ابونیزر: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'صحابه‌نگاران،' به 'صحابه‌نگاران،') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = اصحاب امام علی | عنوان مدخل = ابونیزر | مداخل مرتبط = | {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = اصحاب امام علی | عنوان مدخل = ابونیزر | مداخل مرتبط = [[ابونیزر در تاریخ اسلامی]]| پرسش مرتبط = }} | ||
{{جعبه اطلاعات اصحاب | {{جعبه اطلاعات اصحاب | ||
| نام = ابونیزر | | نام = ابونیزر | ||
| خط ۴۸: | خط ۴۸: | ||
| آخرین راوی از او = | | آخرین راوی از او = | ||
}} | }} | ||
== مقدمه == | == مقدمه == | ||
در میان [[صحابه‌نگاران]]، تنها [[ابن حجر]]<ref>ابن حجر، ج۷، ص۲۴۳.</ref> او را [[صحابی]] دانسته و شرح حالش را در قسم اول کتابش آورده است. ابونیزر، فرزند یکی از [[پادشاهان]] [[عجم]] دانسته شده که [[تمایل]] به [[اسلام]] پیدا کرد و اسلام را پذیرفت<ref>کوفی، ج۲، ص۸۱.</ref>. برخی وی را فرزند [[نجاشی]] [[پادشاه]] [[حبشه]] دانسته‌اند که پس از [[پذیرش اسلام]]، در خانه‌های [[رسول خدا]] {{صل}} [[زندگی]] می‌کرد و پس از [[وفات پیامبر]]، به [[خانه]] [[حضرت فاطمه]] منتقل شد و در کنار [[فرزندان]] آن حضرت بود<ref>مبرد، ج۳، ص۳۶۶؛ نوری، ج۱۴، ص۶۲.</ref>. | در میان [[صحابه‌نگاران]]، تنها [[ابن حجر]]<ref>ابن حجر، ج۷، ص۲۴۳.</ref> او را [[صحابی]] دانسته و شرح حالش را در قسم اول کتابش آورده است. ابونیزر، فرزند یکی از [[پادشاهان]] [[عجم]] دانسته شده که [[تمایل]] به [[اسلام]] پیدا کرد و اسلام را پذیرفت<ref>کوفی، ج۲، ص۸۱.</ref>. برخی وی را فرزند [[نجاشی]] [[پادشاه]] [[حبشه]] دانسته‌اند که پس از [[پذیرش اسلام]]، در خانه‌های [[رسول خدا]] {{صل}} [[زندگی]] می‌کرد و پس از [[وفات پیامبر]]، به [[خانه]] [[حضرت فاطمه]] منتقل شد و در کنار [[فرزندان]] آن حضرت بود<ref>مبرد، ج۳، ص۳۶۶؛ نوری، ج۱۴، ص۶۲.</ref>. | ||
| خط ۶۷: | خط ۶۶: | ||
== پانویس == | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده:اعلام]] | [[رده:اعلام]] | ||
[[رده:اصحاب پیامبر]] | [[رده:اصحاب پیامبر]] | ||
نسخهٔ ۳ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۲:۵۸
این مدخل زیرشاخهٔ بحث اصحاب امام علی است. ابونیزر از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: ابونیزر در تاریخ اسلامی - پرسش مرتبط ندارد| ابونیزر | |
|---|---|
 تصویر قدیمی از مسجد کوفه | |
| نام کامل | ابونیزر |
| جنسیت | مرد |
| پدر | نجاشی (پادشاه حبشه) |
| از اصحاب | امام علی |
مقدمه
در میان صحابه‌نگاران، تنها ابن حجر[۱] او را صحابی دانسته و شرح حالش را در قسم اول کتابش آورده است. ابونیزر، فرزند یکی از پادشاهان عجم دانسته شده که تمایل به اسلام پیدا کرد و اسلام را پذیرفت[۲]. برخی وی را فرزند نجاشی پادشاه حبشه دانسته‌اند که پس از پذیرش اسلام، در خانه‌های رسول خدا (ص) زندگی می‌کرد و پس از وفات پیامبر، به خانه حضرت فاطمه منتقل شد و در کنار فرزندان آن حضرت بود[۳].
