زرارة بن اعين

این مدخل زیرشاخهٔ بحث اصحاب امام باقر است. زرارة بن اعين از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: زرارة بن اعين در تاریخ اسلامی - پرسش مرتبط ندارد

آشنایی اجمالی

ابوالحسن عبدربه بن اعین بن سُنسُن شیبانی کوفی زراره و یا ابوعلی عبدربه بن اعین بن سُنسُن شیبانی کوفی زراره اهل کوفه و پدرش اعین بن سنسن برده رومی بود و از موالی فرزندان عبدالله بن عمرو محسوب می‌‌شد. او از بزرگان اصحاب امام باقر، امام صادق و امام کاظم (ع) به شمار می‌‌رفت و از امام باقر و امام صادق (ع) روایت می‌‌کند.

افرادی چون ابن بکیر، هشام بن سالم، علی بن عطیّه و ابوالصباح از وی روایت نموده‌اند. الندیم می‌‌گوید که زراره در زمینه فقه و کلام از بزرگ‌ترین رجال شیعه می‌‌باشد.

نجاشی او را این گونه توصیف می‌‌کند که او در روزگار خود، بزرگ و پیش گام اصحاب ما در قرائت، قرآن، فقه، کلام، شعر و ادبیات بود. وی ضمن دارا بودن فضل و ایمان، در گفتار و نقل حدیث صادق بود.

ابوغالب زراری می‌‌گوید که زراره اهل بحث و مناظره بود و هیچ کسی به پای او نمی‌رسید، تنها عبادت بود که او را از سخن باز می‌‌داشت و بسیاری از متکلمان شیعه شاگرد وی هستند.

کشّی وی را از حواریان امام باقر و امام صادق (ع) می‌‌داند و نیز می‌‌گوید که همه فقهای امامیه بر تصدیق گروهی از اصحاب امام باقر و امام صادق (ع) اجماع دارند و سر تعظیم در برابر فقاهت آنان فرود آورده‌اند و آنان شش نفرند که فقیه‌ترین آنها، زرارة بن اعین می‌‌باشد.

امام صادق (ع) از او ستایش‌ها و تمجیدهای فراوان نموده و فرموده است که اگر زراره نبود، احادیث پدرم از بین می‌‌رفت. ناگفته نماند که روایاتی از امام صادق (ع) در نکوهش و مذمت زراره وارد شده که جنبه سیاسی دارد و فقط برای حفظ جان زراره بوده است.

زراره دارای مصنفاتی بوده است مانند کتاب «العهود» و «الاستطاعة و الجبر».

وی در هفتاد یا نود سالگی در سال ۱۴۸ یا ۱۵۰ه‍ بدرود حیات گفت...

جستارهای وابسته

• اعین بن سنسن (پدر)
• بکیر بن اعین (برادر)
• حمران بن اعین (برادر)

منابع

1. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۲