کوه احد: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (جایگزینی متن - 'منتهی الیه' به 'منتهی‌الیه')
خط ۱۴: خط ۱۴:


در وجه نام‌گذاری این کوه سرخ‌رنگ که در شمال [[مدینه]] قرار دارد<ref> معجم البلدان، ج‌۱، ص‌۱۰۹.</ref> گفته شده: بر اثر جدایی‌اش از دیگر کوه‌های منطقه، اُحُد نامیده شده است<ref>الروض الانف، ج‌۵، ص‌۴۴۸؛ البدایة و النهایه، ج‌۴، ص‌۹.</ref>. برحسب [[روایات]]، چون [[خداوند]] بر کوه [[طور سینا]] تجلّی کرد، چند ‌قطعه از آن جدا شد و در جاهای گوناگون قرار ‌گرفت که یک قطعه از آن، کوه اُحُد در مدینه است<ref> تاریخ المدینه، ج‌۱، ص‌۷۹.</ref>. در [[فضیلت]] آن [[نقل]] شده که اُحُد، یکی از کوه‌های [[بهشت]] است. پیامبر {{صل}} فرمود: اُحُد کوهی است که ما را [[دوست]] دارد و ما او را دوست داریم<ref>صحیح‌البخاری، ج‌۵، ص۴۷؛ السیرة‌النبویه، ابن‌کثیر، ج‌۲، ص۳۲۵.</ref>.<ref>[[لطف‌الله خراسانی|خراسانی، لطف‌الله]]، [[احد غزوه (مقاله)|مقاله «احد غزوه»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۲ (کتاب)|دائرة المعارف قرآن کریم]]، ج۲.</ref>
در وجه نام‌گذاری این کوه سرخ‌رنگ که در شمال [[مدینه]] قرار دارد<ref> معجم البلدان، ج‌۱، ص‌۱۰۹.</ref> گفته شده: بر اثر جدایی‌اش از دیگر کوه‌های منطقه، اُحُد نامیده شده است<ref>الروض الانف، ج‌۵، ص‌۴۴۸؛ البدایة و النهایه، ج‌۴، ص‌۹.</ref>. برحسب [[روایات]]، چون [[خداوند]] بر کوه [[طور سینا]] تجلّی کرد، چند ‌قطعه از آن جدا شد و در جاهای گوناگون قرار ‌گرفت که یک قطعه از آن، کوه اُحُد در مدینه است<ref> تاریخ المدینه، ج‌۱، ص‌۷۹.</ref>. در [[فضیلت]] آن [[نقل]] شده که اُحُد، یکی از کوه‌های [[بهشت]] است. پیامبر {{صل}} فرمود: اُحُد کوهی است که ما را [[دوست]] دارد و ما او را دوست داریم<ref>صحیح‌البخاری، ج‌۵، ص۴۷؛ السیرة‌النبویه، ابن‌کثیر، ج‌۲، ص۳۲۵.</ref>.<ref>[[لطف‌الله خراسانی|خراسانی، لطف‌الله]]، [[احد غزوه (مقاله)|مقاله «احد غزوه»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۲ (کتاب)|دائرة المعارف قرآن کریم]]، ج۲.</ref>
==احد==
از این مکان در کتب [[سیره]] مکرر یاد شده است و یکی از جنگ‌های [[حضرت]] یعنی [[غزوه احد]] ([[سال سوم هجری]]) را بدان نسبت داده‌اند. این [[کوه]] یکی از معروف‌ترین کوه‌های [[اعراب]] است که از شمال به [[شهر مدینه]] مشرف است. [[مردم مدینه]] به این کوه که از داخل [[شهر]] قابل [[رؤیت]] است، علاقه بسیار دارند و از باب تدلیل و بزرگنمایی آن را «[[جن]]» نامیدند. احادیثی در [[فضیلت]] این کوه در منابع ذکر شده و رنگ آن سرخ [[زیبا]] و در محدوده [[حریم]] شهر است.<ref>[[عاتق بن غيث بلادی|بلادی، عاتق بن غيث]]، [[معجم المعالم الجغرافیة فی السیرة النبویة (کتاب)|معجم المعالم الجغرافیة فی السیرة النبویة]] ص ۱۹.</ref>


== منابع ==
== منابع ==

نسخهٔ ‏۲۸ دسامبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۹:۴۸

غزوه احد

«غزوه اُحُد» از مهم‌ترین و عبرت‌آموزترین جنگ‌های دوران پیغمبر (ص) است. این جنگ، یک سال پس از جنگ بدر[۱]، در شوال سال سوم هجری و در سی و دومین ماه از هجرتِ[۲] رسول خدا (ص)، در دامنه رشته کوه «اُحد» در شمال مدینه، میان مسلمانان و مشرکان قریش اتفاق افتاد[۳].

نامگذاری کوه احد

«اُحُد» کوه قرمز رنگی است در شمال شهر مدینه در ۴ کیلومتری آن، فاصله بین شهر مدینه و کوه احد دشت پهناوری است که منتهی‌الیه حد شمالی آن در دامنه کوه را «وادی قناه» گفته‌اند[۴].[۵].

در وجه نام‌گذاری این کوه سرخ‌رنگ که در شمال مدینه قرار دارد[۶] گفته شده: بر اثر جدایی‌اش از دیگر کوه‌های منطقه، اُحُد نامیده شده است[۷]. برحسب روایات، چون خداوند بر کوه طور سینا تجلّی کرد، چند ‌قطعه از آن جدا شد و در جاهای گوناگون قرار ‌گرفت که یک قطعه از آن، کوه اُحُد در مدینه است[۸]. در فضیلت آن نقل شده که اُحُد، یکی از کوه‌های بهشت است. پیامبر (ص) فرمود: اُحُد کوهی است که ما را دوست دارد و ما او را دوست داریم[۹].[۱۰]

منابع

پانویس

  1. احمد بن ابی یعقوب یعقوبی، تاریخ یعقوبی، ج۲، ص۲؛ ۴۷؛ ابوبکر بیهقی، دلائل النبوه فی احوال صاحب الشریعه، ج۳، ص۲۰۱.
  2. ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۲، ص۲۸؛ محمد بن عمر واقدی، المغازی، ج۱، ص۱۹۹.
  3. حسینی ایمنی، سید علی اکبر، غزوه احد، فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم، ج۲، ص۱۱۶؛ خراسانی، لطف‌الله، مقاله «احد غزوه»، دائرة المعارف قرآن کریم، ج۲.
  4. جغرافیای نزول قرآن، ص۱۲۹.
  5. جاودان، محمد علی، جانشین پیامبر، ص ۱۵۱؛ فرزانه، محرم، اماکن جغرافیایی در قرآن، ص ۱۷۰.
  6. معجم البلدان، ج‌۱، ص‌۱۰۹.
  7. الروض الانف، ج‌۵، ص‌۴۴۸؛ البدایة و النهایه، ج‌۴، ص‌۹.
  8. تاریخ المدینه، ج‌۱، ص‌۷۹.
  9. صحیح‌البخاری، ج‌۵، ص۴۷؛ السیرة‌النبویه، ابن‌کثیر، ج‌۲، ص۳۲۵.
  10. خراسانی، لطف‌الله، مقاله «احد غزوه»، دائرة المعارف قرآن کریم، ج۲.