لیلة الهریر: تفاوت میان نسخهها
(صفحهای تازه حاوی «{{خرد}} {{امامت}} <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> : <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; fo...» ایجاد کرد) |
جز (جایگزینی متن - '، ص:' به '، ص') |
||
خط ۹: | خط ۹: | ||
<div style="padding: 0.4em 0em 0.0em;"> | <div style="padding: 0.4em 0em 0.0em;"> | ||
'''لیلة الهریر''' یکی از شبهای سخت و پرنبرد در [[جنگ صفین]] است، که درگیری خونین و شدیدی بود و به نقل روایات، [[امام علی|حضرت علی]]{{ع}} آن شب ۵۲۳ بار تکبیر گفت و در هرتکبیر، دشمنی را به خاک افکند. <ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، | '''لیلة الهریر''' یکی از شبهای سخت و پرنبرد در [[جنگ صفین]] است، که درگیری خونین و شدیدی بود و به نقل روایات، [[امام علی|حضرت علی]]{{ع}} آن شب ۵۲۳ بار تکبیر گفت و در هرتکبیر، دشمنی را به خاک افکند. <ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۵۲۳.</ref>. | ||
==مقدمه== | ==مقدمه== | ||
*به نقل ابن ابی الحدید، حضرت خطبهای حماسی خواند و یاران را به نبرد برانگیخت و خود نبردی سخت کرد و بیش از ۵۰۰ نفر از بزرگان عرب را کشت، بارها شمشیرش کج شد، آن را راست میکردند، حضرت میگرفت و دوباره حمله میکرد.<ref>شرح نهج البلاغه، ابن ابی الحدید، ج ۲ ص ۲۱۱</ref> ضربات چنان سهمگین بود که معاویه دید اگر وضع در روزهای بعد آنگونه ادامه یابد، نابود خواهند شد. ابتدا به فکر فرار شبانه افتاد. ولی نیرنگ "قرآن بر سر نیزهکردن" را همان شب پرداختند و صبح، قرآنها را برفراز نیزه کردند و سبب اختلاف در سپاه [[امام علی|علی]]{{ع}} و پیش آمدن ماجرای حکمیّت شدند<ref>شرح نهج البلاغه، ابن ابی الحدید، ج ۲ ص ۲۱۵</ref> هریر به معنای زوزۀ سگ است.<ref>مجمع البحرین</ref> آن شب ضربات [[امام علی|علی]]{{ع}} و کشتهها و زخمیهای سپاه شام آنقدر زیاد بود که صدای زوزه از جبهۀ باطل به گوش میآمد. ازاینرو آن شب حماسی و بینظیر را که از افتخارات [[امام علی|امیر المؤمنین]]{{ع}} است، "لیلة الهریر" نام نهادهاند<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، | *به نقل ابن ابی الحدید، حضرت خطبهای حماسی خواند و یاران را به نبرد برانگیخت و خود نبردی سخت کرد و بیش از ۵۰۰ نفر از بزرگان عرب را کشت، بارها شمشیرش کج شد، آن را راست میکردند، حضرت میگرفت و دوباره حمله میکرد.<ref>شرح نهج البلاغه، ابن ابی الحدید، ج ۲ ص ۲۱۱</ref> ضربات چنان سهمگین بود که معاویه دید اگر وضع در روزهای بعد آنگونه ادامه یابد، نابود خواهند شد. ابتدا به فکر فرار شبانه افتاد. ولی نیرنگ "قرآن بر سر نیزهکردن" را همان شب پرداختند و صبح، قرآنها را برفراز نیزه کردند و سبب اختلاف در سپاه [[امام علی|علی]]{{ع}} و پیش آمدن ماجرای حکمیّت شدند<ref>شرح نهج البلاغه، ابن ابی الحدید، ج ۲ ص ۲۱۵</ref> هریر به معنای زوزۀ سگ است.<ref>مجمع البحرین</ref> آن شب ضربات [[امام علی|علی]]{{ع}} و کشتهها و زخمیهای سپاه شام آنقدر زیاد بود که صدای زوزه از جبهۀ باطل به گوش میآمد. ازاینرو آن شب حماسی و بینظیر را که از افتخارات [[امام علی|امیر المؤمنین]]{{ع}} است، "لیلة الهریر" نام نهادهاند<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۵۲۳.</ref>. | ||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == |
نسخهٔ ۸ ژوئیهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۰۶:۴۶
- این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی میشود:
- در این باره، تعداد بسیاری از پرسشهای عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل لیلة الهریر (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
لیلة الهریر یکی از شبهای سخت و پرنبرد در جنگ صفین است، که درگیری خونین و شدیدی بود و به نقل روایات، حضرت علی(ع) آن شب ۵۲۳ بار تکبیر گفت و در هرتکبیر، دشمنی را به خاک افکند. [۱].
مقدمه
- به نقل ابن ابی الحدید، حضرت خطبهای حماسی خواند و یاران را به نبرد برانگیخت و خود نبردی سخت کرد و بیش از ۵۰۰ نفر از بزرگان عرب را کشت، بارها شمشیرش کج شد، آن را راست میکردند، حضرت میگرفت و دوباره حمله میکرد.[۲] ضربات چنان سهمگین بود که معاویه دید اگر وضع در روزهای بعد آنگونه ادامه یابد، نابود خواهند شد. ابتدا به فکر فرار شبانه افتاد. ولی نیرنگ "قرآن بر سر نیزهکردن" را همان شب پرداختند و صبح، قرآنها را برفراز نیزه کردند و سبب اختلاف در سپاه علی(ع) و پیش آمدن ماجرای حکمیّت شدند[۳] هریر به معنای زوزۀ سگ است.[۴] آن شب ضربات علی(ع) و کشتهها و زخمیهای سپاه شام آنقدر زیاد بود که صدای زوزه از جبهۀ باطل به گوش میآمد. ازاینرو آن شب حماسی و بینظیر را که از افتخارات امیر المؤمنین(ع) است، "لیلة الهریر" نام نهادهاند[۵].
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۵۲۳.
- ↑ شرح نهج البلاغه، ابن ابی الحدید، ج ۲ ص ۲۱۱
- ↑ شرح نهج البلاغه، ابن ابی الحدید، ج ۲ ص ۲۱۵
- ↑ مجمع البحرین
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۵۲۳.