اسد بن کعب قرظی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۶: خط ۶:
# بر اساس روایتی از [[ابن‌عباس]]، اسد و برادرش و جمعی دیگر از یهودیان مسلمان شده، به پیامبر {{صل}} گفتند: ما به تو، [[موسی]] و عُزیر و نیز [[قرآن]] و تورات [[ایمان]] داریم؛ امّا به [[پیامبران]] دیگر و کتاب‌هایشان ایمان نداریم. پیامبر {{صل}} آنان را از این نظر بازداشت؛ ولی آنان نپذیرفتند، آنگاه آیه {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا آمِنُوا بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ وَالْكِتَابِ الَّذِي نَزَّلَ عَلَى رَسُولِهِ وَالْكِتَابِ الَّذِي أَنْزَلَ مِنْ قَبْلُ وَمَنْ يَكْفُرْ بِاللَّهِ وَمَلَائِكَتِهِ وَكُتُبِهِ وَرُسُلِهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ فَقَدْ ضَلَّ ضَلَالًا بَعِيدًا}}<ref>«ای مؤمنان! به خداوند و پیامبر او و کتابی که بر پیامبرش فرو فرستاده و کتابی که پیش از آن فرود آورده است ایمان بیاورید و هر کس به خداوند و فرشتگان او و کتاب‌های (آسمانی) وی و پیامبران او و به روز بازپسین کفر ورزد بی‌گمان به گمراهی ژرفی در افتاده است» سوره نساء، آیه ۱۳۶.</ref> نازل شد و [[خداوند]] از آنان خواست تا به آنچه بر پیامبر [[وحی]] شده، [[ایمان]] بیاورند. در این آیه، کسانی که به [[خدا]]، [[فرشتگان]]، پیامبران، کتاب‌های آسمانی و [[روز قیامت]] [[کفر]] ورزیده‌اند، [[گمراه]] شمرده شده‌اند <ref>اسباب النزول، ص ۱۵۲؛ الدرالمنثور، ج ۲، ص ۷۱۶.</ref>
# بر اساس روایتی از [[ابن‌عباس]]، اسد و برادرش و جمعی دیگر از یهودیان مسلمان شده، به پیامبر {{صل}} گفتند: ما به تو، [[موسی]] و عُزیر و نیز [[قرآن]] و تورات [[ایمان]] داریم؛ امّا به [[پیامبران]] دیگر و کتاب‌هایشان ایمان نداریم. پیامبر {{صل}} آنان را از این نظر بازداشت؛ ولی آنان نپذیرفتند، آنگاه آیه {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا آمِنُوا بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ وَالْكِتَابِ الَّذِي نَزَّلَ عَلَى رَسُولِهِ وَالْكِتَابِ الَّذِي أَنْزَلَ مِنْ قَبْلُ وَمَنْ يَكْفُرْ بِاللَّهِ وَمَلَائِكَتِهِ وَكُتُبِهِ وَرُسُلِهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ فَقَدْ ضَلَّ ضَلَالًا بَعِيدًا}}<ref>«ای مؤمنان! به خداوند و پیامبر او و کتابی که بر پیامبرش فرو فرستاده و کتابی که پیش از آن فرود آورده است ایمان بیاورید و هر کس به خداوند و فرشتگان او و کتاب‌های (آسمانی) وی و پیامبران او و به روز بازپسین کفر ورزد بی‌گمان به گمراهی ژرفی در افتاده است» سوره نساء، آیه ۱۳۶.</ref> نازل شد و [[خداوند]] از آنان خواست تا به آنچه بر پیامبر [[وحی]] شده، [[ایمان]] بیاورند. در این آیه، کسانی که به [[خدا]]، [[فرشتگان]]، پیامبران، کتاب‌های آسمانی و [[روز قیامت]] [[کفر]] ورزیده‌اند، [[گمراه]] شمرده شده‌اند <ref>اسباب النزول، ص ۱۵۲؛ الدرالمنثور، ج ۲، ص ۷۱۶.