ثابت بن عتیک: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{امامت}} {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = صحابه | عنوان مدخل = ثابت بن عتیک | مداخل مرتبط = | پرسش مرتبط = }} == آشنایی اجمالی == وی از بنو عمرو بن مبذول، تیره‌ای از بنونجار از خزرجیان مدینه بود. عروة بن زبیر، ابن اسحاق و موسی بن عتبه از زهر...» ایجاد کرد)
برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی
 
 
(۱۰ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{امامت}}
{{مدخل مرتبط
{{مدخل مرتبط
| موضوع مرتبط = صحابه
| موضوع مرتبط = اصحاب پیامبر
| عنوان مدخل  = ثابت بن عتیک
| عنوان مدخل  = ثابت بن عتیک
| مداخل مرتبط =  
| مداخل مرتبط =  
خط ۷: خط ۶:
}}
}}
== آشنایی اجمالی ==
== آشنایی اجمالی ==
وی از [[بنو عمرو بن مبذول]]، تیره‌ای از [[بنونجار]] از [[خزرجیان]] [[مدینه]] بود. [[عروة بن زبیر]]، [[ابن اسحاق]] و [[موسی بن عتبه]] از [[زهری]] او را در فهرست کشته‌های [[نبرد جسر]] [[مدائن]] به [[فرماندهی]] [[ابوعبید ثقفی]] در دوره [[خلافت عمر]] و در سال پانزده یاد کرده‌اند<ref>ابونعیم، معرفة الصحابه، ج۱، ص۴۸۱؛ ابن حجر، الاصابه، ج۱، ص۵۰۹.</ref>. به گفته [[عروه]]، ثابت در این [[نبرد]] [[سعد بن ابی وقاص]] را [[همراهی]] می‌کرد<ref>طبرانی، المعجم الکبیر، ج۲، ص۷۸.</ref>، ولی [[ابن اثیر]]<ref>ابن اثیر، اسد الغابه، ج۱، ص۴۴۹.</ref> با رد آن می‌گوید: سعد کنار جسر مدائن نجنگید. معاذه دختر [[انس بن قیس]] از بنونجار [[همسر]] ثابت بود و ام سعد، [[کَبشة بنت ثابت]]، از [[زنان]] [[بیعت کننده]] با [[رسول خدا]]{{صل}}، از آنان به [[دنیا]] آمد. ثابت [[برادری]] به نام [[حارث بن عتیک|حارث]] داشت که در [[غزوه احد]] و دیگر [[غزوات]] همراه [[رسول]] خدای جنگید و در نبرد جسر کشته شد<ref>ابن ماکولا، ج۱، ص۳۵.</ref>.
وی از [[بنو عمرو بن مبذول]]، تیره‌ای از [[بنونجار]] از [[خزرجیان]] [[مدینه]] بود. [[عروة بن زبیر]]، [[ابن اسحاق]] و [[موسی بن عتبه]] از [[زهری]] او را در فهرست کشته‌های [[نبرد جسر]] [[مدائن]] به [[فرماندهی]] [[ابوعبید ثقفی]] در دوره [[خلافت عمر]] و در سال پانزده یاد کرده‌اند<ref>ابونعیم، معرفة الصحابه، ج۱، ص۴۸۱؛ ابن حجر، الاصابه، ج۱، ص۵۰۹.</ref>. به گفته [[عروه]]، ثابت در این [[نبرد]] [[سعد بن ابی وقاص]] را [[همراهی]] می‌کرد<ref>طبرانی، المعجم الکبیر، ج۲، ص۷۸.</ref>، ولی [[ابن اثیر]]<ref>ابن اثیر، اسد الغابه، ج۱، ص۴۴۹.</ref> با رد آن می‌گوید: سعد کنار جسر مدائن نجنگید. معاذه دختر [[انس بن قیس]] از بنونجار [[همسر]] ثابت بود و [[ام سعد]]، [[کَبشة بنت ثابت]]، از [[زنان]] [[بیعت کننده]] با [[رسول خدا]] {{صل}}، از آنان به [[دنیا]] آمد. ثابت [[برادری]] به نام [[حارث بن عتیک|حارث]] داشت که در [[غزوه احد]] و دیگر [[غزوات]] همراه [[رسول]] خدای جنگید و در نبرد جسر کشته شد<ref>ابن ماکولا، الإکمال، ج۱، ص۳۵.</ref>.<ref>[[حسین حسینیان مقدم|حسینیان مقدم، حسین]]، [[دانشنامه سیره نبوی ج۲ (کتاب)|مقاله «ثابت بن عتیک»، دانشنامه سیره نبوی]] ج۲، ص: ۳۰۰.</ref>


.<ref>[[حسین حسینیان مقدم|حسینیان مقدم، حسین]]، [[دانشنامه سیره نبوی ج۲ (کتاب)|مقاله «ثابت بن عتیک»، دانشنامه سیره نبوی]] ج۲، ص: ۳۰۰.</ref>
== جستارهای وابسته ==
 
* [[بنونجار]] (قبیله)
==جستارهای وابسته==
* [[بنی عمرو بن مبذول]] (قبیله)
*[[بنونجار]] (قبیله)
* [[حارث بن عتیک]] (برادر)
*[[حارث بن عتیک]] (برادر)
* [[معاذه بنت انس بن قیس]] (همسر)
*[[معاذه بن انس بن قیس]] (همسر)


== منابع ==
== منابع ==
خط ۲۴: خط ۲۲:
{{پانویس}}
{{پانویس}}


{{صحابه}}
[[رده:مدخل]]
[[رده:اعلام]]
[[رده:اعلام]]
[[رده:صحابه]]
[[رده:اصحاب پیامبر]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۴ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۲۳:۱۴

آشنایی اجمالی

وی از بنو عمرو بن مبذول، تیره‌ای از بنونجار از خزرجیان مدینه بود. عروة بن زبیر، ابن اسحاق و موسی بن عتبه از زهری او را در فهرست کشته‌های نبرد جسر مدائن به فرماندهی ابوعبید ثقفی در دوره خلافت عمر و در سال پانزده یاد کرده‌اند[۱]. به گفته عروه، ثابت در این نبرد سعد بن ابی وقاص را همراهی می‌کرد[۲]، ولی ابن اثیر[۳] با رد آن می‌گوید: سعد کنار جسر مدائن نجنگید. معاذه دختر انس بن قیس از بنونجار همسر ثابت بود و ام سعد، کَبشة بنت ثابت، از زنان بیعت کننده با رسول خدا (ص)، از آنان به دنیا آمد. ثابت برادری به نام حارث داشت که در غزوه احد و دیگر غزوات همراه رسول خدای جنگید و در نبرد جسر کشته شد[۴].[۵]

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. ابونعیم، معرفة الصحابه، ج۱، ص۴۸۱؛ ابن حجر، الاصابه، ج۱، ص۵۰۹.
  2. طبرانی، المعجم الکبیر، ج۲، ص۷۸.
  3. ابن اثیر، اسد الغابه، ج۱، ص۴۴۹.
  4. ابن ماکولا، الإکمال، ج۱، ص۳۵.
  5. حسینیان مقدم، حسین، مقاله «ثابت بن عتیک»، دانشنامه سیره نبوی ج۲، ص: ۳۰۰.