فاطمه دختر امام حسن مجتبی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
خط ۱: خط ۱:
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[فاطمه دختر امام حسن مجتبی در تاریخ اسلامی]] - [[فاطمه دختر امام حسن مجتبی در معارف و سیره حسینی]] | پرسش مرتبط  = }}
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[فاطمه دختر امام حسن مجتبی در تاریخ اسلامی]] - [[فاطمه دختر امام حسن مجتبی در معارف و سیره حسینی]] | پرسش مرتبط  = }}


==مقدمه==
== مقدمه ==
ام عبدالله، نامش فاطمه فرزند [[امام حسن مجتبی]]{{ع}} است<ref>المناقب، ج۴، ص۲۲۷؛ الارشاد، ج۲، ص۱۵۵؛ انساب الاشراف، ج۳، ص۳۰۵.</ref>. از او سه فرزند به نام‌های محمد، حسن و علی به [[دنیا]] آمدند<ref>تاریخ یعقوبی، ج۲، ص۳۰۵.</ref>.
ام عبدالله، نامش فاطمه فرزند [[امام حسن مجتبی]] {{ع}} است<ref>المناقب، ج۴، ص۲۲۷؛ الارشاد، ج۲، ص۱۵۵؛ انساب الاشراف، ج۳، ص۳۰۵.</ref>. از او سه فرزند به نام‌های محمد، حسن و علی به [[دنیا]] آمدند<ref>تاریخ یعقوبی، ج۲، ص۳۰۵.</ref>.


او در [[صداقت]] و [[راست‌گویی]] بی‌نظیر بود. در میان [[فرزندان امام حسن]] زنی با فضیلت‌تر از او وجود نداشت. [[امام صادق]]{{ع}} درباره او می‌فرماید: {{متن حدیث|كَانَتْ صِدِّيقَةً لَمْ تُدْرَكْ فِي آلِ الْحَسَنِ امْرَأَةٌ مِثْلُهَا}}<ref>بحارالانوار، ج۴۶، ص۲۱۵ و ۳۶۶.</ref>.
او در [[صداقت]] و [[راست‌گویی]] بی‌نظیر بود. در میان [[فرزندان امام حسن]] زنی با فضیلت‌تر از او وجود نداشت. [[امام صادق]] {{ع}} درباره او می‌فرماید: {{متن حدیث|كَانَتْ صِدِّيقَةً لَمْ تُدْرَكْ فِي آلِ الْحَسَنِ امْرَأَةٌ مِثْلُهَا}}<ref>بحارالانوار، ج۴۶، ص۲۱۵ و ۳۶۶.</ref>.


از [[امام باقر]]{{ع}} [[روایت]] شده که روزی مادرم در کنار دیواری نشسته بود که از دیوار صدایی بلند شد و در حال فرو ریختن بود. او دستش را به دیوار گذاشت و گفت: نه، به [[حق]] [[مصطفی]]! [[خدا]] اجازه فرو ریختن به تو نمی‌دهد تا من بر خیزم. دیوار هم چنان بر جای ماند تا وی برخاست و رفت، آن گاه فرو ریخت<ref>بحارالانوار، ج۴۶، ص۲۱۵ و ۳۶۶.</ref>.
از [[امام باقر]] {{ع}} [[روایت]] شده که روزی مادرم در کنار دیواری نشسته بود که از دیوار صدایی بلند شد و در حال فرو ریختن بود. او دستش را به دیوار گذاشت و گفت: نه، به [[حق]] [[مصطفی]]! [[خدا]] اجازه فرو ریختن به تو نمی‌دهد تا من بر خیزم. دیوار هم چنان بر جای ماند تا وی برخاست و رفت، آن گاه فرو ریخت<ref>بحارالانوار، ج۴۶، ص۲۱۵ و ۳۶۶.</ref>.


او نخستین [[زن]] [[هاشمی]] و [[علوی]] بود که [[فرزندی]] هاشمی و علوی به دنیا آورد<ref>بحارالانوار، ج۴۶، ص۲۱۵.</ref>. او همراه [[کاروان حسینی]] با همسرش [[امام سجاد]]{{ع}} و فرزند خردسالش [[امام محمد باقر]]{{ع}} به [[اسارت]] رفت و در [[ابلاغ پیام]] [[شهدا]] با دیگر [[اهل بیت]] سهیم و [[شریک]] بود.<ref>[[محمد صادق مزینانی|مزینانی، محمد صادق]]، [[نقش زنان در حماسه عاشورا (کتاب)|نقش زنان در حماسه عاشورا]]، ص:۲۱۹-۲۲۰.</ref>
او نخستین [[زن]] [[هاشمی]] و [[علوی]] بود که [[فرزندی]] هاشمی و علوی به دنیا آورد<ref>بحارالانوار، ج۴۶، ص۲۱۵.</ref>. او همراه [[کاروان حسینی]] با همسرش [[امام سجاد]] {{ع}} و فرزند خردسالش [[امام محمد باقر]] {{ع}} به [[اسارت]] رفت و در [[ابلاغ پیام]] [[شهدا]] با دیگر [[اهل بیت]] سهیم و [[شریک]] بود.<ref>[[محمد صادق مزینانی|مزینانی، محمد صادق]]، [[نقش زنان در حماسه عاشورا (کتاب)|نقش زنان در حماسه عاشورا]]، ص:۲۱۹-۲۲۰.</ref>


== منابع ==
== منابع ==

نسخهٔ ‏۲۵ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۰۰

مقدمه

ام عبدالله، نامش فاطمه فرزند امام حسن مجتبی (ع) است[۱]. از او سه فرزند به نام‌های محمد، حسن و علی به دنیا آمدند[۲].

او در صداقت و راست‌گویی بی‌نظیر بود. در میان فرزندان امام حسن زنی با فضیلت‌تر از او وجود نداشت. امام صادق (ع) درباره او می‌فرماید: «كَانَتْ صِدِّيقَةً لَمْ تُدْرَكْ فِي آلِ الْحَسَنِ امْرَأَةٌ مِثْلُهَا»[۳].

از امام باقر (ع) روایت شده که روزی مادرم در کنار دیواری نشسته بود که از دیوار صدایی بلند شد و در حال فرو ریختن بود. او دستش را به دیوار گذاشت و گفت: نه، به حق مصطفی! خدا اجازه فرو ریختن به تو نمی‌دهد تا من بر خیزم. دیوار هم چنان بر جای ماند تا وی برخاست و رفت، آن گاه فرو ریخت[۴].

او نخستین زن هاشمی و علوی بود که فرزندی هاشمی و علوی به دنیا آورد[۵]. او همراه کاروان حسینی با همسرش امام سجاد (ع) و فرزند خردسالش امام محمد باقر (ع) به اسارت رفت و در ابلاغ پیام شهدا با دیگر اهل بیت سهیم و شریک بود.[۶]

منابع

پانویس

  1. المناقب، ج۴، ص۲۲۷؛ الارشاد، ج۲، ص۱۵۵؛ انساب الاشراف، ج۳، ص۳۰۵.
  2. تاریخ یعقوبی، ج۲، ص۳۰۵.
  3. بحارالانوار، ج۴۶، ص۲۱۵ و ۳۶۶.
  4. بحارالانوار، ج۴۶، ص۲۱۵ و ۳۶۶.
  5. بحارالانوار، ج۴۶، ص۲۱۵.
  6. مزینانی، محمد صادق، نقش زنان در حماسه عاشورا، ص:۲۱۹-۲۲۰.