</ref>
# بنابه روایتی، چون این عده اسلام را پذیرفتند، دیگر یهودیان گفتند: اینان از [[فرومایگان]] ما بودند و گرنه [[آیین]] خود را رها نمی‌کردند. [[آیه]] {{متن قرآن|لَيْسُوا سَوَاءً مِنْ أَهْلِ الْكِتَابِ أُمَّةٌ قَائِمَةٌ يَتْلُونَ آيَاتِ اللَّهِ آنَاءَ اللَّيْلِ وَهُمْ يَسْجُدُونَ}}<ref>«آنان برابر نیستند؛ از اهل کتاب گروهی برخاستگانند که در طول شب آیات خداوند را تلاوت می‌کنند در حالی که سر به سجده دارند» سوره آل عمران، آیه ۱۱۳.</ref> در [[تأیید]] این دسته از [[مسلمانان]] نازل شد و آنان را با دیگر [[یهودیان]] غیر قابل مقایسه دانست<ref> جامع‌البیان، مج ۳، ج ۴، ص ۷۱؛ الدرالمنثور، ج ۲، ص ۲۹۶.</ref>.
# بنابه روایتی، چون این عده اسلام را پذیرفتند، دیگر یهودیان گفتند: اینان از [[فرومایگان]] ما بودند و گرنه [[آیین]] خود را رها نمی‌کردند. [[آیه]] {{متن قرآن|لَيْسُوا سَوَاءً مِنْ أَهْلِ الْكِتَابِ أُمَّةٌ قَائِمَةٌ يَتْلُونَ آيَاتِ اللَّهِ آنَاءَ اللَّيْلِ وَهُمْ يَسْجُدُونَ}}<ref>«آنان برابر نیستند؛ از اهل کتاب گروهی برخاستگانند که در طول شب آیات خداوند را تلاوت می‌کنند در حالی که سر به سجده دارند» سوره آل عمران، آیه ۱۱۳.</ref> در [[تأیید]] این دسته از [[مسلمانان]] نازل شد و آنان را با دیگر [[یهودیان]] غیر قابل مقایسه دانست<ref> جامع‌البیان، مج ۳، ج ۴، ص ۷۱؛ الدرالمنثور، ج ۲، ص ۲۹۶.</ref>.
#{{متن قرآن|الَّذِينَ آتَيْنَاهُمُ الْكِتَابَ يَتْلُونَهُ حَقَّ تِلَاوَتِهِ أُولَئِكَ يُؤْمِنُونَ بِهِ وَمَنْ يَكْفُرْ بِهِ فَأُولَئِكَ هُمُ الْخَاسِرُونَ}}<ref>«کسانی که بدان‌ها کتاب (آسمانی) داده‌ایم، آن را چنان که سزاوار خواندن آن است می‌خوانند، آنان بدان ایمان دارند؛ و کسانی که به آن انکار ورزند زیانکارند» سوره بقره، آیه ۱۲۱.</ref> بر اساس این آیه، فقط یهودیانی که به [[درستی]] بر اساس [[تورات]] عمل می‌کنند، به آن [[ایمان]] دارند؛ ولی دیگر یهودیان زیان خواهند کرد. بنابه روایتی از ضحّاک، آیه درباره یهودیان [[مسلمان]] شده چون [[اسد بن کعب]]، برادرش و جمعی دیگر نازل شده است<ref> مجمع‌البیان، ج ۱، ص ۳۷۴.</ref><ref>[[سید محمود سامانی|سامانی، سید محمود]]، [[اسد بن کعب قرظی (مقاله)|مقاله «اسد بن کعب قرظی»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۳ (کتاب)|دائرة المعارف قرآن کریم]]، ج۳.</ref>
#{{متن قرآن|الَّذِينَ آتَيْنَاهُمُ الْكِتَابَ يَتْلُونَهُ حَقَّ تِلَاوَتِهِ أُولَئِكَ يُؤْمِنُونَ بِهِ وَمَنْ يَكْفُرْ بِهِ فَأُولَئِكَ هُمُ الْخَاسِرُونَ}}<ref>«کسانی که بدان‌ها کتاب (آسمانی) داده‌ایم، آن را چنان که سزاوار خواندن آن است می‌خوانند، آنان بدان ایمان دارند؛ و کسانی که به آن انکار ورزند زیانکارند» سوره بقره، آیه ۱۲۱.</ref> بر اساس این آیه، فقط یهودیانی که به [[درستی]] بر اساس [[تورات]] عمل می‌کنند، به آن [[ایمان]] دارند؛ ولی دیگر یهودیان زیان خواهند کرد. بنابه روایتی از ضحّاک، آیه درباره یهودیان [[مسلمان]] شده چون [[اسد بن کعب]]، برادرش و جمعی دیگر نازل شده است<ref> مجمع‌البیان، ج ۱، ص ۳۷۴.</ref><ref>[[سید محمود سامانی|سامانی، سید محمود]]، [[اسد بن کعب قرظی (مقاله)|مقاله «اسد بن کعب قرظی»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۳ (کتاب)|دائرة المعارف قرآن کریم]]، ج۳، ص 195-196.</ref>


