عباس بن ربیعه بن حارث: تفاوت میان نسخه‌ها
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = | {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[عباس بن ربیعه بن حارث در تاریخ اسلامی]] - [[عباس بن ربیعه بن حارث در تراجم و رجال]]| پرسش مرتبط = }} | ||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
* او فرزند [[ربیعه بن حارث بن عبدالمطلب]]، از [[تابعین]] [[اصحاب]] و از [[یاران]] [[مخلص]] [[امیرمؤمنان]]{{ع}} بود<ref>رجال طوسی، ص۴۷، ش۱۲.</ref>. او در [[جنگ صفین]] در حالی که [[غرق]] در [[سلاح]] بود آن [[حضرت]] را [[یاری]] کرد و [[حضرت]] هم به او [[عنایت]] بسیار داشت، لذا به خاطر همین علاقه زیادی که [[امام]]{{ع}} به او داشت، در [[جنگ صفین]] به او فرمود: "تا به تو اجازه ندادم با [[دشمن]] [[جنگ]] نکن". | * او فرزند [[ربیعه بن حارث بن عبدالمطلب]]، از [[تابعین]] [[اصحاب]] و از [[یاران]] [[مخلص]] [[امیرمؤمنان]] {{ع}} بود<ref>رجال طوسی، ص۴۷، ش۱۲.</ref>. او در [[جنگ صفین]] در حالی که [[غرق]] در [[سلاح]] بود آن [[حضرت]] را [[یاری]] کرد و [[حضرت]] هم به او [[عنایت]] بسیار داشت، لذا به خاطر همین علاقه زیادی که [[امام]] {{ع}} به او داشت، در [[جنگ صفین]] به او فرمود: "تا به تو اجازه ندادم با [[دشمن]] [[جنگ]] نکن". | ||
* عباس گفت: قبول دارم، اما اگر کسی مرا به [[جنگ]] فراخواند، باز هم نروم؟ [[امام]] فرمود: "نه، به [[مبارزه]] با وی نرو؛ زیرا برای تو [[اطاعت امام]] بر [[اجابت]] دشمنت اولی است و بدان که [[معاویه]] [[دوست]] دارد تمامی [[بنی‌هاشم]] را از بین ببرد تا کسی از آنان باقی نماند و [[نور]] [[خدا]] را خاموش کند"<ref>تنقیح المقال، ج۲، ص۱۲۶؛ و ر.ک: مناقب ابن شهر آشوب، ج۳، ص۱۷۶.</ref>. | * عباس گفت: قبول دارم، اما اگر کسی مرا به [[جنگ]] فراخواند، باز هم نروم؟ [[امام]] فرمود: "نه، به [[مبارزه]] با وی نرو؛ زیرا برای تو [[اطاعت امام]] بر [[اجابت]] دشمنت اولی است و بدان که [[معاویه]] [[دوست]] دارد تمامی [[بنی‌هاشم]] را از بین ببرد تا کسی از آنان باقی نماند و [[نور]] [[خدا]] را خاموش کند"<ref>تنقیح المقال، ج۲، ص۱۲۶؛ و ر. ک: مناقب ابن شهر آشوب، ج۳، ص۱۷۶.</ref>. | ||
*به خاطر همین علاقه، وقتی [[امام]]{{ع}} شنید که [[معاویه]] برای کشتن عباس این [[یار]] با وفایش جایزه [[تعیین]] کرده است، و به [[دستور]] او دو تن از نیروهای رزمنده‌اش برای کشتن عباس به میدان فرستاده تا با او به [[مبارزه]] بپردازند، بی‌فاصله [[امام]]{{ع}} از عباس خواست از رفتن به میدان خودداری کند و [[حضرت]]{{ع}} خود به طور ناشناس و با [[لباس]] و [[سلاح]] عباس به میدان رفت و آن دو را به [[هلاکت]] رساند و عباس را از خطر [[مرگ]] [[نجات]] داد<ref>تنقیح المقال، ج۲، ص۱۲۶. </ref>.<ref>[[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۲ (کتاب)|اصحاب امام علی]]، ج۲، ص۸۱۳.</ref> | * به خاطر همین علاقه، وقتی [[امام]] {{ع}} شنید که [[معاویه]] برای کشتن عباس این [[یار]] با وفایش جایزه [[تعیین]] کرده است، و به [[دستور]] او دو تن از نیروهای رزمنده‌اش برای کشتن عباس به میدان فرستاده تا با او به [[مبارزه]] بپردازند، بی‌فاصله [[امام]] {{ع}} از عباس خواست از رفتن به میدان خودداری کند و [[حضرت]] {{ع}} خود به طور ناشناس و با [[لباس]] و [[سلاح]] عباس به میدان رفت و آن دو را به [[هلاکت]] رساند و عباس را از خطر [[مرگ]] [[نجات]] داد<ref>تنقیح المقال، ج۲، ص۱۲۶. </ref>.<ref>[[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۲ (کتاب)|اصحاب امام علی]]، ج۲، ص۸۱۳.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||
نسخهٔ ۲۵ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۲۶
عباس بن ربیعه بن حارث از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: عباس بن ربیعه بن حارث در تاریخ اسلامی - عباس بن ربیعه بن حارث در تراجم و رجال - پرسش مرتبط نداردمقدمه
- او فرزند ربیعه بن حارث بن عبدالمطلب، از تابعین اصحاب و از یاران مخلص امیرمؤمنان (ع) بود[۱]. او در جنگ صفین در حالی که غرق در سلاح بود آن حضرت را یاری کرد و حضرت هم به او عنایت بسیار داشت، لذا به خاطر همین علاقه زیادی که امام (ع) به او داشت، در جنگ صفین به او فرمود: "تا به تو اجازه ندادم با دشمن جنگ نکن".
- عباس گفت: قبول دارم، اما اگر کسی مرا به جنگ فراخواند، باز هم نروم؟ امام فرمود: "نه، به مبارزه با وی نرو؛ زیرا برای تو اطاعت امام بر اجابت دشمنت اولی است و بدان که معاویه دوست دارد تمامی بنی‌هاشم را از بین ببرد تا کسی از آنان باقی نماند و نور خدا را خاموش کند"[۲].
- به خاطر همین علاقه، وقتی امام (ع) شنید که معاویه برای کشتن عباس این یار با وفایش جایزه تعیین کرده است، و به دستور او دو تن از نیروهای رزمنده‌اش برای کشتن عباس به میدان فرستاده تا با او به مبارزه بپردازند، بی‌فاصله امام (ع) از عباس خواست از رفتن به میدان خودداری کند و حضرت (ع) خود به طور ناشناس و با لباس و سلاح عباس به میدان رفت و آن دو را به هلاکت رساند و عباس را از خطر مرگ نجات داد[۳].[۴]
منابع
پانویس
- ↑ رجال طوسی، ص۴۷، ش۱۲.
- ↑ تنقیح المقال، ج۲، ص۱۲۶؛ و ر. ک: مناقب ابن شهر آشوب، ج۳، ص۱۷۶.
- ↑ تنقیح المقال، ج۲، ص۱۲۶.
- ↑ ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۲، ص۸۱۳.