ابن میثم بحرانی (پدیدآورنده): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۳۷: | خط ۳۷: | ||
'''کمال الدین میثم بن علی بن میثم بحرانی''' (۶۳۶ ق- ۶۷۹ یا ۶۹۹ق، بحرین) مشهور به '''ابن میثم بحرانی'''، او دانشمندی عارف بوده؛ از این‌رو، او را عالمی ربانی به‌شمار آورده و برخی نیز او را دارای کرامت دانسته‌اند. گستردگی علوم او تا بدان جاست که برخی او را جامع علوم منقول و معقول، فیلسوفی محقق، حکیمی دقیق، الگوی متکلمان و بزرگ فقیهان معرفی کرده‌اند. هرچند شهرت ابن‌میثم در کلام است، اما در فقه نیز توانمندی خاصی داشت؛ تا آنجا که گفته شده خواجه نصیرالدین طوسی نزد او فقه را فراگرفته است. | '''کمال الدین میثم بن علی بن میثم بحرانی''' (۶۳۶ ق- ۶۷۹ یا ۶۹۹ق، بحرین) مشهور به '''ابن میثم بحرانی'''، او دانشمندی عارف بوده؛ از این‌رو، او را عالمی ربانی به‌شمار آورده و برخی نیز او را دارای کرامت دانسته‌اند. گستردگی علوم او تا بدان جاست که برخی او را جامع علوم منقول و معقول، فیلسوفی محقق، حکیمی دقیق، الگوی متکلمان و بزرگ فقیهان معرفی کرده‌اند. هرچند شهرت ابن‌میثم در کلام است، اما در فقه نیز توانمندی خاصی داشت؛ تا آنجا که گفته شده خواجه نصیرالدین طوسی نزد او فقه را فراگرفته است. | ||
*[[کمال الدین میثم بن علی بن میثم بحرانی]]، [[فقیه]]، [[فیلسوف]]، [[متکلم]] و حدیث‌شناس برجسته [[شیعی]] به سال ۶۳۶ در ماحوز، روستایی در نزدیکی منامه، پایتخت بحرین متولد شد. شهرت او در عصر خویش به‌گونه‌ای است که او را القابی چون [[فیلسوف]]، محقق، زبده [[فقها]] و [[محدثان]] می‌شناسند. او از محضر اساتید برجسته دوران خویش همچون: [[شیخ]] [[جمال الدین علی بن سلمان بحرانی]]، [[اسد بن عبدالقاهر بن اسد اصفهانی]] و [[کمال الدین علی بن سلیمان بحرانی]] و نیز [[خواجه نصیر الدین طوسی]] بهره برد. از جمله شاگردان [[مکتب]] او نیز می‌توان از [[علامه حلی]]، [[سید بن طاووس]] و [[خواجه نصیر الدین طوسی]] نام برد. [[ابن میثم]] از هم‌عصران [[خواجه نصیر]] بود و [[علم]] [[فقه]] را در محضر خواجه فراگرفت. [[خواجه نصیر]] نیز در [[علم کلام]] از محضر او بهره برده است. [[ابن میثم]] [[صاحب]] آثار گوناگون علمی است. از جمله آثار وی الشرح الصغیر لنهج البلاغة (شرح مختصر [[نهج البلاغه]])، مصباح السالکین یا شرح کبیر [[نهج البلاغه]]، [[اختیار]] مصباح السالکین (خلاصه شرح کبیر) را می‌توان برشمرد. افزون بر این کتاب‌ها، منهاج العارفین که در آن صد و ده [[حکمت]] از کلمات [[امام علی]] {{ع}} را شرح کرده، نیز تألیف اوست<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۱ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]؛ ج۱، ص: 77- 78.</ref>. | |||
==استادان== | ==استادان== | ||
| خط ۴۳: | خط ۴۴: | ||
===به زبان عربی=== | ===به زبان عربی=== | ||
{{ستون-شروع| | {{ستون-شروع|2}} | ||
#شرح نهج البلاغه؛ | #شرح نهج البلاغه؛ | ||
#قواعد المرام فی علم الکلام؛ | #قواعد المرام فی علم الکلام؛ | ||
نسخهٔ ۳۰ ژوئن ۲۰۱۹، ساعت ۱۳:۰۹
متن این جستار آزمایشی و غیرنهایی است. برای اطلاع از اهداف و چشم انداز این دانشنامه به صفحه آشنایی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت مراجعه کنید.
