سلف در فقه سیاسی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (جایگزینی متن - '\<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(252\,\s252\,\s233\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>(.*)\'\'\'\[\[(.*)\]\]\'\'\'(.*)\"\'\'\'(.*)\'\'\'\"(.*)\<\/div\> \<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(255\,\s245\,\s227\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>(.*)\<\/div\> \<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(206\,242\,\s299\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\sn...)
 
(یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{امامت}}
{{مدخل مرتبط
{{مدخل مرتبط
| موضوع مرتبط = سلف
| موضوع مرتبط = سلف
خط ۷: خط ۶:
}}
}}


==مقدمه==
== مقدمه ==
قدمت<ref>خلیل بن احمد فراهیدی، کتاب العین، ج۷، ص۲۵۸.</ref>، گذشته، [[جانشین]]<ref>بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۶۳.</ref>، سابقه [[تاریخی]]. اصل آن به معنای تقدّم، [[سبقت]] داشتن <ref>ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۳، ص۹۵.</ref> و تحقق و وقوع چیزی در زمان گذشته<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۵، ص۱۸۰.</ref>.
قدمت<ref>خلیل بن احمد فراهیدی، کتاب العین، ج۷، ص۲۵۸.</ref>، گذشته، [[جانشین]]<ref>بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۶۳.</ref>، سابقه [[تاریخی]]. اصل آن به معنای تقدّم، [[سبقت]] داشتن <ref>ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۳، ص۹۵.</ref> و تحقق و وقوع چیزی در زمان گذشته<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۵، ص۱۸۰.</ref>.



نسخهٔ کنونی تا ‏۲۵ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۰۰:۳۴

مقدمه

قدمت[۱]، گذشته، جانشین[۲]، سابقه تاریخی. اصل آن به معنای تقدّم، سبقت داشتن [۳] و تحقق و وقوع چیزی در زمان گذشته[۴].

فَلَمَّا آسَفُونَا انتَقَمْنَا مِنْهُمْ فَأَغْرَقْنَاهُمْ أَجْمَعِينَ فَجَعَلْنَاهُمْ سَلَفًا وَمَثَلا لِلْآخِرِينَ[۵].

این آیه شریفه پس از بیان عاقبت کار فرعون و قومش، آنان را مایه عبرت و پیشینه تاریخی برای آیندگان بر می‌شمارد.[۶]

منابع

پانویس

  1. خلیل بن احمد فراهیدی، کتاب العین، ج۷، ص۲۵۸.
  2. بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۶۳.
  3. ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۳، ص۹۵.
  4. حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۵، ص۱۸۰.
  5. «و چون ما را به خشم آوردند از آنان انتقام گرفتیم و همه را غرق کردیم و آنان را پیشینه و مثلی برای آیندگان کردیم» سوره زخرف، آیه ۵۵-۵۶.
  6. نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص: ۳۴۵.