صحابه: تفاوت میان نسخهها
(صفحهای تازه حاوی «{{خرد}} {{امامت}} <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> : <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; fo...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۹: | خط ۹: | ||
<div style="padding: 0.4em 0em 0.0em;"> | <div style="padding: 0.4em 0em 0.0em;"> | ||
'''صحابه''' اصحاب و | '''صحابه'''، [[اصحاب]] و [[یاران پیامبر خاتم|یاران پیامبر]]{{صل}} میباشند، اصطلاحاً آنانکه زمان [[پیامبرخاتم|رسول خدا]] را درک کرده و او را دیدهاند<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص:۳۶۱.</ref>. | ||
==مقدمه== | ==مقدمه== |
نسخهٔ ۲۲ سپتامبر ۲۰۱۸، ساعت ۱۸:۱۲
- این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی میشود:
- در این باره، تعداد بسیاری از پرسشهای عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل صحابه (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
صحابه، اصحاب و یاران پیامبر(ص) میباشند، اصطلاحاً آنانکه زمان رسول خدا را درک کرده و او را دیدهاند[۱].
مقدمه
- شمار آنان را تا سیهزار نفر هم گفتهاند که البته رقم دقیقی نیست، چون تنها در حجّة الوداع، بیش از صدهزار نفر با آن حضرت حج انجام دادند و سخنان او را در غدیر شنیدند. برخی هم صحابی را کسی دانستهاند که او را دیده و از او حدیث نقل کرده یا مدّتی با او مصاحبت داشته است. در مقابل صحابه، تابعیناند که نسل پس از صحابهاند. بحث از صحابه از آنجا ریشه میگیرد که اهل سنت معتقدند همۀ صحابه عادل و منزّهاند و دلیلشان هم آیاتی است که از مؤمنان و مهاجران و انصار ستایش میکند و این اعتقاد، برای تصحیح خلافت ابوبکر و عمر و عثمان و نیز توجیه خلافهای عملی آنان است. در حالی که در آیات متعدّدی از برخی افراد آن زمان نکوهش شده و به گواهی تاریخ نیز خطاهای بزرگی از برخی سرزده و اعتقاد به عدالت همۀ صحابه، چیزی جز چشم نهادن بر واقعیات تاریخی و توجیه ظلم و انحراف برخی نیست. آیا علی(ع) که در همۀ صحنههای نبرد علیه باطل و شرک حضور داشته، و ابو سفیان که در همۀ توطئهها علیه اسلام فعالیّت داشته و اواخر عمر پیغمبر منافقانه مسلمان شده است برابرند؟[۲][۳].
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص:۳۶۱.
- ↑ در اینباره ر. ک: «نظریة عدالة الصحابه» ، احمد حسین یعقوب، «معالم المدرستین» ، ج ۱ ص ۸۷، «الصحابة فی القرآن و السنّة و التاریخ» مرکز الرساله
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص:۳۶۱.