جذع انصاری: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{امامت}} {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = اصحاب پیامبر | عنوان مدخل = جذع انصاری | مداخل مرتبط = | پرسش مرتبط = }} == آشنایی اجمالی == به نقل از ابن حجر<ref>ابن حجر، الاصابه، ج۱، ص۵۷۶.</ref>، ابن شاهین از او یاد کرده است. مستند صحابی بودنش روایتی است که از...» ایجاد کرد)
برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی
 
 
(یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{امامت}}
{{مدخل مرتبط
{{مدخل مرتبط
| موضوع مرتبط = اصحاب پیامبر
| موضوع مرتبط = اصحاب پیامبر
خط ۷: خط ۶:
}}
}}
== آشنایی اجمالی ==
== آشنایی اجمالی ==
به نقل از [[ابن حجر]]<ref>ابن حجر، الاصابه، ج۱، ص۵۷۶.</ref>، [[ابن شاهین]] از او یاد کرده است. مستند [[صحابی]] بودنش روایتی است که از طریق [[شریک بن ابی‌نمر]] چنین آمده: مردی از [[انصار]] که ابن جذع نامیده می‌‌شد از پدرش از [[رسول خدا]]{{صل}} [[روایت]] نقل کرده است که [[پیامبر]] فرمود: بهترین [[امت]] من کسانی هستند که نه چندان توانگرند تا [[سرکشی]] کنند و نه چندان بی‌نوایند که دست نیاز به سوی دیگران برند. [[ابوموسی مدنی]] در اینکه وی همان [[ثعلبة بن زید انصاری]] باشد یا فردی دیگر، [[تردید]] کرده است<ref>ر.ک: ابن اثیر، اسد الغابه، ج۱، ص۵۲۲.</ref>، ولی ابن حجر<ref>ابن حجر، الاصابه، ج۱، ص۵۷۶.</ref> این دو را یکی ندانسته، می‌گوید: فرزند [[ثعلبة بن زید]] در [[طائف]] به [[شهادت]] رسید و [[شریک بن ابی‌نمر]] او را [[درک]] نکرده تا از وی [[نقل روایت]] کند، در حالی که در این [[حدیث]] تصریح شده که شریک از وی روایت نقل کرده؛ از این رو «جذع انصاری » غیر از «ثعلبه» است. با این حال، [[ابونعیم]]<ref>ابونعیم، معرفة الصحابه، ج۲، ص۴۹۷.</ref> گوید: ثعلبه همان کسی است که جذع گفته می‌شود و در طائف به شهادت رسید.<ref>[[حسین مرادی نسب|مرادی نسب، حسین]]، [[دانشنامه سیره نبوی ج۲ (کتاب)|مقاله «جذع انصاری»، دانشنامه سیره نبوی]] ج۲، ص ۳۷۹.</ref>
به نقل از [[ابن حجر]]<ref>ابن حجر، الاصابه، ج۱، ص۵۷۶.</ref>، [[ابن شاهین]] از او یاد کرده است. مستند [[صحابی]] بودنش روایتی است که از طریق [[شریک بن ابی‌نمر]] چنین آمده: مردی از [[انصار]] که ابن جذع نامیده می‌‌شد از پدرش از [[رسول خدا]] {{صل}} [[روایت]] نقل کرده است که [[پیامبر]] فرمود: بهترین [[امت]] من کسانی هستند که نه چندان توانگرند تا [[سرکشی]] کنند و نه چندان بی‌نوایند که دست نیاز به سوی دیگران برند. [[ابوموسی مدنی]] در اینکه وی همان [[ثعلبة بن زید انصاری]] باشد یا فردی دیگر، [[تردید]] کرده است<ref>ر. ک: ابن اثیر، اسد الغابه، ج۱، ص۵۲۲.</ref>، ولی ابن حجر<ref>ابن حجر، الاصابه، ج۱، ص۵۷۶.</ref> این دو را یکی ندانسته، می‌گوید: فرزند [[ثعلبة بن زید]] در [[طائف]] به [[شهادت]] رسید و [[شریک بن ابی‌نمر]] او را [[درک]] نکرده تا از وی [[نقل روایت]] کند، در حالی که در این [[حدیث]] تصریح شده که شریک از وی روایت نقل کرده؛ از این رو «جذع انصاری» غیر از «ثعلبه» است. با این حال، [[ابونعیم]]<ref>ابونعیم، معرفة الصحابه، ج۲، ص۴۹۷.</ref> گوید: ثعلبه همان کسی است که جذع گفته می‌شود و در طائف به شهادت رسید.<ref>[[حسین مرادی نسب|مرادی نسب، حسین]]، [[دانشنامه سیره نبوی ج۲ (کتاب)|مقاله «جذع انصاری»، دانشنامه سیره نبوی]] ج۲، ص ۳۷۹.</ref>


== جستارهای وابسته ==
== جستارهای وابسته ==
خط ۲۲: خط ۲۱:
{{پانویس}}
{{پانویس}}


[[رده:مدخل]]
[[رده:اعلام]]
[[رده:اعلام]]
[[رده:اصحاب پیامبر]]
[[رده:اصحاب پیامبر]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۴ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۲۳:۲۰

آشنایی اجمالی

به نقل از ابن حجر[۱]، ابن شاهین از او یاد کرده است. مستند صحابی بودنش روایتی است که از طریق شریک بن ابی‌نمر چنین آمده: مردی از انصار که ابن جذع نامیده می‌‌شد از پدرش از رسول خدا (ص) روایت نقل کرده است که پیامبر فرمود: بهترین امت من کسانی هستند که نه چندان توانگرند تا سرکشی کنند و نه چندان بی‌نوایند که دست نیاز به سوی دیگران برند. ابوموسی مدنی در اینکه وی همان ثعلبة بن زید انصاری باشد یا فردی دیگر، تردید کرده است[۲]، ولی ابن حجر[۳] این دو را یکی ندانسته، می‌گوید: فرزند ثعلبة بن زید در طائف به شهادت رسید و شریک بن ابی‌نمر او را درک نکرده تا از وی نقل روایت کند، در حالی که در این حدیث تصریح شده که شریک از وی روایت نقل کرده؛ از این رو «جذع انصاری» غیر از «ثعلبه» است. با این حال، ابونعیم[۴] گوید: ثعلبه همان کسی است که جذع گفته می‌شود و در طائف به شهادت رسید.[۵]

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. ابن حجر، الاصابه، ج۱، ص۵۷۶.
  2. ر. ک: ابن اثیر، اسد الغابه، ج۱، ص۵۲۲.
  3. ابن حجر، الاصابه، ج۱، ص۵۷۶.
  4. ابونعیم، معرفة الصحابه، ج۲، ص۴۹۷.
  5. مرادی نسب، حسین، مقاله «جذع انصاری»، دانشنامه سیره نبوی ج۲، ص ۳۷۹.