مردم در معارف و سیره سجادی: تفاوت میان نسخه‌ها

}}

به مجموعه [[انسان‌ها]] و [[آدمیان]] [[مردم]] (ناس) گفته می‌شود. [[مردم]]، از زوایای گوناگون می‌توانند موضوع بحث باشند. در [[قرآن کریم]] به [[مردم]] بیشتر از دید [[هدایت]] آنان به سوی آنچه که [[صلاح]] و [[فلاح]] آنهاست پرداخته شده است؛ از جمله اینکه می‌گوید: [[خداوند]] [[قرآن]] را برای [[هدایت]] [[آدمیان]] نازل کرده است<ref>{{متن قرآن|شَهْرُ رَمَضَانَ الَّذِي أُنْزِلَ فِيهِ الْقُرْآنُ هُدًى لِلنَّاسِ وَبَيِّنَاتٍ مِنَ الْهُدَى وَالْفُرْقَانِ...}} «(روزهای روزه گرفتن در) ماه رمضان است که قرآن را در آن فرو فرستاده‌اند؛ به رهنمودی برای مردم و برهان‌هایی (روشن) از راهنمایی و جدا کردن حقّ از باطل.».. سوره بقره، آیه ۱۸۵.</ref>: به همین نکته در [[دعای ۴۵ صحیفه]] نیز اشارت رفته است.

جدا از [[مردم]] نمی‌توان بود ولی بودن ما در میان آنان، به گونه‌ای باید باشد که از [[هدف]] اصلی و مقصد نهایی که کسب [[رضوان الهی]] است باز نمانیم. با داشتن چنین [[نور]] [[هدایتی]] از سوی [[خدا]] نه تنها خود [[راه]] می‌یابیم، که دیگران نیز از وجود ما بهره‌مند می‌شوند.<ref>صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، انتشارات سروش، تهران، ۱۳۷۵، چاپ نهم: قرآن حکیم، ترجمه آیت‌الله ناصر مکارم شیرازی.</ref>.<ref>[[فضل‌الله خالقیان|خالقیان، فضل‌الله]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|مقاله «مردم»، دانشنامه صحیفه سجادیه]]، ص ۳۹۶.</ref>