مناطق محرمه: تفاوت میان نسخهها
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
|||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[مناطق محرمه در قرآن]] - [[مناطق محرمه در حدیث]] - [[مناطق محرمه در فقه اسلامی]] - [[مناطق محرمه در فقه سیاسی]]| پرسش مرتبط = مناطق محرمه (پرسش)}} | {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[مناطق محرمه در قرآن]] - [[مناطق محرمه در حدیث]] - [[مناطق محرمه در فقه اسلامی]] - [[مناطق محرمه در فقه سیاسی]]| پرسش مرتبط = مناطق محرمه (پرسش)}} | ||
== مقدمه == | == مقدمه == | ||
مناطق محرّمه، به مناطقی گفته میشد که [[اهل ذمه]] و [[مشرکان]]، از ورود به آنجا منع شده بودند و حتّی اجازۀ [[مسلمانان]] نیز، مجوز دخول آنان در این مناطق نمیشد؛ از جملۀ این مناطق، [[عبادت]] گاههای [[مسلمین]] نظیر [[مساجد]]، به ویژه [[مسجدالحرام]]، [[شهر | مناطق محرّمه، به مناطقی گفته میشد که [[اهل ذمه]] و [[مشرکان]]، از ورود به آنجا منع شده بودند و حتّی اجازۀ [[مسلمانان]] نیز، مجوز دخول آنان در این مناطق نمیشد؛ از جملۀ این مناطق، [[عبادت]] گاههای [[مسلمین]] نظیر [[مساجد]]، به ویژه [[مسجدالحرام]]، [[شهر مکه]] و بخشی از حدود و اطراف آن است<ref>شرایع الاسلام، ج۱، ص۳۳۲؛ مسالک الافهام، ج۲، ص۳۸۱.</ref>. | ||
همینطور [[کفار]]، نمیتوانستند کاروانهای بازرگانی خود را از آن مناطق عبور دهند<ref>[[اباصلت فروتن|فروتن، اباصلت]]، علی اصغر مرادی|مرادی، علی اصغر، واژهنامه فقه سیاسی (کتاب)|واژهنامه فقه سیاسی، ص ۱۷۱.</ref>. | همینطور [[کفار]]، نمیتوانستند کاروانهای بازرگانی خود را از آن مناطق عبور دهند<ref>[[اباصلت فروتن|فروتن، اباصلت]]، علی اصغر مرادی|مرادی، علی اصغر، واژهنامه فقه سیاسی (کتاب)|واژهنامه فقه سیاسی، ص ۱۷۱.</ref>. | ||
نسخهٔ ۱۸ دسامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۰۸
مقدمه
مناطق محرّمه، به مناطقی گفته میشد که اهل ذمه و مشرکان، از ورود به آنجا منع شده بودند و حتّی اجازۀ مسلمانان نیز، مجوز دخول آنان در این مناطق نمیشد؛ از جملۀ این مناطق، عبادت گاههای مسلمین نظیر مساجد، به ویژه مسجدالحرام، شهر مکه و بخشی از حدود و اطراف آن است[۱]. همینطور کفار، نمیتوانستند کاروانهای بازرگانی خود را از آن مناطق عبور دهند[۲].
منابع
پانویس
- ↑ شرایع الاسلام، ج۱، ص۳۳۲؛ مسالک الافهام، ج۲، ص۳۸۱.
- ↑ فروتن، اباصلت، علی اصغر مرادی|مرادی، علی اصغر، واژهنامه فقه سیاسی (کتاب)|واژهنامه فقه سیاسی، ص ۱۷۱.