ابومریم کندی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'رده:صحابه' به 'رده:صحابه پیامبر') |
جز (جایگزینی متن - 'داود' به 'داوود') |
||
| (۷ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{ | {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[ابومریم کندی در تراجم و رجال]] - [[ابومریم کندی در تاریخ اسلامی]]| پرسش مرتبط = }} | ||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
[[ابن حجر]]<ref>ابن حجر، ج۷، ص۳۰۷ و ۳۲۷.</ref> به نقل از ابن سکن در بخش اول<ref>صحابه با عنوان ابو مریم کندی.</ref> و سوم<ref>مخضرمین با عنوان ابو مریم کندی به نام عبید.</ref> از او یاد کرده است. برخی، وی را از [[قبیله کنده]] یا [[ازد]]. به نقل از [[ابن منده]] گفته‌اند<ref>ابن اثیر، ج۶، ص۲۰۸.</ref> و به همین دلیل، برخی از تراجم نویسان، احوال او را در دو مدخل جداگانه آورده‌اند. به نظر می‌رسد این دو یک نفر باشند. | [[ابن حجر]]<ref>ابن حجر، ج۷، ص۳۰۷ و ۳۲۷.</ref> به نقل از ابن سکن در بخش اول<ref>صحابه با عنوان ابو مریم کندی.</ref> و سوم<ref>مخضرمین با عنوان ابو مریم کندی به نام عبید.</ref> از او یاد کرده است. برخی، وی را از [[قبیله کنده]] یا [[ازد]]. به نقل از [[ابن منده]] گفته‌اند<ref>ابن اثیر، ج۶، ص۲۰۸.</ref> و به همین دلیل، برخی از تراجم نویسان، احوال او را در دو مدخل جداگانه آورده‌اند. به نظر می‌رسد این دو یک نفر باشند. | ||
از ابومریم کندی نقل شده که اعرابی‌ای نزد [[رسول خدا]]{{صل}} آمد، در حالی که [[مردم]] دور [[حضرت]] بودند. او از آن حضرت درخواست کرد چیزی به او یاد دهد که نفعی برایش داشته باشد. مردم گفتند: ساکت باش! اما رسول خدا{{صل}} او را فرا خواند و [[پرسش]] او را که درباره نبوتش بود پاسخ داد و فرمود: [[خداوند]] از من مانند [[پیامبران]] [[میثاق]] گرفته است و [[آیه]] {{متن قرآن|وَمِنْكَ وَمِنْ نُوحٍ وَإِبْرَاهِيمَ وَمُوسَى وَعِيسَى ابْنِ مَرْيَمَ وَأَخَذْنَا مِنْهُمْ مِيثَاقًا غَلِيظًا}}<ref>«و (یاد کن) آنگاه را که از پیامبران پیمان گرفتیم و (نیز) از تو و نوح و ابراهیم و موسی و عیسی پسر مریم و از آنها پیمانی استوار گرفتیم» سوره احزاب، آیه ۷.</ref> را خواند <ref>ابن ابی عاصم، ج۴، ص۳۹۸؛ طبرانی، ج۲، ص۹۸؛ متقی هندی، ج۱۲، ص۳۸۹.</ref>. | از ابومریم کندی نقل شده که اعرابی‌ای نزد [[رسول خدا]] {{صل}} آمد، در حالی که [[مردم]] دور [[حضرت]] بودند. او از آن حضرت درخواست کرد چیزی به او یاد دهد که نفعی برایش داشته باشد. مردم گفتند: ساکت باش! اما رسول خدا {{صل}} او را فرا خواند و [[پرسش]] او را که درباره نبوتش بود پاسخ داد و فرمود: [[خداوند]] از من مانند [[پیامبران]] [[میثاق]] گرفته است و [[آیه]] {{متن قرآن|وَمِنْكَ وَمِنْ نُوحٍ وَإِبْرَاهِيمَ وَمُوسَى وَعِيسَى ابْنِ مَرْيَمَ وَأَخَذْنَا مِنْهُمْ مِيثَاقًا غَلِيظًا}}<ref>«و (یاد کن) آنگاه را که از پیامبران پیمان گرفتیم و (نیز) از تو و نوح و ابراهیم و موسی و عیسی پسر مریم و از آنها پیمانی استوار گرفتیم» سوره احزاب، آیه ۷.</ref> را خواند <ref>ابن ابی عاصم، ج۴، ص۳۹۸؛ طبرانی، ج۲، ص۹۸؛ متقی هندی، ج۱۲، ص۳۸۹.</ref>. | ||
