فضالة بن ایوب ازدی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = راویان امام رضا | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = فضالة بن ایوب ازدی در معارف و سیره رضوی| پرسش مرتبط = }} == آشنایی اجمالی == فضالة بن ایوب ازدی اهوازی اصالتاً عرب و در اهواز می‌‌زیست<ref> رجال النجاشی، ج۲، ص۱۷۵.</ref> و...» ایجاد کرد)
برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی
 
جز (جایگزینی متن - 'جمیل بن دراّج' به 'جمیل بن دراج')
خط ۱: خط ۱:
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = راویان امام رضا | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[فضالة بن ایوب ازدی در معارف و سیره رضوی]]| پرسش مرتبط  = }}
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = راویان امام رضا | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[فضالة بن ایوب ازدی در معارف و سیره رضوی]]| پرسش مرتبط  = }}
== آشنایی اجمالی ==
== آشنایی اجمالی ==
[[فضالة بن ایوب ازدی اهوازی]] اصالتاً [[عرب]] و در [[اهواز]] می‌‌زیست<ref> رجال النجاشی، ج۲، ص۱۷۵.</ref> و از [[اصحاب]] [[امام کاظم]] و [[امام رضا]]{{عم}} به شمار می‌‌رفت.<ref>رجال الطوسی، ص۳۵۷ و ۳۸۵.</ref> او از امام کاظم{{ع}} و محدثانی چون [[ابن مسکان]]، [[حلبی]] و [[جمیل بن دراّج]] روایاتی نقل کرده است. کسانی چون [[علی بن مهزیار]]، [[احمد بن ابی عبدالله برقی]] و [[محمد بن عیسی]] از وی [[روایت]] کرده‌اند.<ref>معجم رجال الحدیث، ج۱۳،ص ۲۷۳.</ref> وی از [[راویان]] مورد [[اعتماد]] [[شیعه]] و از دین‌داران [[واقعی]] و بااستقامت بود.<ref>رجال النجاشی، ج۲، ص۱۷۵.</ref> [[کشّی]] وی را از [[فقها]] و [[اصحاب اجماع]] دانسته و گفته است که [[علمای امامیه]] همگی [[اتفاق نظر]] دارند بر اینکه هر آنچه اصحاب اجماع گفته و بر آن صحّه گذارده‌اند، صحیح و قابل قبول همگان است.<ref>اختیار معرفة الرجال، ص۵۵۶.</ref> وی دارای آثار و تألیفاتی نیز بوده که از آن جمله کتاب الصلاة و کتاب النوادر می‌‌باشد.<ref>رجال النجاشی، ج۲، ص۱۷۵ و ۱۷۶.</ref> [[تاریخ]] درگذشت وی به دست نیامد، ولی با توجه به اساتید و شاگردانش، از [[رجال]] [[قرن سوم]] به شمار می‌‌آید.<ref>جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی (کتاب)|فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی]] ج۱، ص۶۰۴-۶۰۵.</ref>
[[فضالة بن ایوب ازدی اهوازی]] اصالتاً [[عرب]] و در [[اهواز]] می‌‌زیست<ref> رجال النجاشی، ج۲، ص۱۷۵.</ref> و از [[اصحاب]] [[امام کاظم]] و [[امام رضا]]{{عم}} به شمار می‌‌رفت.<ref>رجال الطوسی، ص۳۵۷ و ۳۸۵.</ref> او از امام کاظم{{ع}} و محدثانی چون [[ابن مسکان]]، [[حلبی]] و [[جمیل بن دراج]] روایاتی نقل کرده است. کسانی چون [[علی بن مهزیار]]، [[احمد بن ابی عبدالله برقی]] و [[محمد بن عیسی]] از وی [[روایت]] کرده‌اند.<ref>معجم رجال الحدیث، ج۱۳،ص ۲۷۳.</ref> وی از [[راویان]] مورد [[اعتماد]] [[شیعه]] و از دین‌داران [[واقعی]] و بااستقامت بود.<ref>رجال النجاشی، ج۲، ص۱۷۵.</ref> [[کشّی]] وی را از [[فقها]] و [[اصحاب اجماع]] دانسته و گفته است که [[علمای امامیه]] همگی [[اتفاق نظر]] دارند بر اینکه هر آنچه اصحاب اجماع گفته و بر آن صحّه گذارده‌اند، صحیح و قابل قبول همگان است.<ref>اختیار معرفة الرجال، ص۵۵۶.</ref> وی دارای آثار و تألیفاتی نیز بوده که از آن جمله کتاب الصلاة و کتاب النوادر می‌‌باشد.<ref>رجال النجاشی، ج۲، ص۱۷۵ و ۱۷۶.</ref> [[تاریخ]] درگذشت وی به دست نیامد، ولی با توجه به اساتید و شاگردانش، از [[رجال]] [[قرن سوم]] به شمار می‌‌آید.<ref>جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی (کتاب)|فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی]] ج۱، ص۶۰۴-۶۰۵.</ref>


== منابع ==
== منابع ==

نسخهٔ ‏۱۰ نوامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۲:۴۸

آشنایی اجمالی

فضالة بن ایوب ازدی اهوازی اصالتاً عرب و در اهواز می‌‌زیست[۱] و از اصحاب امام کاظم و امام رضا(ع) به شمار می‌‌رفت.[۲] او از امام کاظم(ع) و محدثانی چون ابن مسکان، حلبی و جمیل بن دراج روایاتی نقل کرده است. کسانی چون علی بن مهزیار، احمد بن ابی عبدالله برقی و محمد بن عیسی از وی روایت کرده‌اند.[۳] وی از راویان مورد اعتماد شیعه و از دین‌داران واقعی و بااستقامت بود.[۴] کشّی وی را از فقها و اصحاب اجماع دانسته و گفته است که علمای امامیه همگی اتفاق نظر دارند بر اینکه هر آنچه اصحاب اجماع گفته و بر آن صحّه گذارده‌اند، صحیح و قابل قبول همگان است.[۵] وی دارای آثار و تألیفاتی نیز بوده که از آن جمله کتاب الصلاة و کتاب النوادر می‌‌باشد.[۶] تاریخ درگذشت وی به دست نیامد، ولی با توجه به اساتید و شاگردانش، از رجال قرن سوم به شمار می‌‌آید.[۷]

منابع

  1. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱

پانویس

  1. رجال النجاشی، ج۲، ص۱۷۵.
  2. رجال الطوسی، ص۳۵۷ و ۳۸۵.
  3. معجم رجال الحدیث، ج۱۳،ص ۲۷۳.
  4. رجال النجاشی، ج۲، ص۱۷۵.
  5. اختیار معرفة الرجال، ص۵۵۶.
  6. رجال النجاشی، ج۲، ص۱۷۵ و ۱۷۶.
  7. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱، ص۶۰۴-۶۰۵.