حمزة بن حمدان: تفاوت میان نسخه‌ها
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۱) |
(←مقدمه) |
||
| (۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = اصحاب امام صادق | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = | پرسش مرتبط = }} | |||
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = | |||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
از یاران باوفای [[امام صادق]] {{ع}} می‌باشد. وی می‌گوید: «[[امام صادق]]{{ع}} فرمودند: نوه من در [[خراسان]] و در شهری به نام [[طوس]] به [[قتل]] می‌رسد؛ هر کس به [[زیارت]] او رود و «به [[حق]] او [[عارف]]» باشد، [[روز قیامت]] دست او را گرفته، داخل بهشتش می‌کنم، هر چند از [[اهل]] [[گناهان بزرگ]] باشد. عرض شد: | از یاران باوفای [[امام صادق]] {{ع}} می‌باشد. وی می‌گوید: «[[امام صادق]] {{ع}} فرمودند: نوه من در [[خراسان]] و در شهری به نام [[طوس]] به [[قتل]] می‌رسد؛ هر کس به [[زیارت]] او رود و «به [[حق]] او [[عارف]]» باشد، [[روز قیامت]] دست او را گرفته، داخل بهشتش می‌کنم، هر چند از [[اهل]] [[گناهان بزرگ]] باشد. عرض شد: یا ابن [[رسول الله]] {{صل}}! [[عرفان]] حق او چیست؟ فرمودند: این که مقام او را بشناسد. و [[شناخت]] مقام او این است که بداند او «[[امام]] مفترض الطاعة» است. دوم بداند او «غریب» است و سوم این که بداند. او «[[شهید]]» شده است<ref>عیون اخبار الرضا {{ع}}، ج۲، باب ۶۶، ح۶۳۸.</ref>.<ref>[[حسین محمدی|محمدی، حسین]]، [[رضانامه (کتاب)|رضانامه]] ص ۲۵۵.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||
| خط ۱۳: | خط ۱۲: | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده: | [[رده:اصحاب امام صادق]] | ||
[[رده:اعلام]] | [[رده:اعلام]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۷ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۸:۳۸
مقدمه
از یاران باوفای امام صادق (ع) می‌باشد. وی می‌گوید: «امام صادق (ع) فرمودند: نوه من در خراسان و در شهری به نام طوس به قتل می‌رسد؛ هر کس به زیارت او رود و «به حق او عارف» باشد، روز قیامت دست او را گرفته، داخل بهشتش می‌کنم، هر چند از اهل گناهان بزرگ باشد. عرض شد: یا ابن رسول الله (ص)! عرفان حق او چیست؟ فرمودند: این که مقام او را بشناسد. و شناخت مقام او این است که بداند او «امام مفترض الطاعة» است. دوم بداند او «غریب» است و سوم این که بداند. او «شهید» شده است[۱].[۲]
منابع
پانویس
- ↑ عیون اخبار الرضا (ع)، ج۲، باب ۶۶، ح۶۳۸.
- ↑ محمدی، حسین، رضانامه ص ۲۵۵.