وی گزارش کرده است در وسایل [[سفر]] رسول خدا{{صل}} سوسماری، چوب [[نی]] آن حضرت را سوراخ کرد. حضرت فرمود: "این حیوان و شبیه آن، به سبب [[نافرمانی]] امت‌های گذشته از خداوند، [[مسخ]] شدند"<ref>طبرانی، ج۲، ص۹۸؛ ابونعیم، ج۶، ص۳۰۱۲؛ ابن عساکر، ج۱، ص۱۷۰؛ ابن اثیر، ج۶، ص۲۰۸؛ ابن حجر، ج۷، ص۳۰۷.</ref>. اسناد این [[روایت]] [[ضعیف]] است<ref>ابن اثیر، ج۶، ص۲۰۸؛ ابن حجر، ج۷، ص۳۰۷.</ref>. [[شامیان]] از او روایت کرده‌اند<ref>ابونعیم، ج۶، ص۳۰۱۲؛ مزی، ج۳۴، ص۲۸۰؛ ابن اثیر، ج۶، ص۲۰۸؛ ابن حجر، ج۷، ص۳۰۷</ref>. | وی گزارش کرده است در وسایل [[سفر]] رسول خدا {{صل}} سوسماری، چوب [[نی]] آن حضرت را سوراخ کرد. حضرت فرمود: "این حیوان و شبیه آن، به سبب [[نافرمانی]] امت‌های گذشته از خداوند، [[مسخ]] شدند"<ref>طبرانی، ج۲، ص۹۸؛ ابونعیم، ج۶، ص۳۰۱۲؛ ابن عساکر، ج۱، ص۱۷۰؛ ابن اثیر، ج۶، ص۲۰۸؛ ابن حجر، ج۷، ص۳۰۷.</ref>. اسناد این [[روایت]] [[ضعیف]] است<ref>ابن اثیر، ج۶، ص۲۰۸؛ ابن حجر، ج۷، ص۳۰۷.</ref>. [[شامیان]] از او روایت کرده‌اند<ref>ابونعیم، ج۶، ص۳۰۱۲؛ مزی، ج۳۴، ص۲۸۰؛ ابن اثیر، ج۶، ص۲۰۸؛ ابن حجر، ج۷، ص۳۰۷</ref>. | ||
ابومریم می‌گوید که با [[خلیفه دوم]] در [[بیت المقدس]] [[نماز]] گزارد و او سوره‌های "ص" [[سجده]] را در [[محراب]] [[حضرت | ابومریم می‌گوید که با [[خلیفه دوم]] در [[بیت المقدس]] [[نماز]] گزارد و او سوره‌های "ص" [[سجده]] را در [[محراب]] [[حضرت داوود]] {{ع}} خواند<ref>ابن حجر، ج۷، ص۳۲۷.</ref><ref>[[حسین مرادی‌نسب|مرادی‌نسب، حسین]]، [[دانشنامه سیره نبوی ج۱ (کتاب)|مقاله «ابومریم کندی»، دانشنامه سیره نبوی]] ج۱، ص:۵۱۴.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||
| خط ۲۰: | خط ۱۸: | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده:اعلام]] | [[رده:اعلام]] | ||
[[رده: | [[رده:اصحاب پیامبر]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۷ نوامبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۷:۴۰
ابومریم کندی از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: ابومریم کندی در تراجم و رجال - ابومریم کندی در تاریخ اسلامی - پرسش مرتبط نداردمقدمه
ابن حجر[۱] به نقل از ابن سکن در بخش اول[۲] و سوم[۳] از او یاد کرده است. برخی، وی را از قبیله کنده یا ازد. به نقل از ابن منده گفته‌اند[۴] و به همین دلیل، برخی از تراجم نویسان، احوال او را در دو مدخل جداگانه آورده‌اند. به نظر می‌رسد این دو یک نفر باشند.
از ابومریم کندی نقل شده که اعرابی‌ای نزد رسول خدا (ص) آمد، در حالی که مردم دور حضرت بودند. او از آن حضرت درخواست کرد چیزی به او یاد دهد که نفعی برایش داشته باشد. مردم گفتند: ساکت باش! اما رسول خدا (ص) او را فرا خواند و پرسش او را که درباره نبوتش بود پاسخ داد و فرمود: خداوند از من مانند پیامبران میثاق گرفته است و آیه 
وَمِنْكَ وَمِنْ نُوحٍ وَإِبْرَاهِيمَ وَمُوسَى وَعِيسَى ابْنِ مَرْيَمَ وَأَخَذْنَا مِنْهُمْ مِيثَاقًا غَلِيظًا
[۵] را خواند [۶].
وی گزارش کرده است در وسایل سفر رسول خدا (ص) سوسماری، چوب نی آن حضرت را سوراخ کرد. حضرت فرمود: "این حیوان و شبیه آن، به سبب نافرمانی امت‌های گذشته از خداوند، مسخ شدند"[۷]. اسناد این روایت ضعیف است[۸]. شامیان از او روایت کرده‌اند[۹].
ابومریم می‌گوید که با خلیفه دوم در بیت المقدس نماز گزارد و او سوره‌های "ص" سجده را در محراب حضرت داوود (ع) خواند[۱۰][۱۱]
منابع
پانویس
- ↑ ابن حجر، ج۷، ص۳۰۷ و ۳۲۷.
- ↑ صحابه با عنوان ابو مریم کندی.
- ↑ مخضرمین با عنوان ابو مریم کندی به نام عبید.
- ↑ ابن اثیر، ج۶، ص۲۰۸.
- ↑ «و (یاد کن) آنگاه را که از پیامبران پیمان گرفتیم و (نیز) از تو و نوح و ابراهیم و موسی و عیسی پسر مریم و از آنها پیمانی استوار گرفتیم» سوره احزاب، آیه ۷.
- ↑ ابن ابی عاصم، ج۴، ص۳۹۸؛ طبرانی، ج۲، ص۹۸؛ متقی هندی، ج۱۲، ص۳۸۹.
- ↑ طبرانی، ج۲، ص۹۸؛ ابونعیم، ج۶، ص۳۰۱۲؛ ابن عساکر، ج۱، ص۱۷۰؛ ابن اثیر، ج۶، ص۲۰۸؛ ابن حجر، ج۷، ص۳۰۷.
- ↑ ابن اثیر، ج۶، ص۲۰۸؛ ابن حجر، ج۷، ص۳۰۷.
- ↑ ابونعیم، ج۶، ص۳۰۱۲؛ مزی، ج۳۴، ص۲۸۰؛ ابن اثیر، ج۶، ص۲۰۸؛ ابن حجر، ج۷، ص۳۰۷
- ↑ ابن حجر، ج۷، ص۳۲۷.
- ↑ مرادی‌نسب، حسین، مقاله «ابومریم کندی»، دانشنامه سیره نبوی ج۱، ص:۵۱۴.