ابوسنان اشجعی: تفاوت میان نسخهها
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
||
خط ۴: | خط ۴: | ||
نام وی [[معقل بن سنان بن مطهر]]، از [[تیره اشجع]] [[قبیله غطفان]] است<ref>خلیفة بن خیاط، ص۹۶؛ ابن اثیر، ج۵، ص۲۲۱؛ ابن حجر، ج۷، ص۱۶۳.</ref> [[کنیه]] او را ابوسنان<ref>ابن اثیر، ج۵، ص۲۲۱؛ ابن حجر، ج۷، ص۱۶۳.</ref>، [[أبو محمد]]، [[ابوزید]]، [[ابوعبدالرحمان]]<ref>ابن اثیر، ج۵، ص۲۲۱؛ ابن عساکر، ج۵۹، ص۳۵۷ و ۳۶۱</ref> و ابوعیسی<ref>ابن عساکر، ج۵۹، ص۳۵۷.</ref> گفتهاند. برخی، [[معقل]] را غیر از أبوسنان مورد بحث ما دانستهاند <ref>ابن حجر، ج۷، ص۱۶۳.</ref>. [[ابن حجر]]<ref>ابن حجر، ج۷، ص۱۶۳.</ref> او را [[صحابی]] دانسته و ذیل نام جراح<ref>الاصابه، ج۱، ص۵۷۷.</ref> شرح حال او را آورده است. او در [[فتح مکه]] شرکت داشت و سپس در [[مدینه]] ساکن شد<ref>ابن اثیر، ج۵، ص۲۲۱.</ref>. | نام وی [[معقل بن سنان بن مطهر]]، از [[تیره اشجع]] [[قبیله غطفان]] است<ref>خلیفة بن خیاط، ص۹۶؛ ابن اثیر، ج۵، ص۲۲۱؛ ابن حجر، ج۷، ص۱۶۳.</ref> [[کنیه]] او را ابوسنان<ref>ابن اثیر، ج۵، ص۲۲۱؛ ابن حجر، ج۷، ص۱۶۳.</ref>، [[أبو محمد]]، [[ابوزید]]، [[ابوعبدالرحمان]]<ref>ابن اثیر، ج۵، ص۲۲۱؛ ابن عساکر، ج۵۹، ص۳۵۷ و ۳۶۱</ref> و ابوعیسی<ref>ابن عساکر، ج۵۹، ص۳۵۷.</ref> گفتهاند. برخی، [[معقل]] را غیر از أبوسنان مورد بحث ما دانستهاند <ref>ابن حجر، ج۷، ص۱۶۳.</ref>. [[ابن حجر]]<ref>ابن حجر، ج۷، ص۱۶۳.</ref> او را [[صحابی]] دانسته و ذیل نام جراح<ref>الاصابه، ج۱، ص۵۷۷.</ref> شرح حال او را آورده است. او در [[فتح مکه]] شرکت داشت و سپس در [[مدینه]] ساکن شد<ref>ابن اثیر، ج۵، ص۲۲۱.</ref>. | ||
ابوسنان میگوید: [[شاهد]] [[قضاوت]] [[رسول خدا]]{{صل}} درباره بروع دختر واشق بوده است. ابوسنان، نظر [[عبدالله بن مسعود]] - مردی زنی را [[عقد]] کرد و پیش از همبستر شدن با همسرش درگذشت، [[عبدالله]] گفت: مهری بر او نیست - را رد کرد. روایتی که از وی نقل شده چنین است: بروع با مردی [[ازدواج]] کرد و پیش از آنکه با همسرش جمع شود، از [[دنیا]] رفت. ابوسنان گفت: رسول خدا{{صل}} فرمود: "مهر [[زنان]] [[ثابت]] و [[تغییر]] ناپذیر است؛ پس [[زن]] از او [[ارث]] میبرد و باید عده نگه دارد"<ref>کوفی، ص۷۴؛ أحمد بن حنبل، ج۴، ص۳۸۰؛ طبرانی، ج۲۰، ص۲۳۱-۲۳۲؛ ابن حمزه، ص۵۱۵.</ref><ref>[[حسین مرادینسب|مرادینسب، حسین]]، [[دانشنامه سیره نبوی ج۱ (کتاب)|مقاله «ابوسنان اشجعی»، دانشنامه سیره نبوی]] ج۱، ص:۳۶۳.