== جستارهای وابسته ==
== جستارهای وابسته ==

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۵ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۸:۴۲

مقدمه

وی از یهودیان بنی‌قریظه بود و همراه برادرش اُسَید اسلام را پذیرفت.[۱] از زندگانی او اطلاع بیشتری در دست نیست، جز اینکه مفسران در ذیل ۴ آیه و بیان شأن نزول آن، از این دو یاد کرده‌اند:

  1. بنابر روایتی از عکرمه، اسد همراه برادرش اُسید و جمعی از یهودیان پس از مسلمان شدن از پیامبر خواستند همچنان بر اساس تورات عمل کنند و روزهای شنبه را نیز گرامی بدارند. آیه ﴿يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا ادْخُلُوا فِي السِّلْمِ كَافَّةً وَلَا تَتَّبِعُوا خُطُوَاتِ الشَّيْطَانِ إِنَّهُ لَكُمْ عَدُوٌّ مُبِينٌ[۲] در پاسخ آنان نازل شد و آنان را به تسلیم محض فراخواند و از وساوس شیطان برحذر داشت. [۳] ابن‌کثیر این شأن نزول را گمان عکرمه دانسته است.[۴]
  2. بر اساس روایتی از ابن‌عباس، اسد و برادرش و جمعی دیگر از یهودیان مسلمان شده، به پیامبر (ص) گفتند: ما به تو، موسی و عُزیر و نیز قرآن و تورات ایمان داریم؛ امّا به پیامبران دیگر و کتاب‌هایشان ایمان نداریم. پیامبر (ص) آنان را از این نظر بازداشت؛ ولی آنان نپذیرفتند، آنگاه آیه ﴿يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا آمِنُوا بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ وَالْكِتَابِ الَّذِي نَزَّلَ عَلَى رَسُولِهِ وَالْكِتَابِ الَّذِي أَنْزَلَ مِنْ قَبْلُ وَمَنْ يَكْفُرْ بِاللَّهِ وَمَلَائِكَتِهِ وَكُتُبِهِ وَرُسُلِهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ فَقَدْ ضَلَّ ضَلَالًا بَعِيدًا[۵] نازل شد و خداوند از آنان خواست تا به آنچه بر پیامبر وحی شده، ایمان بیاورند. در این آیه، کسانی که به خدا، فرشتگان، پیامبران، کتاب‌های آسمانی و روز قیامت کفر ورزیده‌اند، گمراه شمرده شده‌اند [۶]
  3. بنابه روایتی، چون این عده اسلام را پذیرفتند، دیگر یهودیان گفتند: اینان از فرومایگان ما بودند و گرنه آیین خود را رها نمی‌کردند. آیه ﴿لَيْسُوا سَوَاءً مِنْ أَهْلِ الْكِتَابِ أُمَّةٌ قَائِمَةٌ يَتْلُونَ آيَاتِ اللَّهِ آنَاءَ اللَّيْلِ وَهُمْ يَسْجُدُونَ[۷] در تأیید این دسته از مسلمانان نازل شد و آنان را با دیگر یهودیان غیر قابل مقایسه دانست[۸].
  4. ﴿الَّذِينَ آتَيْنَاهُمُ الْكِتَابَ يَتْلُونَهُ حَقَّ تِلَاوَتِهِ أُولَئِكَ يُؤْمِنُونَ بِهِ وَمَنْ يَكْفُرْ بِهِ فَأُولَئِكَ هُمُ الْخَاسِرُونَ[۹] بر اساس این آیه، فقط یهودیانی که به درستی بر اساس تورات عمل می‌کنند، به آن ایمان دارند؛ ولی دیگر یهودیان زیان خواهند کرد. بنابه روایتی از ضحّاک، آیه درباره یهودیان مسلمان شده چون اسد بن کعب، برادرش و جمعی دیگر نازل شده است[۱۰][۱۱]

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. جامع‌البیان، مج ۳، ج ۴، ص ۷۱؛ الاصابه، ج ۱، ص ۲۰۷؛ مجمع البیان، ج ۱، ص ۳۷۴.
  2. «ای مؤمنان! همگی به فرمانبرداری (خداوند) درآیید و از گام‌های شیطان پیروی نکنید که او برای شما دشمنی آشکار است» سوره بقره، آیه ۲۰۸.
  3. جامع البیان، مج ۲، ج ۲، ص ۴۴۲؛ تفسیر ماوردی، ج ۱، ص ۲۶۸؛ الدرالمنثور، ج ۱، ص ۵۷۹.
  4. تفسیر ابن کثیر، ج ۱، ص ۲۵۵.
  5. «ای مؤمنان! به خداوند و پیامبر او و کتابی که بر پیامبرش فرو فرستاده و کتابی که پیش از آن فرود آورده است ایمان بیاورید و هر کس به خداوند و فرشتگان او و کتاب‌های (آسمانی) وی و پیامبران او و به روز بازپسین کفر ورزد بی‌گمان به گمراهی ژرفی در افتاده است» سوره نساء، آیه ۱۳۶.
  6. اسباب النزول، ص ۱۵۲؛ الدرالمنثور، ج ۲، ص ۷۱۶.
  7. «آنان برابر نیستند؛ از اهل کتاب گروهی برخاستگانند که در طول شب آیات خداوند را تلاوت می‌کنند در حالی که سر به سجده دارند» سوره آل عمران، آیه ۱۱۳.
  8. جامع‌البیان، مج ۳، ج ۴، ص ۷۱؛ الدرالمنثور، ج ۲، ص ۲۹۶.
  9. «کسانی که بدان‌ها کتاب (آسمانی) داده‌ایم، آن را چنان که سزاوار خواندن آن است می‌خوانند، آنان بدان ایمان دارند؛ و کسانی که به آن انکار ورزند زیانکارند» سوره بقره، آیه ۱۲۱.
  10. مجمع‌البیان، ج ۱، ص ۳۷۴.
  11. سامانی، سید محمود، مقاله «اسد بن کعب قرظی»، دائرة المعارف قرآن کریم، ج۳، ص 195-196.