توسل انبیاء به اهل بیت: تفاوت میان نسخه‌ها
(←پانویس) |
(←مقدمه) |
||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
== مقدمه == | == مقدمه == | ||
#'''[[توسل]] [[حضرت آدم]]{{ع}}:''' از | #'''[[توسل]] [[حضرت آدم]]{{ع}}:''' از [[امام عسکری]]{{ع}} [[روایت]] می‌کنند که [[حضرت آدم]] وقتی از مقامش [[هبوط]] کرد و از [[هم‌نشینی]] با [[فرشتگان]] [[محروم]] شد و جایگاهش را در [[بهشت]] از دست داد به [[خداوند]] با [[تعلیم]] خود عرضه داشت: "خدایا! به [[شخصیت]] و آبروی [[محمد]] و [[علی]] و [[فاطمه]] و [[حسن]] و [[حسین]] و [[پاکان]] از [[اهل]] بیتشان به [[پذیرش]] توبه‌ام و [[گذشت]] از لغزشم و بازگشتم از کراماتت به مرتبه و مقامم [[تفضل]] و [[احسان]] کن. پس [[خدا]] به او پاسخ داد: بی‌تردید توبه‌ات را پذیرفتم و با [[خشنودی]] و رضایتم به سویت روی آوردم و نعمت‌های مادی و معنوی‌ام را به جانبت گرداندم و از باب کراماتم تو را به [[مقام]] و منزلتت برگشت دادم و سهمت را از رحمت‌هایم کامل برنهادم و این است معنای گفته [[خدای بزرگ]] که پس [[آدم]] کلماتی را مانند کلمه [[استغفار]] و [[توسل به اهل بیت]] که مایه [[توبه]] و بازگشت بود از سوی پروردگارش دریافت کرد و [[پروردگار]] توبه‌اش را پذیرفت؛ زیرا او بسیار توبه‌پذیر و [[مهربان]] است"<ref>تفسیر الامام العسکری، ص۲۲۶.</ref>. | ||
#'''[[توسل]] [[حضرت نوح]]{{ع}}:''' [[امام رضا]]{{ع}} نیز فرمودند: "زمانی که [[حضرت نوح]]، خود را در آستانه [[غرق]] شدن دید [[خدا]] را به [[حق]] ما [[اهل بیت]] خواند پس [[خدا]] بلای [[غرق]] شدن را از وی دفع نمود"<ref>راوندی، قصص الأنبیاء، ص۱۰۶.</ref>. | #'''[[توسل]] [[حضرت نوح]]{{ع}}:''' [[امام رضا]]{{ع}} نیز فرمودند: "زمانی که [[حضرت نوح]]، خود را در آستانه [[غرق]] شدن دید [[خدا]] را به [[حق]] ما [[اهل بیت]] خواند پس [[خدا]] بلای [[غرق]] شدن را از وی دفع نمود"<ref>راوندی، قصص الأنبیاء، ص۱۰۶.</ref>. | ||
#'''[[توسل]] [[حضرت ابراهیم]]{{ع}}:''' هنگامی که نمرودیان [[حضرت ابراهیم]]{{ع}} را به [[آتش]] افکندند ایشان به [[اهل بیت]] [[متوسل]] شدند و [[خداوند]] [[آتش]] را برایشان سرد کرد و [[حضرت امام رضا]]{{ع}} فرمودند: "هنگامی که [[ابراهیم]] میان [[آتش]] پرتاب شد [[خدا]] را به [[حق]] ما [[اهل بیت]] خواند از این رو [[خدا]] [[آتش]] را برایش سرد و سالم قرار داد"<ref>راوندی، قصص الأنبیاء، ص۱۰۶.</ref>. | #'''[[توسل]] [[حضرت ابراهیم]]{{ع}}:''' هنگامی که نمرودیان [[حضرت ابراهیم]]{{ع}} را به [[آتش]] افکندند ایشان به [[اهل بیت]] [[متوسل]] شدند و [[خداوند]] [[آتش]] را برایشان سرد کرد و [[حضرت امام رضا]]{{ع}} فرمودند: "هنگامی که [[ابراهیم]] میان [[آتش]] پرتاب شد [[خدا]] را به [[حق]] ما [[اهل بیت]] خواند از این رو [[خدا]] [[آتش]] را برایش سرد و سالم قرار داد"<ref>راوندی، قصص الأنبیاء، ص۱۰۶.</ref>. | ||
