ایاس بن معاذ انصاری: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '== جستارهای وابسته == == منابع ==' به '== منابع ==') |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
||
| (۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۳: | خط ۳: | ||
:<div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;"> [[ایاس بن معاذ انصاری در تاریخ اسلامی]] </div> | :<div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;"> [[ایاس بن معاذ انصاری در تاریخ اسلامی]] </div> | ||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
وی از تیره بنی عبدالاشهل، از [[قبیله اوس]] بود<ref>ابن اثیر، ج۱، ص۱۵۸؛ ابن حجر، ج۱، ص۳۱۳.</ref>. گفتنی است او فرزند [[معاذ بن جبل]] نیست. [[ایاس]] به همراه گروهی از [[جوانان]] بنی عبدالاشهل به [[مکه]] آمد و با [[رسول خدا]]{{صل}} [[ملاقات]] کرد. [[حضرت]] آنان را به سوی [[خدا]] [[دعوت]] کرد و برای آنان [[قرآن]] خواند. ایاس که [[نوجوانی]] بیش نبود، به گروه همراه خود گفت: ای [[قوم]]! این همان [[پیامبری]] است که [[یهود]] [[وعده]] آن را داده است. پیش از آنکه کسی از ما به [[اسلام]] [[سبقت]] بگیرد، اسلام بیاوریم. آنان اسلام آوردند و حضرت با آنان پیمانی بست. سپس آنان ملاقاتشان را با رسول خدا{{صل}} به قوم خود خبر دادند <ref>یعقوبی، ج۲، ص۳۸؛ ابن هشام، ج۲، ص۲۹۱؛ طبری، ج۲، ص۸۴ و ۸۵.</ref>، [[ابوالحَیسر]] به صورت ایاس به سبب سخنانی که درباره [[پیامبر خدا]]{{صل}} گفت، مشتی [[خاک]] پاشید<ref>ابن سعد، ج۳، ص۳۳۴.</ref>. نقل شده است که ایاس پیوسته در میان قومش [[تهلیل]]، [[تکبیر]]، [[تسبیح]] و [[تحمید]] می‌گفت و مرگش قبل از [[هجرت پیامبر به مدینه]] بود<ref>ابن سعد، ج۳، ص۳۳۴؛ بخاری، ج۱، ص۴۴۲؛ طبری، ج۲، ص۳۵۲ و ۳۵۳؛ ابن اثیر، ج۱، ص۱۵۸؛ ابن حجر، ج۱، ص۳۱۳.</ref> | وی از تیره بنی عبدالاشهل، از [[قبیله اوس]] بود<ref>ابن اثیر، ج۱، ص۱۵۸؛ ابن حجر، ج۱، ص۳۱۳.</ref>. گفتنی است او فرزند [[معاذ بن جبل]] نیست. [[ایاس]] به همراه گروهی از [[جوانان]] بنی عبدالاشهل به [[مکه]] آمد و با [[رسول خدا]] {{صل}} [[ملاقات]] کرد. [[حضرت]] آنان را به سوی [[خدا]] [[دعوت]] کرد و برای آنان [[قرآن]] خواند. ایاس که [[نوجوانی]] بیش نبود، به گروه همراه خود گفت: ای [[قوم]]! این همان [[پیامبری]] است که [[یهود]] [[وعده]] آن را داده است. پیش از آنکه کسی از ما به [[اسلام]] [[سبقت]] بگیرد، اسلام بیاوریم. آنان اسلام آوردند و حضرت با آنان پیمانی بست. سپس آنان ملاقاتشان را با رسول خدا {{صل}} به قوم خود خبر دادند <ref>یعقوبی، ج۲، ص۳۸؛ ابن هشام، ج۲، ص۲۹۱؛ طبری، ج۲، ص۸۴ و ۸۵.</ref>، [[ابوالحَیسر]] به صورت ایاس به سبب سخنانی که درباره [[پیامبر خدا]] {{صل}} گفت، مشتی [[خاک]] پاشید<ref>ابن سعد، ج۳، ص۳۳۴.</ref>. نقل شده است که ایاس پیوسته در میان قومش [[تهلیل]]، [[تکبیر]]، [[تسبیح]] و [[تحمید]] می‌گفت و مرگش قبل از [[هجرت پیامبر به مدینه]] بود<ref>ابن سعد، ج۳، ص۳۳۴؛ بخاری، ج۱، ص۴۴۲؛ طبری، ج۲، ص۳۵۲ و ۳۵۳؛ ابن اثیر، ج۱، ص۱۵۸؛ ابن حجر، ج۱، ص۳۱۳.</ref><ref>[[حسین مرادی‌نسب|مرادی‌نسب، حسین]]، [[دانشنامه سیره نبوی ج۲ (کتاب)|مقاله «ایاس بن معاذ انصاری»، دانشنامه سیره نبوی]] ج۲، ص:۱۸۵.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||
| خط ۱۴: | خط ۱۴: | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده:اعلام]] | [[رده:اعلام]] | ||
[[رده: | [[رده:اصحاب پیامبر]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۴ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۸:۳۹
- این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
مقدمه
وی از تیره بنی عبدالاشهل، از قبیله اوس بود[۱]. گفتنی است او فرزند معاذ بن جبل نیست. ایاس به همراه گروهی از جوانان بنی عبدالاشهل به مکه آمد و با رسول خدا (ص) ملاقات کرد. حضرت آنان را به سوی خدا دعوت کرد و برای آنان قرآن خواند. ایاس که نوجوانی بیش نبود، به گروه همراه خود گفت: ای قوم! این همان پیامبری است که یهود وعده آن را داده است. پیش از آنکه کسی از ما به اسلام سبقت بگیرد، اسلام بیاوریم. آنان اسلام آوردند و حضرت با آنان پیمانی بست. سپس آنان ملاقاتشان را با رسول خدا (ص) به قوم خود خبر دادند [۲]، ابوالحَیسر به صورت ایاس به سبب سخنانی که درباره پیامبر خدا (ص) گفت، مشتی خاک پاشید[۳]. نقل شده است که ایاس پیوسته در میان قومش تهلیل، تکبیر، تسبیح و تحمید می‌گفت و مرگش قبل از هجرت پیامبر به مدینه بود[۴][۵]
منابع
پانویس
- ↑ ابن اثیر، ج۱، ص۱۵۸؛ ابن حجر، ج۱، ص۳۱۳.
- ↑ یعقوبی، ج۲، ص۳۸؛ ابن هشام، ج۲، ص۲۹۱؛ طبری، ج۲، ص۸۴ و ۸۵.
- ↑ ابن سعد، ج۳، ص۳۳۴.
- ↑ ابن سعد، ج۳، ص۳۳۴؛ بخاری، ج۱، ص۴۴۲؛ طبری، ج۲، ص۳۵۲ و ۳۵۳؛ ابن اثیر، ج۱، ص۱۵۸؛ ابن حجر، ج۱، ص۳۱۳.
- ↑ مرادی‌نسب، حسین، مقاله «ایاس بن معاذ انصاری»، دانشنامه سیره نبوی ج۲، ص:۱۸۵.