| ابن میثم بحرانی (کمال الدین میثم بن علی بن میثم بحرانی) | |
|---|---|
 | |
| لقب | ابن میثم بحرانی |
| تاریخ درگذشت | ۶۷۹ یا ۶۹۹ق |
| آرامگاه | بحرین |
| زبان | عربی |
| پیشه | مرجع تقلید |
| منصب | محدث، فقیه، متکلم |
| دین | اسلام |
| مذهب | شیعه اثناعشری |
| اطلاعات علمی | |
| تحصیلات | اجتهاد |
| استادان | خواجه نصیرالدین طوسی، جمال الدین علی بن سلمان بحرانی، محقق حلی |
| شاگردان | علامه حلی |
| آثار | «شرح نهج البلاغه» «قواعد المرام فی علم الکلام» «شرح الاشارات» «شرح المأئة الکلمة الرضویة» «النجاة یوم القیامة فی الامامة» |
کمال الدین میثم بن علی بن میثم بحرانی (۶۳۶ ق- ۶۷۹ یا ۶۹۹ق، بحرین) مشهور به ابن میثم بحرانی، او دانشمندی عارف بوده؛ از این‌رو، او را عالمی ربانی به‌شمار آورده و برخی نیز او را دارای کرامت دانسته‌اند. گستردگی علوم او تا بدان جاست که برخی او را جامع علوم منقول و معقول، فیلسوفی محقق، حکیمی دقیق، الگوی متکلمان و بزرگ فقیهان معرفی کرده‌اند. هرچند شهرت ابن‌میثم در کلام است، اما در فقه نیز توانمندی خاصی داشت؛ تا آنجا که گفته شده خواجه نصیرالدین طوسی نزد او فقه را فراگرفته است.
- کمال الدین میثم بن علی بن میثم بحرانی، فقیه، فیلسوف، متکلم و حدیث‌شناس برجسته شیعی به سال ۶۳۶ در ماحوز، روستایی در نزدیکی منامه، پایتخت بحرین متولد شد. شهرت او در عصر خویش به‌گونه‌ای است که او را القابی چون فیلسوف، محقق، زبده فقها و محدثان می‌شناسند. او از محضر اساتید برجسته دوران خویش همچون: شیخ جمال الدین علی بن سلمان بحرانی، اسد بن عبدالقاهر بن اسد اصفهانی و کمال الدین علی بن سلیمان بحرانی و نیز خواجه نصیر الدین طوسی بهره برد. از جمله شاگردان مکتب او نیز می‌توان از علامه حلی، سید بن طاووس و خواجه نصیر الدین طوسی نام برد. ابن میثم از هم‌عصران خواجه نصیر بود و علم فقه را در محضر خواجه فراگرفت. خواجه نصیر نیز در علم کلام از محضر او بهره برده است. ابن میثم صاحب آثار گوناگون علمی است. از جمله آثار وی الشرح الصغیر لنهج البلاغة (شرح مختصر نهج البلاغه)، مصباح السالکین یا شرح کبیر نهج البلاغه، اختیار مصباح السالکین (خلاصه شرح کبیر) را می‌توان برشمرد. افزون بر این کتاب‌ها، منهاج العارفین که در آن صد و ده حکمت از کلمات امام علی S را شرح کرده، نیز تألیف اوست[۱].
استادان
او تحصیلات دینی خود را نزد اساتیدی همچون: خواجه نصیرالدین طوسی، جمال الدین علی بن سلمان بحرانی و محقق حلی به اتمام رساند.
کتاب‌های منتشر شده
به زبان عربی
- شرح نهج البلاغه؛
- قواعد المرام فی علم الکلام؛
- شرح الاشارات؛
- شرح المأئة الکلمة الرضویة؛
- النجاة یوم القیامة فی الامامة؛
- رسالة فی آداب البحث؛
- الاستغاثة فی بدع الثلاثة.
شاگردان
جستارهای وابسته
پانویس
- ↑ دانشنامه نهج البلاغه؛ ج۱، ص: 77- 78.