نفی افترا در معارف و سیره نبوی: تفاوت میان نسخه‌ها
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | {{مدخل مرتبط | ||
| موضوع مرتبط = افترا | | موضوع مرتبط = افترا | ||
| عنوان مدخل = افترا | | عنوان مدخل = افترا | ||
| مداخل مرتبط = [[افترا در قرآن]] - [[افترا در | | مداخل مرتبط = [[افترا در قرآن]] - [[افترا در فقه اسلامی]] - [[نفی افترا در معارف دعا و زیارات]] - [[نفی افترا در معارف و سیره سجادی]] - [[نفی افترا در معارف و سیره نبوی]] - [[افترا در جامعه‌شناسی اسلامی]] | ||
| پرسش مرتبط = | | پرسش مرتبط = | ||
}} | }} | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۸ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۰۲
این مدخل زیرشاخهٔ بحث افترا است. افترا از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: افترا در قرآن - افترا در فقه اسلامی - نفی افترا در معارف دعا و زیارات - نفی افترا در معارف و سیره سجادی - نفی افترا در معارف و سیره نبوی - افترا در جامعه‌شناسی اسلامی - پرسش مرتبط نداردمقدمه
تهمت تباه است و تباه‌کننده، و خدای سبحان در مذمت و پرهیز دادن از آن فرموده است: ﴿وَمَنْ يَكْسِبْ خَطِيئَةً أَوْ إِثْمًا ثُمَّ يَرْمِ بِهِ بَرِيئًا فَقَدِ احْتَمَلَ بُهْتَانًا وَإِثْمًا مُبِينًا﴾[۱].
تهمت چنان تباه‌کننده ایمان است که در بیان پیشوای صادق خاندان پیامبر همانند آب شدن نمک در آب معرفی شده است که با سرعت و به تمامی محو می‌شود: «إِذَا اتَّهَمَ الْمُؤْمِنُ أَخَاهُ انْمَاثَ الْإِيمَانُ مِنْ قَلْبِهِ، كَمَا يَنْمَاثُ الْمِلْحُ فِي الْمَاءِ»[۲].
تهمت حرمت‌ها را می‌درد، دوستی‌ها را به دشمنی بدل می‌سازد و جایی برای برادری باقی نمی‌گذارد. چگونه می‌توان ادعای پیروی از پیشوایان حق را داشت و این حرمت‌ها را پاس نداشت؟ از امام صادق (ع) روایت شده است که فرمود: «مَنِ اتَّهَمَ أَخَاهُ فِي دِينِهِ فَلَا حُرْمَةَ بَيْنَهُمَا وَ مَنْ عَامَلَ أَخَاهُ بِمِثْلِ مَا عَامَلَ بِهِ النَّاسَ فَهُوَ بَرِيءٌ مِمَّا يَنْتَحِلُ»[۳].[۴]
منابع
پانویس
- ↑ «و هر کس خطایی یا گناهی کند سپس آن را به گردن بی‌گناهی اندازد بار بهتان و گناهی آشکار را بر دوش کشیده است» سوره نساء، آیه ۱۱۲.
- ↑ «همین که مؤمن به برادر دینی خود تهمت زند، ایمان از دلش همچون نمک در آب زدوده شود». الکافی، ج۲، ص۳۶۱.
- ↑ «هرکه به برادر دینی خود تهمت زند، حرمت و احترامی میان آن دو به جا نماند، و هر که با برادر دینی خود مانند سایر مردم رفتار کند از آن چه خود را بدان بسته [دین و مذهب] برکنار شده است» الکافی، ج۲، ص۳۶۱.
- ↑ دل‍ش‍اد ت‍ه‍ران‍ی، م‍ص‍طف‍ی، سیره نبوی، ج۲، ص ۶۲۰.