عمر بن محمد بن بجیر همدانی سمرقندی: تفاوت میان نسخه‌ها
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۱) |
جز (جایگزینی متن - 'پرونده:9030760879.jpg|22px]] 22px جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی') |
||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[عمر بن محمد بن بجیر همدانی سمرقندی در تاریخ اسلامی]]| پرسش مرتبط = }} | |||
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = | |||
== مقدمه == | == مقدمه == | ||
| خط ۶: | خط ۵: | ||
و از [[امامان]] [[حدیث]] [[اهل]] [[سنّت]] در [[خراسان]] به شمار آورده‌اند. <ref>الاکمال ۱ / ۱۹۵.</ref> جایگاه او در این رشته موجب شد محدثان سرزمین‌های دیگر برای شنیدن احادیثش در پی او باشند. [[محمد بن حبان بستی]] از کسانی است که در بخارا از [[ابوحفص]] حدیث آموخته است. <ref>میزان الاعتدال ۳ / ۵۰۶. </ref> عموم محدثان ماوراءالنهر و برخی دانشوران مناطق دیگر همچون [[قفال شاشی]]، [[احمد بن محمد بن ابراهیم سمرقندی]]، [[علی بن ابراهیم کشانی]]، [[احمد بن محتاج کشانی]]، [[سهل بن سری بخاری]] و [[علی بن بندار صیرفی]] در شمار [[شاگردان]] او بوده‌اند. <ref>تاریخ مدینة دمشق ۴۵ / ۳۱۷.</ref> [[ابوحفص همدانی]] به گردآوری [[احادیث]] [[عنایت ویژه]] داشت<ref>طبقات علماءالحدیث ۲ / ۴۴۰.</ref> و کتاب‌هایی نیز نوشت. المسند، الجامع الصحیح، التفسیر، <ref>سیر اعلام النبلاء ۱۴ / ۴۰۳. </ref> تخریج صحیح بخاری<ref>الاکمال ۱ / ۱۹۵. </ref> که شاید همان الجامع الصحیح باشد و السفینه که آن را گردآوری کرده، <ref>الانساب ۲ / ۳۷۰.</ref> از آثار او هستند. بجیری در [[سال ۳۱۱ هجری]]<ref>تذکره الحفاظ ۲ / ۷۲۰.</ref> و به احتمال فراوان در همان زادگاهش از [[دنیا]] رفت.<ref> [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۲ (کتاب)|فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی]]، ج۲ ص۳۱۷.</ref> | و از [[امامان]] [[حدیث]] [[اهل]] [[سنّت]] در [[خراسان]] به شمار آورده‌اند. <ref>الاکمال ۱ / ۱۹۵.</ref> جایگاه او در این رشته موجب شد محدثان سرزمین‌های دیگر برای شنیدن احادیثش در پی او باشند. [[محمد بن حبان بستی]] از کسانی است که در بخارا از [[ابوحفص]] حدیث آموخته است. <ref>میزان الاعتدال ۳ / ۵۰۶. </ref> عموم محدثان ماوراءالنهر و برخی دانشوران مناطق دیگر همچون [[قفال شاشی]]، [[احمد بن محمد بن ابراهیم سمرقندی]]، [[علی بن ابراهیم کشانی]]، [[احمد بن محتاج کشانی]]، [[سهل بن سری بخاری]] و [[علی بن بندار صیرفی]] در شمار [[شاگردان]] او بوده‌اند. <ref>تاریخ مدینة دمشق ۴۵ / ۳۱۷.</ref> [[ابوحفص همدانی]] به گردآوری [[احادیث]] [[عنایت ویژه]] داشت<ref>طبقات علماءالحدیث ۲ / ۴۴۰.</ref> و کتاب‌هایی نیز نوشت. المسند، الجامع الصحیح، التفسیر، <ref>سیر اعلام النبلاء ۱۴ / ۴۰۳. </ref> تخریج صحیح بخاری<ref>الاکمال ۱ / ۱۹۵. </ref> که شاید همان الجامع الصحیح باشد و السفینه که آن را گردآوری کرده، <ref>الانساب ۲ / ۳۷۰.</ref> از آثار او هستند. بجیری در [[سال ۳۱۱ هجری]]<ref>تذکره الحفاظ ۲ / ۷۲۰.</ref> و به احتمال فراوان در همان زادگاهش از [[دنیا]] رفت.<ref> [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۲ (کتاب)|فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی]]، ج۲ ص۳۱۷.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
