نفی محل‌ حوادث بودن خداوند: تفاوت میان نسخه‌ها

نمایش تاریخچه به صورت تعاملی

دیداریویکی‌متن

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۵ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۲:۰۳

مقدمه

یکی از مسائل فلسفه و علم کلام است. متکلمان مسلمان معتقدند که نمی‌توان ذات خداوند را محل حوادث دانست و محال است که حوادث به ذات او قائم باشند؛ زیرا قیام حوادث به ذات، مستلزم تغییر در ذات است. خداوند واجب الوجود است، و واجب الوجود آن است که همه شئون و کمالاتش را یکباره دارا است. موجودی را که در حال تغییر و تکامل است، نمی‌توان واجب الوجود دانست. وجوب وجود، ملازم فعلیت و مناقض تدریج است^[۱]^[۲].

منابع

فرهنگ شیعه

پانویس

↑ الالهیات‌، ۲/ ۱۲۱ و ۱۲۲؛ تجرید الاعتقاد، ۱۸۰؛ ارشاد الطالبین‌، ۲۳۲.
↑ فرهنگ شیعه، ص 451.

[1] الالهیات‌، ۲/ ۱۲۱ و ۱۲۲؛ تجرید الاعتقاد، ۱۸۰؛ ارشاد الطالبین‌، ۲۳۲.

[2] فرهنگ شیعه، ص 451.

[۱]

[۲]

@@ خط ۲: / خط ۲: @@
 {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[نفی محل‌ حوادث بودن خداوند در قرآن]] - [[نفی محل‌ حوادث بودن خداوند در حدیث]] - [[نفی محل‌ حوادث بودن خداوند در نهج البلاغه]] - [[نفی محل‌ حوادث بودن خداوند در کلام اسلامی]] - [[نفی محل‌ حوادث بودن خداوند در عرفان اسلامی]]| پرسش مرتبط  = نفی محل‌ حوادث بودن خداوند (پرسش)}}
-==مقدمه==
+== مقدمه ==
-*یکی از مسائل [[فلسفه]] و [[علم کلام]] است. [[متکلمان]] [[مسلمان]] معتقدند که نمی‌توان [[ذات خداوند]] را محل حوادث دانست و محال است که حوادث به ذات او [[قائم]] باشند؛ زیرا [[قیام]] حوادث به ذات، مستلزم تغییر در ذات است. [[خداوند]] [[واجب]] الوجود است، و [[واجب]] الوجود آن است که همه [[شئون]] و کمالاتش را یکباره دارا است. موجودی را که در حال تغییر و [[تکامل]] است، نمی‌توان [[واجب]] الوجود دانست. [[وجوب]] وجود، ملازم فعلیت و مناقض تدریج است<ref>الالهیات‌، ۲/ ۱۲۱ و ۱۲۲؛ تجرید الاعتقاد، ۱۸۰؛ ارشاد الطالبین‌، ۲۳۲.</ref><ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص 451.</ref>.
+* یکی از مسائل [[فلسفه]] و [[علم کلام]] است. [[متکلمان]] [[مسلمان]] معتقدند که نمی‌توان [[ذات خداوند]] را محل حوادث دانست و محال است که حوادث به ذات او [[قائم]] باشند؛ زیرا [[قیام]] حوادث به ذات، مستلزم تغییر در ذات است. [[خداوند]] [[واجب]] الوجود است، و [[واجب]] الوجود آن است که همه [[شئون]] و کمالاتش را یکباره دارا است. موجودی را که در حال تغییر و [[تکامل]] است، نمی‌توان [[واجب]] الوجود دانست. [[وجوب]] وجود، ملازم فعلیت و مناقض تدریج است<ref>الالهیات‌، ۲/ ۱۲۱ و ۱۲۲؛ تجرید الاعتقاد، ۱۸۰؛ ارشاد الطالبین‌، ۲۳۲.</ref><ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص 451.</ref>.
 == منابع ==
@@ خط ۱۳: / خط ۱۳: @@
 {{پانویس}}
-[[رده:مدخل]]
 [[رده:نفی محل‌ حوادث بودن خداوند]]