باب غیبت: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
بدون خلاصۀ ویرایش
برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی
خط ۱: خط ۱:
{{مهدویت}}
{{مدخل مرتبط
{{مدخل مرتبط
| موضوع مرتبط = امام مهدی
| موضوع مرتبط = غیبت امام مهدی
| عنوان مدخل  = امام مهدی
| عنوان مدخل  =  
| مداخل مرتبط = [[امام مهدی در قرآن]] - [[امام مهدی در حدیث]] - [[امام مهدی در کلام اسلامی]]
| مداخل مرتبط =  
| پرسش مرتبط  = امام مهدی (پرسش)
| پرسش مرتبط  = امام مهدی (پرسش)
}}
}}
== مقدمه ==
== مقدمه ==
* در سرداب [[سامرا]] است و همان در چوبی است که حجره [[غیبت]] را از مصلای مردان جدا می‌کند. سمت جلو اتاق را به صورت کامل فراگرفته است و به وسیله دو قطعه مستطیل‌شکل به ارتفاع یک متر و بیست و پنج سانتی‌متر از جلو حجره فراتر می‌رود و بدین‌ترتیب قسمت پایین دیوار روبه‌روی مصلا را نیز می‌پوشاند. بنابراین می‌توانیم بگوییم که طول در، برابر با عرض نمازخانه مردانه، اما ارتفاع آن بیش از سه متر است. قسمت‌های مختلف این در که سمت پیشین اتاق غیبت قرار دارد مشبک است، ولی بخش‌هایی که دیوار نمازخانه را پوشش داده مشبک نیستند. قسمت‌های مشبک در، از پیوستن قطعه‌های چوبی با اشکال هندسی به یکدیگر ساخته شده که در چشم بیننده به سه گونه جلوه می‌کند.
در [[سرداب]] [[سامرا]] است و همان در چوبی است که [[حجره]] [[غیبت]] را از مصلای مردان جدا می‌کند. سمت جلو [[اتاق]] را به صورت کامل فراگرفته است و به وسیله دو قطعه مستطیل‌شکل به ارتفاع یک متر و بیست و پنج سانتی‌متر از جلو حجره فراتر می‌رود و بدین‌ترتیب قسمت پایین [[دیوار]] روبه‌روی مصلا را نیز می‌پوشاند. بنابراین می‌توانیم بگوییم که طول در، برابر با عرض نمازخانه مردانه، اما ارتفاع آن بیش از سه متر است. قسمت‌های مختلف این در که سمت پیشین اتاق غیبت قرار دارد مشبک است، ولی بخش‌هایی که دیوار نمازخانه را [[پوشش]] داده مشبک نیستند. قسمت‌های مشبک در، از پیوستن قطعه‌های چوبی با اشکال هندسی به یکدیگر ساخته شده که در چشم بیننده به سه گونه جلوه می‌کند.
# قسمت مشبک که به‌عنوان دو لنگه در محسوب می‌گردند؛
# قسمت مشبک که به‌عنوان دو لنگه در محسوب می‌گردند؛
# دو قسمت مشبک که در دو طرف در واقع شده‌اند؛
# دو قسمت مشبک که در دو طرف در واقع شده‌اند؛
# یک قسمت مشبک که کتیبه تزیین شده سردر را تشکیل می‌دهد.
# یک قسمت مشبک که [[کتیبه]] [[تزیین]] شده سردر را تشکیل می‌دهد.
* فراهم آمدن این قسمت‌های سه‌گانه مشبک هندسی و زیبا به این در، جلوه هندسی دلپذیری بخشیده است. روی قطعه‌های چوبی هم -که چهارچوب‌های این شبکه‌ها را شکل داده است- نقش‌ونگارهای ظریف و دقیقی کنده‌کاری شده است<ref>نشریه موعود، شماره ۳۷، ص ۵۲.</ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۱۵۱.</ref>.
 
فراهم آمدن این قسمت‌های سه‌گانه مشبک هندسی و [[زیبا]] به این در، جلوه هندسی دلپذیری بخشیده است. روی قطعه‌های چوبی هم -که چهارچوب‌های این شبکه‌ها را شکل داده است- نقش‌ونگارهای ظریف و دقیقی کنده‌کاری شده است<ref>نشریه موعود، شماره ۳۷، ص۵۲.</ref>.<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۱۵۱.</ref>


== منابع ==
== منابع ==
{{منابع}}
{{منابع}}
* [[پرونده:29873800.jpg|22px]] [[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|'''موعودنامه''']]
# [[پرونده:29873800.jpg|22px]] [[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|'''موعودنامه''']]
{{پایان منابع}}
{{پایان منابع}}



نسخهٔ ‏۴ مارس ۲۰۲۳، ساعت ۱۵:۲۲

مقدمه

در سرداب سامرا است و همان در چوبی است که حجره غیبت را از مصلای مردان جدا می‌کند. سمت جلو اتاق را به صورت کامل فراگرفته است و به وسیله دو قطعه مستطیل‌شکل به ارتفاع یک متر و بیست و پنج سانتی‌متر از جلو حجره فراتر می‌رود و بدین‌ترتیب قسمت پایین دیوار روبه‌روی مصلا را نیز می‌پوشاند. بنابراین می‌توانیم بگوییم که طول در، برابر با عرض نمازخانه مردانه، اما ارتفاع آن بیش از سه متر است. قسمت‌های مختلف این در که سمت پیشین اتاق غیبت قرار دارد مشبک است، ولی بخش‌هایی که دیوار نمازخانه را پوشش داده مشبک نیستند. قسمت‌های مشبک در، از پیوستن قطعه‌های چوبی با اشکال هندسی به یکدیگر ساخته شده که در چشم بیننده به سه گونه جلوه می‌کند.

  1. قسمت مشبک که به‌عنوان دو لنگه در محسوب می‌گردند؛
  2. دو قسمت مشبک که در دو طرف در واقع شده‌اند؛
  3. یک قسمت مشبک که کتیبه تزیین شده سردر را تشکیل می‌دهد.

فراهم آمدن این قسمت‌های سه‌گانه مشبک هندسی و زیبا به این در، جلوه هندسی دلپذیری بخشیده است. روی قطعه‌های چوبی هم -که چهارچوب‌های این شبکه‌ها را شکل داده است- نقش‌ونگارهای ظریف و دقیقی کنده‌کاری شده است[۱].[۲]

منابع

پانویس

  1. نشریه موعود، شماره ۳۷، ص۵۲.
  2. تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۱۵۱.