عید فطر در معارف و سیره سجادی: تفاوت میان نسخهها
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
||
خط ۵: | خط ۵: | ||
| پرسش مرتبط = | | پرسش مرتبط = | ||
}} | }} | ||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
فطر در اصل به معنای شکافتن است. [[افطار]] [[روزهدار]] را نیز از آن جهت افطار گفتهاند که روزهدار با [[خوردن و آشامیدن]] روزهاش را به پایان میبرد یا میشکند. [[عید فطر]] نیز [[روز]] افطار و [[روزه]] گشودن در پایان یک ماه [[روزهداری]] است. | فطر در اصل به معنای شکافتن است. [[افطار]] [[روزهدار]] را نیز از آن جهت افطار گفتهاند که روزهدار با [[خوردن و آشامیدن]] روزهاش را به پایان میبرد یا میشکند. [[عید فطر]] نیز [[روز]] افطار و [[روزه]] گشودن در پایان یک ماه [[روزهداری]] است. | ||
[[امام سجاد]]{{ع}} از [[خدای متعال]] درخواست میکند که روز عید فطر را برای [[مسلمانان]] روز [[مبارک]] و [[مغفرت]] و [[توبه]] قرار دهد: {{متن حدیث|اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ... وَ بَارِكْ لَنَا فِي يَوْمِ عِيدِنَا وَ فِطْرِنَا...}}، «بار خدایا [[درود]] بفرست بر [[محمد]] و [[خاندان]] او... و این روز [[عید]] و روزه گشودن را بر ما مبارک گردان، چنان کن که روز عید از شمار [[بهترین]] روزهایی باشد که بر ما گذشته و [[عفو]] تو را به سوی ما آورده و [[گناه]] را از ما زدوده است... ای [[خداوند]]، ما در این روز عید فطر، روز عید و [[شادمانی]] [[مؤمنین]]... توبه میکنیم... بار خدایا چنین توبهای را از ما بپذیر و از ما [[خشنود]] شو و ما را در آن توبه [[ثابت قدم]] گردان»<ref>نیایش چهلوپنجم.</ref>. | [[امام سجاد]] {{ع}} از [[خدای متعال]] درخواست میکند که روز عید فطر را برای [[مسلمانان]] روز [[مبارک]] و [[مغفرت]] و [[توبه]] قرار دهد: {{متن حدیث|اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ... وَ بَارِكْ لَنَا فِي يَوْمِ عِيدِنَا وَ فِطْرِنَا...}}، «بار خدایا [[درود]] بفرست بر [[محمد]] و [[خاندان]] او... و این روز [[عید]] و روزه گشودن را بر ما مبارک گردان، چنان کن که روز عید از شمار [[بهترین]] روزهایی باشد که بر ما گذشته و [[عفو]] تو را به سوی ما آورده و [[گناه]] را از ما زدوده است... ای [[خداوند]]، ما در این روز عید فطر، روز عید و [[شادمانی]] [[مؤمنین]]... توبه میکنیم... بار خدایا چنین توبهای را از ما بپذیر و از ما [[خشنود]] شو و ما را در آن توبه [[ثابت قدم]] گردان»<ref>نیایش چهلوپنجم.</ref>. | ||
گفتنی است که عید فطر از جمله عیدهای بزرگ مسلمانان در سرتاسر [[جهان]] است.<ref>صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، سروش، تهران، ۱۳۷۵، چاپ دوم؛ قاموس قرآن، سید علی اکبر قرشی، دارالکتب الإسلامیة، تهران، ۱۳۷۱، چاپ ششم، لسانالعرب، محمدبن منظور، نشر ادب حوزه، قم، ۱۴۰۵.</ref>.<ref>[[امیر شیرزاد|شیرزاد، امیر]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|مقاله «عید فطر»، دانشنامه صحیفه سجادیه]]، ص ۳۵۵.</ref> | گفتنی است که عید فطر از جمله عیدهای بزرگ مسلمانان در سرتاسر [[جهان]] است.<ref>صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، سروش، تهران، ۱۳۷۵، چاپ دوم؛ قاموس قرآن، سید علی اکبر قرشی، دارالکتب الإسلامیة، تهران، ۱۳۷۱، چاپ ششم، لسانالعرب، محمدبن منظور، نشر ادب حوزه، قم، ۱۴۰۵.</ref>.<ref>[[امیر شیرزاد|شیرزاد، امیر]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|مقاله «عید فطر»، دانشنامه صحیفه سجادیه]]، ص ۳۵۵.</ref> |
نسخهٔ ۲۵ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۵۷
مقدمه
فطر در اصل به معنای شکافتن است. افطار روزهدار را نیز از آن جهت افطار گفتهاند که روزهدار با خوردن و آشامیدن روزهاش را به پایان میبرد یا میشکند. عید فطر نیز روز افطار و روزه گشودن در پایان یک ماه روزهداری است.
امام سجاد (ع) از خدای متعال درخواست میکند که روز عید فطر را برای مسلمانان روز مبارک و مغفرت و توبه قرار دهد: «اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ... وَ بَارِكْ لَنَا فِي يَوْمِ عِيدِنَا وَ فِطْرِنَا...»، «بار خدایا درود بفرست بر محمد و خاندان او... و این روز عید و روزه گشودن را بر ما مبارک گردان، چنان کن که روز عید از شمار بهترین روزهایی باشد که بر ما گذشته و عفو تو را به سوی ما آورده و گناه را از ما زدوده است... ای خداوند، ما در این روز عید فطر، روز عید و شادمانی مؤمنین... توبه میکنیم... بار خدایا چنین توبهای را از ما بپذیر و از ما خشنود شو و ما را در آن توبه ثابت قدم گردان»[۱].
گفتنی است که عید فطر از جمله عیدهای بزرگ مسلمانان در سرتاسر جهان است.[۲].[۳]
منابع
پانویس
- ↑ نیایش چهلوپنجم.
- ↑ صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، سروش، تهران، ۱۳۷۵، چاپ دوم؛ قاموس قرآن، سید علی اکبر قرشی، دارالکتب الإسلامیة، تهران، ۱۳۷۱، چاپ ششم، لسانالعرب، محمدبن منظور، نشر ادب حوزه، قم، ۱۴۰۵.
- ↑ شیرزاد، امیر، مقاله «عید فطر»، دانشنامه صحیفه سجادیه، ص ۳۵۵.