براساس اخبار دیگری که از ابن اسحاق نقل می‌شود، ابونیزر فرزند پادشاه حبشه، مردی بلند قامت، خوش سیما و در چهره مانند مردی عرب بود. او در مکه نزد یکی از تجار کار می‌کرد. امام علی (ع) به پاس خدمات پدرش نجاشی به مسلمانان، وی را خرید و آزاد کرد. ابونیزر در خدمت امام علی (ع) بود و بعدها که در حبشه هرج و مرج شد، اهل حبشه که به دنبال فردی از خاندان سلطنت می‌گشتند، از وی خواستند به آنجا بازگردد و پادشاهی آنان را بپذیرد، اما وی تقاضای آنان را نپذیرفت، بدین دلیل که پس از پذیرش اسلام، خواهان ملک و پادشاهی نیست[۴]. با تکیه بر خبر ابن اسحاق، چنین به نظر می‌رسد که این حادثه پس از درگذشت رسول خدا (ص) رخ داده و بنابراین، وی نمی‌تواند صحابی بوده باشد.
ابونیزر پس از آزادی، در جرگه موالی امام علی (ع) قرار گرفت و در مزرعه آن حضرت مشغول به کار بود. ابن شهرآشوب[۵] هم وی را از جمله موالی امام علی (ع) دانسته است. اخباری که از وی نقل شده، نشان از ارتباط و ارادت وی به امام علی (ع) دارد.
ابونیزر شاهد بود که امام علی (ع) به دست خود چاه می‌کند و به عنوان صدقه قرار می‌داد. وی نقل می‌کند که یک بار آن حضرت به کشتزار آمد و تقاضای غذا کرد، اما آنان غذای مناسبی برای وی نداشتند. امام علی (ع) غذای ناملایم آنان را خورد و در پایان فرمود: "دور باد کسی که شکمش وی را به جهنم ببرد"[۶]. وی می‌گوید: یک بار که امام علی (ع) مشغول کندن چاهی بود، آب پرفشاری پدید آمد. پس آن حضرت از ابونیزر قلم و کاغذی خواست و دو باغ (ضیعتین) خود را صدقه قرار داد. این دو باغ یکی به نام ابونیزر "عین ابی نیزر" نام داشت و دیگری بُغیبَغه در اطراف مدینه بود[۷] که بعدها معاویه تقاضای خرید آن را از امام حسین (ع) کرد، ولی ایشان نپذیرفت[۸].
امام در وصیت نامه مشهوری که در سال ۳۹ نوشت، وصیت کرد ابانیزر و دو غلام دیگر به نام‌های جبیر و رباح، پس از پنج سال کار کردن بر روی زمین یَنبُع آزاد شوند[۹]. این وصیت امام علی (ع)، مستند فقها برای شرعی بودن آزادی بندگان به شرط کار قرار گرفت[۱۰][۱۱]
منابع
پانویس
- ↑ ابن حجر، ج۷، ص۲۴۳.
- ↑ کوفی، ج۲، ص۸۱.
- ↑ مبرد، ج۳، ص۳۶۶؛ نوری، ج۱۴، ص۶۲.
- ↑ یاقوت، ج۴، ص۱۷۵.
- ↑ ابن‌شهرآشوب، ج۱، ص۱۴۸.
- ↑ کوفی، ج۲، ص۸۲؛ البری، ص۹۱.
- ↑ مبرد، ج۳، ص۳۶۶؛ کوفی، ج۲، ص۸۳.
- ↑ بکری، ج۲، ص۶۵۹.
- ↑ عبدالرزاق صنعانی، ج۱۰، ص۳۷۵؛ ابن شبه، ج۱، ص۲۲۵؛ کافی، ج۷، ص۴۹ و ج۶، ص۱۷۹؛ قاضی نعمان، ج۲، ص۴۵۳؛ طوسی، ج۹، ص۱۴۶.
- ↑ صدوق، ج۳، ص۱۲۷.
- ↑ داداش‌نژاد، منصور، مقاله «ابونیزر»، دانشنامه سیره نبوی ج۱، ص:۵۴۷.