#'''[[توسل]] [[حضرت موسی]] و [[عیسی]]{{ع}}:''' این [[پیامبران]] نیز مانند سایر [[پیامبران]] و [[انبیای الهی]] در هنگام [[سختی‌ها]] [[خدا]] را به [[حق اهل بیت]] قسم می‌دادند و به آنها [[متوسل]] می‌شدند [[حضرت رضا]]{{ع}} می‌فرماید: "هنگامی که [[موسی]] به دریا رسید [[خدا]] را به [[حق]] ما خواند، پس [[پروردگار]] راهش را گشود و دریا را برایش خشک گردانید، و وقتی [[یهودیان]] خواستند [[عیسی بن مریم]] را بکشند [[خدا]] را به [[حق]] ما [[اهل بیت]] خواند پس [[خدا]] او را [[نجات]] داد و به آسمانش بالا برد"<ref>راوندی، قصص الأنبیاء، ص۱۰۶.</ref><ref>[[آرزو شکری|شکری، آرزو]]، [[حقوق اهل بیت (کتاب)|حقوق اهل بیت]]، ص۱۰۷- ۱۰۹.</ref> | #'''[[توسل]] [[حضرت موسی]] و [[عیسی]]{{ع}}:''' این [[پیامبران]] نیز مانند سایر [[پیامبران]] و [[انبیای الهی]] در هنگام [[سختی‌ها]] [[خدا]] را به [[حق اهل بیت]] قسم می‌دادند و به آنها [[متوسل]] می‌شدند [[حضرت رضا]]{{ع}} می‌فرماید: "هنگامی که [[موسی]] به دریا رسید [[خدا]] را به [[حق]] ما خواند، پس [[پروردگار]] راهش را گشود و دریا را برایش خشک گردانید، و وقتی [[یهودیان]] خواستند [[عیسی بن مریم]] را بکشند [[خدا]] را به [[حق]] ما [[اهل بیت]] خواند پس [[خدا]] او را [[نجات]] داد و به آسمانش بالا برد"<ref>راوندی، قصص الأنبیاء، ص۱۰۶.</ref>.<ref>[[آرزو شکری|شکری، آرزو]]، [[حقوق اهل بیت (کتاب)|حقوق اهل بیت]]، ص۱۰۷- ۱۰۹.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||
نسخهٔ ۱۶ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۲۸
مقدمه
- توسل حضرت آدم(ع): از امام عسکری(ع) روایت می‌کنند که حضرت آدم وقتی از مقامش هبوط کرد و از هم‌نشینی با فرشتگان محروم شد و جایگاهش را در بهشت از دست داد به خداوند با تعلیم خود عرضه داشت: "خدایا! به شخصیت و آبروی محمد و علی و فاطمه و حسن و حسین و پاکان از اهل بیتشان به پذیرش توبه‌ام و گذشت از لغزشم و بازگشتم از کراماتت به مرتبه و مقامم تفضل و احسان کن. پس خدا به او پاسخ داد: بی‌تردید توبه‌ات را پذیرفتم و با خشنودی و رضایتم به سویت روی آوردم و نعمت‌های مادی و معنوی‌ام را به جانبت گرداندم و از باب کراماتم تو را به مقام و منزلتت برگشت دادم و سهمت را از رحمت‌هایم کامل برنهادم و این است معنای گفته خدای بزرگ که پس آدم کلماتی را مانند کلمه استغفار و توسل به اهل بیت که مایه توبه و بازگشت بود از سوی پروردگارش دریافت کرد و پروردگار توبه‌اش را پذیرفت؛ زیرا او بسیار توبه‌پذیر و مهربان است"[۱].
- توسل حضرت نوح(ع): امام رضا(ع) نیز فرمودند: "زمانی که حضرت نوح، خود را در آستانه غرق شدن دید خدا را به حق ما اهل بیت خواند پس خدا بلای غرق شدن را از وی دفع نمود"[۲].
- توسل حضرت ابراهیم(ع): هنگامی که نمرودیان حضرت ابراهیم(ع) را به آتش افکندند ایشان به اهل بیت متوسل شدند و خداوند آتش را برایشان سرد کرد و حضرت امام رضا(ع) فرمودند: "هنگامی که ابراهیم میان آتش پرتاب شد خدا را به حق ما اهل بیت خواند از این رو خدا آتش را برایش سرد و سالم قرار داد"[۳].
- توسل حضرت موسی و عیسی(ع): این پیامبران نیز مانند سایر پیامبران و انبیای الهی در هنگام سختی‌ها خدا را به حق اهل بیت قسم می‌دادند و به آنها متوسل می‌شدند حضرت رضا(ع) می‌فرماید: "هنگامی که موسی به دریا رسید خدا را به حق ما خواند، پس پروردگار راهش را گشود و دریا را برایش خشک گردانید، و وقتی یهودیان خواستند عیسی بن مریم را بکشند خدا را به حق ما اهل بیت خواند پس خدا او را نجات داد و به آسمانش بالا برد"[۴].[۵]
منابع
جستارهای وابسته
پانویس
- ↑ تفسیر الامام العسکری، ص۲۲۶.
- ↑ راوندی، قصص الأنبیاء، ص۱۰۶.
- ↑ راوندی، قصص الأنبیاء، ص۱۰۶.
- ↑ راوندی، قصص الأنبیاء، ص۱۰۶.
- ↑ شکری، آرزو، حقوق اهل بیت، ص۱۰۷- ۱۰۹.