مردم در معارف دعا و زیارات
مقدمه
به مجموعه انسانها و آدمیان مردم (ناس) گفته میشود. مردم، از زوایای گوناگون میتوانند موضوع بحث باشند. در قرآن کریم به مردم بیشتر از دید هدایت آنان به سوی آنچه که صلاح و فلاح آنهاست پرداخته شده است؛ از جمله اینکه میگوید: خداوند قرآن را برای هدایت آدمیان نازل کرده است[۱]: به همین نکته در دعای ۴۵ صحیفه نیز اشارت رفته است.
در دعاهای امام سجاد S مضامینی چند در مورد نحوه ارتباط با مردم بیان شده که برخی از آنها (با نظر به کاربرد کلمه ناس) به شرح زیر است:
- خیررسانی به مردم: «وَ أَجْرِ لِلنَّاسِ عَلَى يَدِيَ الْخَيْرَ»[۲]؛ «(بار خدایا)... و بر دست من در حق مردم کارهای خیر جاری کن».
- احترام داشتن در نزد مردم توأم با تواضع درونی: «بار خدایا درود بفرست بر محمد و خاندانش و هرگاه مرا در نظر مردم به درجتی فرا میبری به همان قدر در نفس خود خوارم گردان و هرگاه مرا به عزّتی آشکار مینوازی به همان قدر در نفس خود ذلیل گردان»[۳].
- بهرهمندی از نور هدایت در بین مردم: «بار خدایا بر من فروغی تابناک افکن که در پرتو آن در میان مردم راه بسپرم و در تاریکیها راه خود بیابم»[۴].
جدا از مردم نمیتوان بود ولی بودن ما در میان آنان، به گونهای باید باشد که از هدف اصلی و مقصد نهایی که کسب رضوان الهی است باز نمانیم. با داشتن چنین نور هدایتی از سوی خدا نه تنها خود راه مییابیم، که دیگران نیز از وجود ما بهرهمند میشوند.[۵].[۶]
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ شَهْرُ رَمَضَانَ الَّذِي أُنْزِلَ فِيهِ الْقُرْآنُ هُدًى لِلنَّاسِ وَبَيِّنَاتٍ مِنَ الْهُدَى وَالْفُرْقَانِ... «(روزهای روزه گرفتن در) ماه رمضان است که قرآن را در آن فرو فرستادهاند؛ به رهنمودی برای مردم و برهانهایی (روشن) از راهنمایی و جدا کردن حقّ از باطل.».. سوره بقره، آیه ۱۸۵.
- ↑ دعای ۲۰.
- ↑ دعای ۲۰.
- ↑ نیایش بیستودوم.
- ↑ صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، انتشارات سروش، تهران، ۱۳۷۵، چاپ نهم: قرآن حکیم، ترجمه آیتالله ناصر مکارم شیرازی.
- ↑ خالقیان، فضلالله، مقاله «مردم»، دانشنامه صحیفه سجادیه، ص ۳۹۶.