اجتباء الهی در فقه سیاسی: تفاوت میان نسخه‌ها
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۲) |
(←پانویس) |
||
| (۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | {{مدخل مرتبط | ||
| موضوع مرتبط = اجتباء الهی | | موضوع مرتبط = اجتباء الهی | ||
| عنوان مدخل = | | عنوان مدخل = اجتباء الهی | ||
| مداخل مرتبط = | | مداخل مرتبط = [[اجتباء الهی در قرآن]] - [[اجتباء الهی در فقه سیاسی]] - [[مقام اجتباء الهی]] | ||
| پرسش مرتبط = | | پرسش مرتبط = | ||
}} | }} | ||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
اجتباء: جمع کردن به [[انتخاب]]<ref>حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۱۸۶.</ref>، [[گزینش]] و [[برگزیدن]]<ref>بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۰۰.</ref>، مقرّب کردن<ref>احمد بن یوسف سمین حلبی، عمدة الحفاظ، ج۱، ص۳۵۲.</ref>، ریشه آن "جبی" به معنای جمع چیزی و تجمع<ref>ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۱، ص۵۰۳.</ref>. | اجتباء: جمع کردن به [[انتخاب]]<ref>حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۱۸۶.</ref>، [[گزینش]] و [[برگزیدن]]<ref>بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۰۰.</ref>، مقرّب کردن<ref>احمد بن یوسف سمین حلبی، عمدة الحفاظ، ج۱، ص۳۵۲.</ref>، ریشه آن "جبی" به معنای جمع چیزی و تجمع<ref>ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۱، ص۵۰۳.</ref>. {{متن قرآن|وَكَذَلِكَ يَجْتَبِيكَ رَبُّكَ وَيُعَلِّمُكَ مِنْ تَأْوِيلِ الْأَحَادِيثِ}}<ref>«و بدین گونه پروردگارت تو را برمی‌گزیند و به تو از (دانش) خوابگزاری می‌آموزد» سوره یوسف، آیه ۶.</ref>. | ||
در [[قرآن کریم]] [[گزینش]] و انتخاب انبیا و [[رسل]] [[الهی]] با دو لفظ "[[اصطفاء]]" و "[[اجتباء]]" آمده است. در "[[اجتباء]]" مفهوم دقت در [[انتخاب]]، وجود امتیاز خاص در منتخب و [[انتخاب]] [[اصلح]] نهفته است<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۲، ص۵۳.</ref>. | |||
در جریان [[انتخاب]] [[الهی]]، به منتخبان انواع نعمت‌های مادی و [[معنوی]] اختصاص داده می‌شود<ref>حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۱۸۶.</ref> که این منتخبان به [[مقام نبوت]]، [[رسالت]] و [[امامت]] می‌رسند. [[انتخاب]] [[الهی]] با [[انتخابات]] مردمی این تفاوت را دارد که بر اساس [[علم]]، [[بصیرت]]، [[امتحان]] و [[ابتلا]] صورت گرفته و برای [[انسان‌ها]] که مخاطبان [[وحی الهی]] هستند، [[انتصابی]] شایسته است<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص۴۵-۴۶.</ref>. | |||
در جریان [[انتخاب]] [[الهی]]، به منتخبان انواع نعمت‌های مادی و [[معنوی]] اختصاص داده می‌شود<ref>حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۱۸۶.</ref> که این منتخبان به [[مقام نبوت]]، [[رسالت]] و [[امامت]] می‌رسند. [[انتخاب]] [[الهی]] با [[انتخابات]] مردمی این تفاوت را دارد که بر اساس [[علم]]، [[بصیرت]]، [[امتحان]] و [[ابتلا]] صورت گرفته و برای [[انسان‌ها]] که مخاطبان [[وحی الهی]] هستند، [[انتصابی]] | |||
== منابع == | == منابع == | ||
| خط ۲۴: | خط ۲۱: | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده:اجتباء الهی]] | [[رده:اجتباء الهی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۸ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۸:۴۷
این مدخل زیرشاخهٔ بحث اجتباء الهی است. اجتباء الهی از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: اجتباء الهی در قرآن - اجتباء الهی در فقه سیاسی - مقام اجتباء الهی - پرسش مرتبط نداردمقدمه
اجتباء: جمع کردن به انتخاب[۱]، گزینش و برگزیدن[۲]، مقرّب کردن[۳]، ریشه آن "جبی" به معنای جمع چیزی و تجمع[۴]. ﴿وَكَذَلِكَ يَجْتَبِيكَ رَبُّكَ وَيُعَلِّمُكَ مِنْ تَأْوِيلِ الْأَحَادِيثِ﴾[۵].
در قرآن کریم گزینش و انتخاب انبیا و رسل الهی با دو لفظ "اصطفاء" و "اجتباء" آمده است. در "اجتباء" مفهوم دقت در انتخاب، وجود امتیاز خاص در منتخب و انتخاب اصلح نهفته است[۶].
در جریان انتخاب الهی، به منتخبان انواع نعمت‌های مادی و معنوی اختصاص داده می‌شود[۷] که این منتخبان به مقام نبوت، رسالت و امامت می‌رسند. انتخاب الهی با انتخابات مردمی این تفاوت را دارد که بر اساس علم، بصیرت، امتحان و ابتلا صورت گرفته و برای انسان‌ها که مخاطبان وحی الهی هستند، انتصابی شایسته است[۸].
منابع
پانویس
- ↑ حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۱۸۶.
- ↑ بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۰۰.
- ↑ احمد بن یوسف سمین حلبی، عمدة الحفاظ، ج۱، ص۳۵۲.
- ↑ ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۱، ص۵۰۳.
- ↑ «و بدین گونه پروردگارت تو را برمی‌گزیند و به تو از (دانش) خوابگزاری می‌آموزد» سوره یوسف، آیه ۶.
- ↑ حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۲، ص۵۳.
- ↑ حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۱۸۶.
- ↑ نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص۴۵-۴۶.