</ref> | ابوسنان میگوید: [[شاهد]] [[قضاوت]] [[رسول خدا]] {{صل}} درباره بروع دختر واشق بوده است. ابوسنان، نظر [[عبدالله بن مسعود]] - مردی زنی را [[عقد]] کرد و پیش از همبستر شدن با همسرش درگذشت، [[عبدالله]] گفت: مهری بر او نیست - را رد کرد. روایتی که از وی نقل شده چنین است: بروع با مردی [[ازدواج]] کرد و پیش از آنکه با همسرش جمع شود، از [[دنیا]] رفت. ابوسنان گفت: رسول خدا {{صل}} فرمود: "مهر [[زنان]] [[ثابت]] و [[تغییر]] ناپذیر است؛ پس [[زن]] از او [[ارث]] میبرد و باید عده نگه دارد"<ref>کوفی، ص۷۴؛ أحمد بن حنبل، ج۴، ص۳۸۰؛ طبرانی، ج۲۰، ص۲۳۱-۲۳۲؛ ابن حمزه، ص۵۱۵.</ref><ref>[[حسین مرادینسب|مرادینسب، حسین]]، [[دانشنامه سیره نبوی ج۱ (کتاب)|مقاله «ابوسنان اشجعی»، دانشنامه سیره نبوی]] ج۱، ص:۳۶۳.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == |
نسخهٔ ۲۴ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۷:۳۳
مقدمه
نام وی معقل بن سنان بن مطهر، از تیره اشجع قبیله غطفان است[۱] کنیه او را ابوسنان[۲]، أبو محمد، ابوزید، ابوعبدالرحمان[۳] و ابوعیسی[۴] گفتهاند. برخی، معقل را غیر از أبوسنان مورد بحث ما دانستهاند [۵]. ابن حجر[۶] او را صحابی دانسته و ذیل نام جراح[۷] شرح حال او را آورده است. او در فتح مکه شرکت داشت و سپس در مدینه ساکن شد[۸].
ابوسنان میگوید: شاهد قضاوت رسول خدا (ص) درباره بروع دختر واشق بوده است. ابوسنان، نظر عبدالله بن مسعود - مردی زنی را عقد کرد و پیش از همبستر شدن با همسرش درگذشت، عبدالله گفت: مهری بر او نیست - را رد کرد. روایتی که از وی نقل شده چنین است: بروع با مردی ازدواج کرد و پیش از آنکه با همسرش جمع شود، از دنیا رفت. ابوسنان گفت: رسول خدا (ص) فرمود: "مهر زنان ثابت و تغییر ناپذیر است؛ پس زن از او ارث میبرد و باید عده نگه دارد"[۹][۱۰]
منابع
پانویس
- ↑ خلیفة بن خیاط، ص۹۶؛ ابن اثیر، ج۵، ص۲۲۱؛ ابن حجر، ج۷، ص۱۶۳.
- ↑ ابن اثیر، ج۵، ص۲۲۱؛ ابن حجر، ج۷، ص۱۶۳.
- ↑ ابن اثیر، ج۵، ص۲۲۱؛ ابن عساکر، ج۵۹، ص۳۵۷ و ۳۶۱
- ↑ ابن عساکر، ج۵۹، ص۳۵۷.
- ↑ ابن حجر، ج۷، ص۱۶۳.
- ↑ ابن حجر، ج۷، ص۱۶۳.
- ↑ الاصابه، ج۱، ص۵۷۷.
- ↑ ابن اثیر، ج۵، ص۲۲۱.
- ↑ کوفی، ص۷۴؛ أحمد بن حنبل، ج۴، ص۳۸۰؛ طبرانی، ج۲۰، ص۲۳۱-۲۳۲؛ ابن حمزه، ص۵۱۵.
- ↑ مرادینسب، حسین، مقاله «ابوسنان اشجعی»، دانشنامه سیره نبوی ج۱، ص:۳۶۳.