# [[پرونده: | # [[پرونده: IM009687.jpg|22px]] جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱ (کتاب)|'''فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱''']] | ||
{{پایان منابع}} | {{پایان منابع}} | ||
| خط ۱۹: | خط ۱۶: | ||
[[رده: عمر بن محمد بن بجیر همدانی سمرقندی]] | [[رده: عمر بن محمد بن بجیر همدانی سمرقندی]] | ||
[[رده:اعلام]] | [[رده:اعلام]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۴ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۶:۲۷
عمر بن محمد بن بجیر همدانی سمرقندی از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: عمر بن محمد بن بجیر همدانی سمرقندی در تاریخ اسلامی - پرسش مرتبط نداردمقدمه
ابوحفص عمر بن محمد بن بجیر بن خازم بجیری همدانی خشوفغنی سغدی سمرقندی در سال ۲۲۳ هجری در روستای خشوفغن از توابع سُغد در ماوراءالنهر که در سده پنجم، رأس القنطره نامیده می‌شد، به دنیا آمد. دانش حدیث را در زادگاه خود نزد پدرش آغاز کرد. [۱] پس از آن بارها به همراه پدر یا به تنهایی به سرزمین‌هایی همچون شام و مصر سفر کرد و از استادان بسیاری روایت آموخت. [۲] احمد بن عبدالواحد بن عبود، موسی بن عامر مری، محمد بن هاشم بعلبکی و محمد بن بشار بندار بصری از استادان او بودند. [۳] بجیری پس از سفرهای فراوان و بهره‌گیری از محدثان بسیار، به مقام والایی در حدیث دست یافت. ازاین رو وی را حافظ، موثق، محدث ماوراءالنهر[۴]
و از امامان حدیث اهل سنّت در خراسان به شمار آورده‌اند. [۵] جایگاه او در این رشته موجب شد محدثان سرزمین‌های دیگر برای شنیدن احادیثش در پی او باشند. محمد بن حبان بستی از کسانی است که در بخارا از ابوحفص حدیث آموخته است. [۶] عموم محدثان ماوراءالنهر و برخی دانشوران مناطق دیگر همچون قفال شاشی، احمد بن محمد بن ابراهیم سمرقندی، علی بن ابراهیم کشانی، احمد بن محتاج کشانی، سهل بن سری بخاری و علی بن بندار صیرفی در شمار شاگردان او بوده‌اند. [۷] ابوحفص همدانی به گردآوری احادیث عنایت ویژه داشت[۸] و کتاب‌هایی نیز نوشت. المسند، الجامع الصحیح، التفسیر، [۹] تخریج صحیح بخاری[۱۰] که شاید همان الجامع الصحیح باشد و السفینه که آن را گردآوری کرده، [۱۱] از آثار او هستند. بجیری در سال ۳۱۱ هجری[۱۲] و به احتمال فراوان در همان زادگاهش از دنیا رفت.[۱۳]
منابع
جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱
پانویس
- ↑ الانساب ۱ / ۲۸۶.
- ↑ تذکره الحفاظ ۲ / ۷۱۹ و ۷۲۰؛ سیر اعلام النبلاء ۱۴ / ۴۰۲ ـ ۴۰۴.
- ↑ تاریخ مدینة دمشق ۴۵ / ۳۱۷.
- ↑ تاریخ مدینة دمشق ۴۵ / ۳۱۷.
- ↑ الاکمال ۱ / ۱۹۵.
- ↑ میزان الاعتدال ۳ / ۵۰۶.
- ↑ تاریخ مدینة دمشق ۴۵ / ۳۱۷.
- ↑ طبقات علماءالحدیث ۲ / ۴۴۰.
- ↑ سیر اعلام النبلاء ۱۴ / ۴۰۳.
- ↑ الاکمال ۱ / ۱۹۵.
- ↑ الانساب ۲ / ۳۷۰.
- ↑ تذکره الحفاظ ۲ / ۷۲۰.
- ↑ فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی، ج۲ ص۳۱۷.