اوس بن سمعان انصاری: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (جایگزینی متن - '== جستارهای وابسته == == منابع ==' به '== منابع ==')
 
(۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد)
خط ۳: خط ۳:
:<div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;"> [[اوس بن سمعان انصاری در تاریخ اسلامی]] </div>
:<div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;"> [[اوس بن سمعان انصاری در تاریخ اسلامی]] </div>


==مقدمه==
== مقدمه ==
تنها گزارش برجامانده از اوس، بیانگر [[صحابی]] بودن و [[آگاهی]] وی بر [[تورات]] و [[احکام]] آن است. طبق [[روایت]] [[انس بن مالک]]، [[رسول خدا]]{{صل}} فرمود: «[[خداوند]] من را [[هدایتگر]] و [[رحمت]] برای جهانیان فرستاد. من را برای نابودی نای، نواختنی‌ها، [[بت‌ها]] (و طبق روایتی اوتار که با دو مورد پیشین هماهنگ است) و امر [[جاهلیت]] [[مبعوث]] کرد. نوشندۀ شراب، در [[قیامت]] از آن [[محروم]] است و ترک کننده آن در قیامت از آن [[سیراب]] می‌شود». اوس خطاب به رسول خدا{{صل}} [[سوگند]] خورد و گفت: [[حرمت]] شراب را ۲۵ مرتبه در تورات یافته‌ام، وای بر شرابخوار! در تورات آمده است که خداوند[[حق]] دارد نوشند، شراب را از خونابه [[اهل]] [[جهنم]] بنوشاند<ref>ابونعیم، ج۱، ص۳۱۵.</ref>، [[ابن عبدالبر]]<ref>ابن عبدالبر، ج۱، ص۳۶.</ref> سند این روایت را [[ضعیف]] و [[ابن منده]] آن را [[غریب]] و از متفردات [[سعید بن ابی مریم]] ([[فقیه]] [[مصری]]) دانسته است<ref>ابن اثیر، ج۱، ص۳۲۲.</ref>، [[ابن حجر]]<ref>ابن حجر، ج۱، ص۳۰۲.</ref> افزوده که در سند ابن منده، [[هلال بن زید]] (ابوعقال) وجود دارد و او از ضعفای [[راویان]] است.<ref>[[حسین حسینیان مقدم|حسینیان مقدم، حسین]]، [[دانشنامه سیره نبوی ج۲ (کتاب)|مقاله «اوس بن سمعان انصاری»، دانشنامه سیره نبوی]] ج۲، ص:۱۶۷.</ref>
تنها گزارش برجامانده از اوس، بیانگر [[صحابی]] بودن و [[آگاهی]] وی بر [[تورات]] و [[احکام]] آن است. طبق [[روایت]] [[انس بن مالک]]، [[رسول خدا]] {{صل}} فرمود: «[[خداوند]] من را [[هدایتگر]] و [[رحمت]] برای جهانیان فرستاد. من را برای نابودی نای، نواختنی‌ها، [[بت‌ها]] (و طبق روایتی اوتار که با دو مورد پیشین هماهنگ است) و امر [[جاهلیت]] [[مبعوث]] کرد. نوشندۀ شراب، در [[قیامت]] از آن [[محروم]] است و ترک کننده آن در قیامت از آن [[سیراب]] می‌شود». اوس خطاب به رسول خدا {{صل}} [[سوگند]] خورد و گفت: [[حرمت]] شراب را ۲۵ مرتبه در تورات یافته‌ام، وای بر شرابخوار! در تورات آمده است که خداوند[[حق]] دارد نوشند، شراب را از خونابه [[اهل]] [[جهنم]] بنوشاند<ref>ابونعیم، ج۱، ص۳۱۵.</ref>، [[ابن عبدالبر]]<ref>ابن عبدالبر، ج۱، ص۳۶.</ref> سند این روایت را [[ضعیف]] و [[ابن منده]] آن را [[غریب]] و از متفردات [[سعید بن ابی مریم]] ([[فقیه]] [[مصری]]) دانسته است<ref>ابن اثیر، ج۱، ص۳۲۲.</ref>، [[ابن حجر]]<ref>ابن حجر، ج۱، ص۳۰۲.</ref> افزوده که در سند ابن منده، [[هلال بن زید]] (ابوعقال) وجود دارد و او از ضعفای [[راویان]] است.<ref>[[حسین حسینیان مقدم|حسینیان مقدم، حسین]]، [[دانشنامه سیره نبوی ج۲ (کتاب)|مقاله «اوس بن سمعان انصاری»، دانشنامه سیره نبوی]] ج۲، ص:۱۶۷.</ref>


== منابع ==
== منابع ==
خط ۱۴: خط ۱۴:
{{پانویس}}
{{پانویس}}


{{صحابه}}
[[رده:اوس بن سمعان انصاری]]
[[رده:مدخل]]
[[رده:اعلام]]
[[رده:اعلام]]
[[رده:صحابه]]
[[رده:اصحاب پیامبر]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۴ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۸:۳۷

این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

مقدمه

تنها گزارش برجامانده از اوس، بیانگر صحابی بودن و آگاهی وی بر تورات و احکام آن است. طبق روایت انس بن مالک، رسول خدا (ص) فرمود: «خداوند من را هدایتگر و رحمت برای جهانیان فرستاد. من را برای نابودی نای، نواختنی‌ها، بت‌ها (و طبق روایتی اوتار که با دو مورد پیشین هماهنگ است) و امر جاهلیت مبعوث کرد. نوشندۀ شراب، در قیامت از آن محروم است و ترک کننده آن در قیامت از آن سیراب می‌شود». اوس خطاب به رسول خدا (ص) سوگند خورد و گفت: حرمت شراب را ۲۵ مرتبه در تورات یافته‌ام، وای بر شرابخوار! در تورات آمده است که خداوندحق دارد نوشند، شراب را از خونابه اهل جهنم بنوشاند[۱]، ابن عبدالبر[۲] سند این روایت را ضعیف و ابن منده آن را غریب و از متفردات سعید بن ابی مریم (فقیه مصری) دانسته است[۳]، ابن حجر[۴] افزوده که در سند ابن منده، هلال بن زید (ابوعقال) وجود دارد و او از ضعفای راویان است.[۵]

منابع

پانویس

  1. ابونعیم، ج۱، ص۳۱۵.
  2. ابن عبدالبر، ج۱، ص۳۶.
  3. ابن اثیر، ج۱، ص۳۲۲.
  4. ابن حجر، ج۱، ص۳۰۲.
  5. حسینیان مقدم، حسین، مقاله «اوس بن سمعان انصاری»، دانشنامه سیره نبوی ج۲، ص:۱۶۷.