا تَهْتَزُّ كَأَنَّهَا جَانٌّ وَلَّى مُدْبِرًا وَلَمْ يُعَقِّبْ يَا مُوسَى أَقْبِلْ وَلَا تَخَفْ إِنَّكَ مِنَ الْآمِنِينَ}}<ref>«و: «چوبهدستت را بیفکن!» آنگاه چون در آن نگریست که مانند ماری میجنبد پشتکنان روی گردانید و بازنگشت؛ (بانگی برآمد که): «ای موسی روی آور و مترس که تو در امانی»» سوره قصص، آیه ۳۱.</ref>. | {{متن قرآن|وَأَنْ أَلْقِ عَصَاكَ فَلَمَّا رَآهَا تَهْتَزُّ كَأَنَّهَا جَانٌّ وَلَّى مُدْبِرًا وَلَمْ يُعَقِّبْ يَا مُوسَى أَقْبِلْ وَلَا تَخَفْ إِنَّكَ مِنَ الْآمِنِينَ}}<ref>«و: «چوبهدستت را بیفکن!» آنگاه چون در آن نگریست که مانند ماری میجنبد پشتکنان روی گردانید و بازنگشت؛ (بانگی برآمد که): «ای موسی روی آور و مترس که تو در امانی»» سوره قصص، آیه ۳۱.</ref>. | ||
[[بیضاوی]] در [[انوار التنزیل (کتاب)|انوار التنزیل]]، خوف را به ترس از علت متوقَّع و [[حزن]] را به ترس از علت واقعشده معنا میکند. در مجموع، خوف حال [[اضطراب]] درونی به واسطه [[نگرانی]] از وقوع خطری در [[آینده]] است<ref>التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۳، ص۱۴۵.</ref>.<ref>[[محمد تقی فیاضبخش|فیاضبخش]] و [[فرید محسنی|محسنی]]، [[ولایت و امامت از منظر عقل و نقل ج۶ (کتاب)|ولایت و امامت از منظر عقل و نقل]]، ج۶ ص ۳۸۷.</ref> | [[بیضاوی]] در [[انوار التنزیل (کتاب)|انوار التنزیل]]، خوف را به ترس از علت متوقَّع و [[حزن]] را به ترس از علت واقعشده معنا میکند. در مجموع، خوف حال [[اضطراب]] درونی به واسطه [[نگرانی]] از وقوع خطری در [[آینده]] است<ref>التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۳، ص۱۴۵.</ref>.<ref>[[محمد تقی فیاضبخش|فیاضبخش]] و [[فرید محسنی|محسنی]]، [[ولایت و امامت از منظر عقل و نقل ج۶ (کتاب)|ولایت و امامت از منظر عقل و نقل]]، ج۶ ص ۳۸۷.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||
خط ۱۹: | خط ۱۹: | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده: | [[رده:ترس]] | ||
[[رده:خوف]] |
نسخهٔ کنونی تا ۳۰ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۴:۴۵
مقدمه
این لغت به معنای ترس از امری مکروه به واسطه علائم محتمل و یا یقینآور است[۱]. خوف را مقابل امنیت معنا کردهاند: وَأَنْ أَلْقِ عَصَاكَ فَلَمَّا رَآهَا تَهْتَزُّ كَأَنَّهَا جَانٌّ وَلَّى مُدْبِرًا وَلَمْ يُعَقِّبْ يَا مُوسَى أَقْبِلْ وَلَا تَخَفْ إِنَّكَ مِنَ الْآمِنِينَ[۲].
بیضاوی در انوار التنزیل، خوف را به ترس از علت متوقَّع و حزن را به ترس از علت واقعشده معنا میکند. در مجموع، خوف حال اضطراب درونی به واسطه نگرانی از وقوع خطری در آینده است[۳].[۴]
منابع
پانویس
- ↑ مفردات ألفاظ القرآن، ص۳۰۳.
- ↑ «و: «چوبهدستت را بیفکن!» آنگاه چون در آن نگریست که مانند ماری میجنبد پشتکنان روی گردانید و بازنگشت؛ (بانگی برآمد که): «ای موسی روی آور و مترس که تو در امانی»» سوره قصص، آیه ۳۱.
- ↑ التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۳، ص۱۴۵.
- ↑ فیاضبخش و محسنی، ولایت و امامت از منظر عقل و نقل، ج۶ ص ۳۸۷.