عبدالله بن ابی سفیان بن حارث: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[عبدالله بن ابی سفیان بن حارث در تاریخ اسلامی]] - [[عبدالله بن ابی سفیان بن حارث در معارف و سیره حسینی]]| پرسش مرتبط  = }}
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = | پرسش مرتبط  = }}


== مقدمه ==
== مقدمه ==
[[ابوالهیاج]]، [[عبدالله بن ابی‌سفیان بن حارث بن عبدالمطلب بن هاشم الهاشمی]]، نام مادرش «فقمه» یا «نسمه» دختر [[همام بن ارقم اسدی]]، [[صحابی]] و پدرش پسر عمو و [[برادر]] رضاعی [[پیامبر]] {{ع}} بود<ref>الاصابة، ج۷، ص۱۵۱.</ref>؛ و از آن [[حضرت]] {{صل}} [[نقل حدیث]] کرده است.
[[ابوالهیاج عبدالله بن ابی‌سفیان بن حارث بن عبدالمطلب بن هاشم الهاشمی]]، نام مادرش «فقمه» یا «نسمه» دختر [[همام بن ارقم اسدی]]، [[صحابی]] و پدرش پسر عمو و [[برادر]] رضاعی [[پیامبر]] {{ع}} بود<ref>الاصابة، ج۷، ص۱۵۱.</ref>؛ و از آن [[حضرت]] {{صل}} [[نقل حدیث]] کرده است.


وی شاعر بوده و اشعاری نیز در [[مدح]] [[امام علی]] {{ع}} سروده است. عبدالله پس از شنیدن [[عیب‌جویی]] و [[طعن]] [[عمروعاص]] بر [[بنی‌هاشم]] وی را مورد [[عتاب]] و [[سرزنش]] قرار داد<ref>الاصابه، ج۴، ص۱۰۱-۱۰۲؛ مجالس المؤمنین، ج۱، ص۲۰۰-۲۰۱؛ رمز المصیبه، ج۲، ص۱۶۱-۱۶۲؛ یاران پایدار، ص۱۰۰.</ref>.
وی شاعر بوده و اشعاری نیز در [[مدح]] [[امام علی]] {{ع}} سروده است. عبدالله پس از شنیدن [[عیب‌جویی]] و [[طعن]] [[عمروعاص]] بر [[بنی‌هاشم]] وی را مورد [[عتاب]] و [[سرزنش]] قرار داد<ref>الاصابه، ج۴، ص۱۰۱-۱۰۲؛ مجالس المؤمنین، ج۱، ص۲۰۰-۲۰۱؛ رمز المصیبه، ج۲، ص۱۶۱-۱۶۲؛ یاران پایدار، ص۱۰۰.</ref>.

نسخهٔ ‏۱۶ ژوئیهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۴:۲۴

موضوع مرتبط ندارد - مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد

مقدمه

ابوالهیاج عبدالله بن ابی‌سفیان بن حارث بن عبدالمطلب بن هاشم الهاشمی، نام مادرش «فقمه» یا «نسمه» دختر همام بن ارقم اسدی، صحابی و پدرش پسر عمو و برادر رضاعی پیامبر (ع) بود[۱]؛ و از آن حضرت (ص) نقل حدیث کرده است.

وی شاعر بوده و اشعاری نیز در مدح امام علی (ع) سروده است. عبدالله پس از شنیدن عیب‌جویی و طعن عمروعاص بر بنی‌هاشم وی را مورد عتاب و سرزنش قرار داد[۲].

آورده‌اند که وی پس از وفات رسول الله (ص) به امام علی بن ابی‌طالب (ع) گروید و همراه آن حضرت در جنگ‌ها شرکت جُست و سپس به امام حسین (ع) پیوست و با آن حضرت (ع) در روز عاشورا در کربلا به شهادت رسید[۳].[۴]

منابع

  1. جمعی از نویسندگان، پژوهشی پیرامون شهدای کربلا

پانویس

  1. الاصابة، ج۷، ص۱۵۱.
  2. الاصابه، ج۴، ص۱۰۱-۱۰۲؛ مجالس المؤمنین، ج۱، ص۲۰۰-۲۰۱؛ رمز المصیبه، ج۲، ص۱۶۱-۱۶۲؛ یاران پایدار، ص۱۰۰.
  3. یاران پایدار، ص۲۰۰.
  4. جمعی از نویسندگان، پژوهشی پیرامون شهدای کربلا، ص:۲۲۸-۲۲۹.