اسلام فطری: تفاوت میان نسخه‌ها
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵، مرحله دوم حذف منبع‌شناسی جامع) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
[[وجدان]] [[انسان]] اتصال دارد به ریشه و تمام [[عالم هستی]] او [[تکلیف]] تو را از جای دیگر گرفته و به تو می‌دهد. شامّه [[دل]] است. دل، شامّه دارد و با آن [[خدا]] را می‌شناسد و به طور [[فطری]] تکلیف خدا را می‌شناسد، که ما این [[الهامات]] را اسلام فطری می‌نامیم. {{متن قرآن|وَأَوْحَيْنَا إِلَيْهِمْ فِعْلَ الْخَيْرَاتِ}}<ref>«و به آنها انجام کارهای نیک را وحی کردیم» سوره انبیاء، آیه ۷۳.</ref>. | [[وجدان]] [[انسان]] اتصال دارد به ریشه و تمام [[عالم هستی]] او [[تکلیف]] تو را از جای دیگر گرفته و به تو می‌دهد. شامّه [[دل]] است. دل، شامّه دارد و با آن [[خدا]] را می‌شناسد و به طور [[فطری]] تکلیف خدا را می‌شناسد، که ما این [[الهامات]] را اسلام فطری می‌نامیم. {{متن قرآن|وَأَوْحَيْنَا إِلَيْهِمْ فِعْلَ الْخَيْرَاتِ}}<ref>«و به آنها انجام کارهای نیک را وحی کردیم» سوره انبیاء، آیه ۷۳.</ref>. | ||
همان‌طور که در [[تفسیر المیزان]] [[استنباط]] فرموده‌اند، نمی‌گوید: {{عربی|و أوحینا إلیهم أن افعلوا الخیرات}} که بشود [[تکلیف]] [[تشریعی]] به اصطلاح، بلکه می‌گوید: {{متن قرآن|وَأَوْحَيْنَا إِلَيْهِمْ فِعْلَ الْخَيْرَاتِ}}<ref>«و به آنها انجام کارهای نیک را وحی کردیم» سوره انبیاء، آیه ۷۳.</ref> ما خود [[کار خیر]] را در [[قلب]] [[مردم]] [[الهام]] و [[وحی]] کردیم. [[قرآن]] می‌گوید ما به هر بشری وحی فرستادیم<ref>فلسفه اخلاق، ص۱۲۹.</ref><ref>[[محمد علی زکریایی|زکریایی، محمد علی]]، [[فرهنگ مطهر (کتاب)|فرهنگ مطهر]]، ص ۹۳.</ref> | همان‌طور که در [[تفسیر المیزان]] [[استنباط]] فرموده‌اند، نمی‌گوید: {{عربی|و أوحینا إلیهم أن افعلوا الخیرات}} که بشود [[تکلیف]] [[تشریعی]] به اصطلاح، بلکه می‌گوید: {{متن قرآن|وَأَوْحَيْنَا إِلَيْهِمْ فِعْلَ الْخَيْرَاتِ}}<ref>«و به آنها انجام کارهای نیک را وحی کردیم» سوره انبیاء، آیه ۷۳.</ref> ما خود [[کار خیر]] را در [[قلب]] [[مردم]] [[الهام]] و [[وحی]] کردیم. [[قرآن]] می‌گوید ما به هر بشری وحی فرستادیم<ref>فلسفه اخلاق، ص۱۲۹.</ref><ref>[[محمد علی زکریایی|زکریایی، محمد علی]]، [[فرهنگ مطهر (کتاب)|فرهنگ مطهر]]، ص ۹۳.</ref> | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۴ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۸:۰۰
مقدمه
وجدان انسان اتصال دارد به ریشه و تمام عالم هستی او تکلیف تو را از جای دیگر گرفته و به تو می‌دهد. شامّه دل است. دل، شامّه دارد و با آن خدا را می‌شناسد و به طور فطری تکلیف خدا را می‌شناسد، که ما این الهامات را اسلام فطری می‌نامیم. ﴿وَأَوْحَيْنَا إِلَيْهِمْ فِعْلَ الْخَيْرَاتِ﴾[۱]. همان‌طور که در تفسیر المیزان استنباط فرموده‌اند، نمی‌گوید: و أوحینا إلیهم أن افعلوا الخیرات که بشود تکلیف تشریعی به اصطلاح، بلکه می‌گوید: ﴿وَأَوْحَيْنَا إِلَيْهِمْ فِعْلَ الْخَيْرَاتِ﴾[۲] ما خود کار خیر را در قلب مردم الهام و وحی کردیم. قرآن می‌گوید ما به هر بشری وحی فرستادیم[۳][۴]
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ «و به آنها انجام کارهای نیک را وحی کردیم» سوره انبیاء، آیه ۷۳.
- ↑ «و به آنها انجام کارهای نیک را وحی کردیم» سوره انبیاء، آیه ۷۳.
- ↑ فلسفه اخلاق، ص۱۲۹.
- ↑ زکریایی، محمد علی، فرهنگ مطهر، ص ۹۳.