محمد بن عیسی قمی: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۱۴ نوامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۳:۲۹

آشنایی اجمالی

ابوعلی محمد بن عیسی بن عبدالله اشعری قمی از اصحاب امام رضا و امام جواد(ع) بود و از آن دو امام^[۱] و از محمد بن سلیمان روایت کرده است.^[۲] وی را در نقل روایت ثقه و بزرگ قمیین و از موجّهین اشعری‌ها دانسته‌اند.^[۳] افرادی چون احمد برقی، محمد بن حسن صفار، محمد بن علی بن محبوب و دیگران از وی روایت کرده‌اند.^[۴] کتاب الخطیب تألیف اوست.^[۵] بیش از این اطلاعی از وی به دست نیامد.^[۶]

منابع

جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱

پانویس

↑ رجال النجاشی، ج۲، ص۲۲۷.
↑ جامع الرواة، ج۲، ص۱۶۵.
↑ رجال النجاشی، ج۲، ص۲۲۷.
↑ جامع الرواة، ج۲، ص۱۶۵.
↑ رجال النجاشی، ج۲، ص۲۲۷.
↑ جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱، ص۱۱۴.

[1] رجال النجاشی، ج۲، ص۲۲۷.

[2] جامع الرواة، ج۲، ص۱۶۵.

[3] رجال النجاشی، ج۲، ص۲۲۷.

[4] جامع الرواة، ج۲، ص۱۶۵.

[5] رجال النجاشی، ج۲، ص۲۲۷.

[6] جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱، ص۱۱۴.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
 {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[محمد بن عیسی قمی در معارف و سیره رضوی]]| پرسش مرتبط  = }}
 == آشنایی اجمالی ==
-[[ابوجعفر احمد بن محمد بن عیسی بن عبدالله بن سعد اشعری قمی]] در اصل از [[دیار]] [[قم]]، از [[قبیله]] [[بنی ذخران]] و جزء [[صحابی امام رضا]]، [[امام جواد]] و [[امام هادی]]{{ع}} بوده<ref>رجال الطوسی، ص۳۰۹، ۳۶۶ و ۳۹۷.</ref> که از امام جواد و امام هادی{{ع}} و تعدادی از [[شاگردان]] آنها روایاتی نقل کرده است.<ref>جامع الرواة، ج۱، ص۶۹.</ref> در عصر خویش از [[فقیهان]] بزرگ قم بوده و به نوعی [[ریاست]] این [[شهر]] با او بود و با [[حاکم]] قم [[ارتباط]] داشت و حاکم، در امور ملکی قم به او [[رجوع]] می‌‌نمود و به نظرات وی [[ارج]] می‌‌نهاد.<ref>تاریخ قم، ص۱۷۶.</ref>
+[[ابوعلی محمد بن عیسی بن عبدالله اشعری قمی]] از [[اصحاب امام رضا]] و [[امام جواد]]{{ع}} بود و از آن دو [[امام]]<ref>رجال النجاشی، ج۲، ص۲۲۷.</ref> و از [[محمد بن سلیمان]] [[روایت]] کرده است.<ref> جامع الرواة، ج۲، ص۱۶۵.</ref> وی را در [[نقل روایت]] [[ثقه]] و بزرگ [[قمیین]] و از موجّهین [[اشعری‌ها]] دانسته‌اند.<ref>رجال النجاشی، ج۲، ص۲۲۷.</ref> افرادی چون [[احمد برقی]]، [[محمد بن حسن صفار]]، [[محمد بن علی بن محبوب]] و دیگران از وی روایت کرده‌اند.<ref>جامع الرواة، ج۲، ص۱۶۵.</ref> کتاب الخطیب تألیف اوست.<ref>رجال النجاشی، ج۲، ص۲۲۷.</ref> بیش از این اطلاعی از وی به دست نیامد.<ref>جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی (کتاب)|فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی]] ج۱، ص۱۱۴.</ref>
-[[علمای رجال]] او را فقیهی [[شیعه]]، جلیل الشأن و [[ثقه]] دانسته‌اند و از او به عنوان بزرگ‌ترین عالم، [[فقیه]] و [[محدث]] یاد کرده‌اند.<ref>الفهرست (طوسی)، ص۲۵؛ تنقیح المقال، ج۱، ص۹۰.</ref> وی از پدرش و [[ابوهاشم جعفری]]، [[محمد بن ابی عمیر]]، [[حسن بن محبوب]]، [[ابراهیم بن ابی محمود]]، [[احمد بن محمد بن ابی نصر]]، [[شاذان بن خلیل]]، [[یحیی بن سلیم طائفی]] و غیره [[روایت]] نقل کرده است. [[احمد بن ادریس]]، [[محمد بن حسن صفار]]، [[احمد بن علی بن ابان قمی]]، [[سعد بن عبدالله]]، [[سهل بن زیاد]]، [[محمد بن احمد بن یحیی عطار]] و بسیاری دیگر از وی روایت کرده‌اند، به طوری که در [[کتب اربعه]] حدود ۲۳۰۳ مورد، در سند [[روایات]] نام او ذکر شده است.<ref>معجم رجال الحدیث، ج۲، ص۳۰۱.</ref> وی تقریباً اواخر [[قرن سوم]] از [[دنیا]] رفته است.<ref>لسان المیزان، ج۱، ص۲۶۰.</ref>
-آثار او عبارت‌اند از: نوادر کتابی درباره [[حج]]؛ الناسخ و المنسوخ؛ الاظله؛ فضل النبی؛فضائل العرب؛ المتعه <ref>رجال النجاشی، ج۱، ص۲۱۶.</ref> الطب الکبیر؛ الطب الصغیر؛ المکاسب <ref>الفهرست (الندیم)، ص۲۷۸.</ref> الملاحم و نوادر الحکمه در [[تفسیر]]<ref>معالم العلماء، ص۱۴ و ۲۴.</ref>.<ref>جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی (کتاب)|فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی]] ج۱، ص۱۱۴-۱۱۵.</ref>
 == منابع ==