ابن تیمیه حرانی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(←مقدمه) |
||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
==مقدمه== | ==مقدمه== | ||
وی [[حنبلی مذهب]] بود و عقایدی مخالف با باورهای رایج [[مسلمانان]] داشت و با همۀ [[مذاهب]] عصر خود به [[مخالفت]] برخاست و به خاطر عقایدش مورد مخالفت علمای [[زمان]] خود قرار گرفت و مدتی هم [[زندانی]] و [[تبعید]] شد. در بیان [[عقاید]] خود گستاخ و [[جسور]] بود، مدافع [[امویان]] و [[خوارج]] و مخالف [[عقیده]] به [[شفاعت]] و [[توسّل]] و [[زیارت قبور اولیا]] بود و با [[شیعه]] [[دشمنی]] سرسختی داشت. تفکّرات او مبنای عقاید [[وهابیان]] قرار گرفت و قرن‌ها [[مخالفان تشیع]] با [[الهام]] از آثار و [[افکار]] او راه دشمنی با [[مذهب اهل بیت]] را پیش گرفتند و جز خودشان، دیگران را [[مشرک]] نامیدند. معروف‌ترین اثر او «[[منهاج | وی [[حنبلی مذهب]] بود و عقایدی مخالف با باورهای رایج [[مسلمانان]] داشت و با همۀ [[مذاهب]] عصر خود به [[مخالفت]] برخاست و به خاطر عقایدش مورد مخالفت علمای [[زمان]] خود قرار گرفت و مدتی هم [[زندانی]] و [[تبعید]] شد. در بیان [[عقاید]] خود گستاخ و [[جسور]] بود، مدافع [[امویان]] و [[خوارج]] و مخالف [[عقیده]] به [[شفاعت]] و [[توسّل]] و [[زیارت قبور اولیا]] بود و با [[شیعه]] [[دشمنی]] سرسختی داشت. تفکّرات او مبنای عقاید [[وهابیان]] قرار گرفت و قرن‌ها [[مخالفان تشیع]] با [[الهام]] از آثار و [[افکار]] او راه دشمنی با [[مذهب اهل بیت]] را پیش گرفتند و جز خودشان، دیگران را [[مشرک]] نامیدند. معروف‌ترین اثر او «[[منهاج السنة النبویة (کتاب)|منهاج السنة النبویة]]» است که پر از [[دروغ]] و [[تهمت]] و نسبت‌های نادرست و جاهلانه به شیعه است.<ref>الغدیر، ج ۳ ص۱۴۸(نقد کتاب منهاج السنّه). دربارۀ او از جمله ر. ک: «ابن تیمیّه، حیاته، عقائده، موقفه من الشیعه و اهل البیت»، صائب عبد الحمید، نشر مرکز الغدیر للدراسات الاسلامیه، «التوفیق الرّبانی فی الرّد علی ابن تیمیّه»</ref> و آن را در مقابل کتاب [[علامه حلی]] «[[منهاج الکرامه (کتاب)|منهاج الکرامة فی اثبات الامامه]]» نگاشت. علمایی چند بر [[منهاج السنّه]] او پاسخ داده‌اند<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۴۵.</ref>. | ||
== منابع == | == منابع == | ||
نسخهٔ ۹ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۰۸:۲۳
ابن تیمیه حرانی از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: ابن تیمیه حرانی در فقه سیاسی - پرسش مرتبط نداردابن تیمیه نام او "احمد بن عبد الحلیم" است، متولد ۶۶۱ هجری در شهر حرّان و درگذشتۀ ۷۲۸ هجری در دمشق[۱].
مقدمه
وی حنبلی مذهب بود و عقایدی مخالف با باورهای رایج مسلمانان داشت و با همۀ مذاهب عصر خود به مخالفت برخاست و به خاطر عقایدش مورد مخالفت علمای زمان خود قرار گرفت و مدتی هم زندانی و تبعید شد. در بیان عقاید خود گستاخ و جسور بود، مدافع امویان و خوارج و مخالف عقیده به شفاعت و توسّل و زیارت قبور اولیا بود و با شیعه دشمنی سرسختی داشت. تفکّرات او مبنای عقاید وهابیان قرار گرفت و قرن‌ها مخالفان تشیع با الهام از آثار و افکار او راه دشمنی با مذهب اهل بیت را پیش گرفتند و جز خودشان، دیگران را مشرک نامیدند. معروف‌ترین اثر او «منهاج السنة النبویة» است که پر از دروغ و تهمت و نسبت‌های نادرست و جاهلانه به شیعه است.[۲] و آن را در مقابل کتاب علامه حلی «منهاج الکرامة فی اثبات الامامه» نگاشت. علمایی چند بر منهاج السنّه او پاسخ داده‌اند[۳].
منابع
پانویس
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۴۵.
- ↑ الغدیر، ج ۳ ص۱۴۸(نقد کتاب منهاج السنّه). دربارۀ او از جمله ر. ک: «ابن تیمیّه، حیاته، عقائده، موقفه من الشیعه و اهل البیت»، صائب عبد الحمید، نشر مرکز الغدیر للدراسات الاسلامیه، «التوفیق الرّبانی فی الرّد علی ابن تیمیّه»
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۴۵.