اجتباء الهی: تفاوت میان نسخه‌ها
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
||
| خط ۳: | خط ۳: | ||
'''اجتباء الهی''' [[گزینش]] [[بندگان]] خاص برای [[رهایی]] از تشتّت و بهره‌مندی از فیض‌های ویژه<ref>[[حسن رضایی| رضایی، حسن]]، [[دائرةالمعارف قرآن کریم ج۲ (کتاب)|دائرةالمعارف قرآن کریم]]، ج ۲، ص ۱۱۶ - ۱۲۰.</ref>. | '''اجتباء الهی''' [[گزینش]] [[بندگان]] خاص برای [[رهایی]] از تشتّت و بهره‌مندی از فیض‌های ویژه<ref>[[حسن رضایی| رضایی، حسن]]، [[دائرةالمعارف قرآن کریم ج۲ (کتاب)|دائرةالمعارف قرآن کریم]]، ج ۲، ص ۱۱۶ - ۱۲۰.</ref>. | ||
==واژه‌شناسی لغوی== | == واژه‌شناسی لغوی == | ||
واژه [[اجتبا]] از باب افتعال و از ریشه "ج ب ی" است. لغویان، جبی را به‌معنای جمع کردن "گردآوری" دانسته‌اند<ref> لسان‌العرب، ج۲، ص۱۷۴؛ الصحاح، ج۶، ص۹۷؛ ترتیب‌العین، ص۱۲۶.</ref>؛ بدین سبب [[حوض]] را که محلّ گردآوری [[آب]] است، [[جابیه]]، و [[خراج]] را که از اطراف و اکناف گردآوری می‌شود، مَجْبی نامیده‌اند <ref>النهایه، ج۱، ص۲۳۱؛ ترتیب العین، ص۱۲۶.</ref>. | واژه [[اجتبا]] از باب افتعال و از ریشه "ج ب ی" است. لغویان، جبی را به‌معنای جمع کردن "گردآوری" دانسته‌اند<ref> لسان‌العرب، ج۲، ص۱۷۴؛ الصحاح، ج۶، ص۹۷؛ ترتیب‌العین، ص۱۲۶.</ref>؛ بدین سبب [[حوض]] را که محلّ گردآوری [[آب]] است، [[جابیه]]، و [[خراج]] را که از اطراف و اکناف گردآوری می‌شود، مَجْبی نامیده‌اند <ref>النهایه، ج۱، ص۲۳۱؛ ترتیب العین، ص۱۲۶.</ref>. | ||
از آنجا که باب افتعال بر قصد و [[اختیار]] دلالت می‌کند می‌توان [[اجتبا]] را به معنای [[اختیار]] کردن شیء برای گردآوری و [[رهایی]] بخشیدن آن از تشتّت و پراکندگی دانست<ref> التّحقیق، ج۲، ص۵۳.</ref>. [[اجتبا]] و [[برگزیدن]] [[بنده]] از [[ناحیه]] [[خداوند]] به معنای اختصاص دادن او به فیض‌های خاص [[الهی]] است که نتیجه آن حاصل شدن انواع [[نعمت‌ها]] برای او، بدون هیچ‌گونه [[سعی]] و تلاشی است و این [[موهبت]] تنها برای [[پیامبران]] و صدیقان و [[شهدا]] خواهد بود<ref> مفردات، ص۱۸۶، "جبی"؛ دائرة‌الفرائد، ج۵، ص۴۱.</ref>. | از آنجا که باب افتعال بر قصد و [[اختیار]] دلالت می‌کند می‌توان [[اجتبا]] را به معنای [[اختیار]] کردن شیء برای گردآوری و [[رهایی]] بخشیدن آن از تشتّت و پراکندگی دانست<ref> التّحقیق، ج۲، ص۵۳.</ref>. [[اجتبا]] و [[برگزیدن]] [[بنده]] از [[ناحیه]] [[خداوند]] به معنای اختصاص دادن او به فیض‌های خاص [[الهی]] است که نتیجه آن حاصل شدن انواع [[نعمت‌ها]] برای او، بدون هیچ‌گونه [[سعی]] و تلاشی است و این [[موهبت]] تنها برای [[پیامبران]] و صدیقان و [[شهدا]] خواهد بود<ref> مفردات، ص۱۸۶، "جبی"؛ دائرة‌الفرائد، ج۵، ص۴۱.</ref>. | ||
==اجتبا در [[قرآن کریم]]== | == اجتبا در [[قرآن کریم]] == | ||
==حقیقت اجتبا== | == حقیقت اجتبا == | ||
==اجتبا و هدایت== | == اجتبا و هدایت == | ||
==اجتبا و نفی حرج== | == اجتبا و نفی حرج == | ||
==علم به غیب و اجتبا== | == علم به غیب و اجتبا == | ||
{{همچنین ببینید|رابطه علم غیب معصوم با اجتباء الهی چیست؟ (پرسش)}} | {{همچنین ببینید|رابطه علم غیب معصوم با اجتباء الهی چیست؟ (پرسش)}} | ||
==صلاح و اجتبا== | == صلاح و اجتبا == | ||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == | ||
نسخهٔ ۲۴ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۱۳
اجتباء الهی از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: اجتباء الهی در لغت - اجتباء الهی در قرآن - اجتباء الهی در فقه سیاسی - مقام اجتباء الهی - پرسش مرتبط ندارداجتباء الهی گزینش بندگان خاص برای رهایی از تشتّت و بهره‌مندی از فیض‌های ویژه[۱].
واژه‌شناسی لغوی
واژه اجتبا از باب افتعال و از ریشه "ج ب ی" است. لغویان، جبی را به‌معنای جمع کردن "گردآوری" دانسته‌اند[۲]؛ بدین سبب حوض را که محلّ گردآوری آب است، جابیه، و خراج را که از اطراف و اکناف گردآوری می‌شود، مَجْبی نامیده‌اند [۳].
از آنجا که باب افتعال بر قصد و اختیار دلالت می‌کند می‌توان اجتبا را به معنای اختیار کردن شیء برای گردآوری و رهایی بخشیدن آن از تشتّت و پراکندگی دانست[۴]. اجتبا و برگزیدن بنده از ناحیه خداوند به معنای اختصاص دادن او به فیض‌های خاص الهی است که نتیجه آن حاصل شدن انواع نعمت‌ها برای او، بدون هیچ‌گونه سعی و تلاشی است و این موهبت تنها برای پیامبران و صدیقان و شهدا خواهد بود[۵].
اجتبا در قرآن کریم
حقیقت اجتبا
اجتبا و هدایت
اجتبا و نفی حرج
علم به غیب و اجتبا
صلاح و اجتبا
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ رضایی، حسن، دائرةالمعارف قرآن کریم، ج ۲، ص ۱۱۶ - ۱۲۰.
- ↑ لسان‌العرب، ج۲، ص۱۷۴؛ الصحاح، ج۶، ص۹۷؛ ترتیب‌العین، ص۱۲۶.
- ↑ النهایه، ج۱، ص۲۳۱؛ ترتیب العین، ص۱۲۶.
- ↑ التّحقیق، ج۲، ص۵۳.
- ↑ مفردات، ص۱۸۶، "جبی"؛ دائرة‌الفرائد، ج۵، ص۴۱.