حسن بن جهم: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی
خط ۱: خط ۱:
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = راویان امام رضا| عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[حسن بن جهم در معارف و سیره رضوی]]| پرسش مرتبط  = }}
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = راویان امام رضا| عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[حسن بن جهم در معارف و سیره رضوی]]| پرسش مرتبط  = }}


== مقدمه ==
== آشنایی اجمالی ==
[[حسن بن جهم بن بکیر بن اعین]]، مکنی به «ابو محمد»، از [[راویان]] [[امام کاظم]] {{ع}} و [[امام رضا]] {{ع}} بود<ref>معجم رجال الحدیث، ج۴، ص۲۹۲ و ۲۹۵.</ref>.
[[ابومحمد حسن بن جهم بن بکیر بن اعین شیبانی زراری]] از [[خاندان]] [[شیعه]] و مشهور أعین بود و چون جد بزرگش اعین به دست مردی از [[قبیله]] شیبان [[تربیت یافته]] و [[مسلمان]] شده بود، به [[شیبانی]] معروف است و از آن جهت که [[مادر]] او نوه [[زرارة بن اعین]] بود، با عنوان زراری هم از او یاد شده است.<ref>رسالة ابی غالب الزراری، ص۱۱۶ و ۱۲۸.</ref> نام او در برخی [[نسخ]] [[حسن بن جهم رازی]] آمده که از [[سهو]] [[ناسخ]] است.<ref>تنقیح المقال، ج۱، ص۲۷۱.</ref> شیبانی از [[اصحاب]] [[امام کاظم]] و [[امام رضا]]{{عم}} و مورد [[اعتماد]] آنان بود.<ref>رجال الطوسی، ص۳۴۷ و۳۷۳.</ref> وی از آن دو [[امام همام]]<ref>رجال النجاشی، ج۱، ص۱۵۸.</ref> و نیز از [[فضیل بن یسار]]، [[عبدالله بن بکیر]] و [[حماد بن عثمان]] [[روایت]] نموده و [[حسن بن علی بن فضال]] از وی روایت کرده است<ref>جامع الرواة، ج۱، ص۱۹۱.</ref> کتاب‌های المسائل<ref>معالم العلماء، ص۳۳.</ref> و الحدیث اثر اوست<ref>الذریعه، ج۶، ص۳۲۱.</ref>.<ref>جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی (کتاب)|فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی]] ج۱، ص 261.</ref>
 
وی می‌گوید: «وقتی که [[حضرت رضا]] {{ع}} جواب [[فقها]] و [[اهل]] [[کلام]] را در مجلس [[مأمون]] دادند مأمون آن [[حضرت]] را [[احترام]] زیادی گذاشت، من با آن حضرت به [[خانه]] برگشتم و عرضه داشتم: [[خدا]] را [[شکر]] که [[رأی]] و نظر مأمون با شماست و سخنان شما را قبول کرد. حضرت فرمودند: ای پسر [[جهم]]! به این احترامات ظاهری مأمون گول نخورید، او به زودی مرا با خورانیدن سم خواهد کشت و این عهدی است محکم و پیمانی که پدرانم از جانب [[رسول خدا]] {{صل}} با من دارند. پس این سخن را تا من زنده‌ام، [[کتمان]] کن. حسن بن جهم می‌گوید: تا وقتی که حضرت رضا {{ع}} به سم [[شهید]] شد و در [[منزل]] [[حمید بن قحطبه]] [[دفن]] شدند، من این سخن را به کسی نگفتم»<ref>عیون اخبار الرضا {{ع}}، ج۲، باب شهادت امام رضا {{ع}} از بیان حسن بن جهم.</ref>.
 
در روایتی دیگر حسن بن جهم می‌گوید: «به امام رضا {{ع}} گفتم: مرا از [[دعا]] فراموش نکنید. حضرت فرمودند: [[گمان]] می‌کنی که من فراموشت می‌کنم؟ اندکی در خودم اندیشیدم و با خود گفتم: او برای شیعیانش دعا می‌کند و من نیز از شیعیانش هستم. آن‌گاه گفتم: نه، فراموشم نمی‌کنید. فرمودند: از کجا فهمیدی؟ گفتم: من از شیعیانتان هستم و شما برایشان دعا می‌کنید. فرمودند: آیا متوجه چیز دیگری جز این شدی؟ گفتم: نه! [[امام]] {{ع}} فرمودند: هرگاه خواستی بدانی که نزد من چه جایگاهی داری، ببین من نزدت چه جایگاهی دارم»<ref>اصول کافی، ج۶، کامل الزیارات، باب ۹، ح۸.</ref>.<ref>[[حسین محمدی|محمدی، حسین]]، [[رضانامه (کتاب)|رضانامه]] ص۲۳۹.</ref>


== منابع ==
== منابع ==
{{منابع}}
{{منابع}}
# [[پرونده:13681348.jpg|22px]] [[حسین محمدی|محمدی، حسین]]، [[رضانامه (کتاب)|'''رضانامه''']]
# [[پرونده: IM009687.jpg|22px]] جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱ (کتاب)|'''فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱''']]
{{پایان منابع}}
{{پایان منابع}}



نسخهٔ ‏۲۷ اکتبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۲:۲۳

آشنایی اجمالی

ابومحمد حسن بن جهم بن بکیر بن اعین شیبانی زراری از خاندان شیعه و مشهور أعین بود و چون جد بزرگش اعین به دست مردی از قبیله شیبان تربیت یافته و مسلمان شده بود، به شیبانی معروف است و از آن جهت که مادر او نوه زرارة بن اعین بود، با عنوان زراری هم از او یاد شده است.[۱] نام او در برخی نسخ حسن بن جهم رازی آمده که از سهو ناسخ است.[۲] شیبانی از اصحاب امام کاظم و امام رضا(ع) و مورد اعتماد آنان بود.[۳] وی از آن دو امام همام[۴] و نیز از فضیل بن یسار، عبدالله بن بکیر و حماد بن عثمان روایت نموده و حسن بن علی بن فضال از وی روایت کرده است[۵] کتاب‌های المسائل[۶] و الحدیث اثر اوست[۷].[۸]

منابع

  1. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱

پانویس

  1. رسالة ابی غالب الزراری، ص۱۱۶ و ۱۲۸.
  2. تنقیح المقال، ج۱، ص۲۷۱.
  3. رجال الطوسی، ص۳۴۷ و۳۷۳.
  4. رجال النجاشی، ج۱، ص۱۵۸.
  5. جامع الرواة، ج۱، ص۱۹۱.
  6. معالم العلماء، ص۳۳.
  7. الذریعه، ج۶، ص۳۲۱.
  8. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱، ص 261.