رجعت‌کنندگان: تفاوت میان نسخه‌ها
(←پانویس) |
|||
| خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
[[رده:امام مهدی]] | [[رده:امام مهدی]] | ||
[[رده: | [[رده:رجعت]] | ||
[[رده:مدخل موعودنامه]] | [[رده:مدخل موعودنامه]] | ||
نسخهٔ ۲۶ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۱۸:۱۲
مقدمه
کسانی که رجعت می‌کنند امامان معصوم(ع) و برخی از مردگان هستند. امام صادق(ع) فرمود: رجعت برای همه مردم نیست، بلکه برای گروه‌هایی خاص است: مؤمنان خالص و کافران محض[۱]. مفضّل آورده است که در حضور امام صادق(ع) از قائم آل محمد(ص) و اصحاب او که در انتظارش از دنیا می‌روند، سخن به میان آمد؛ آن حضرت فرمود: "هنگامی که قائم قیام کند، فرستاده‌ای کنار قبر مؤمن می‌آید و به او می‌گوید: هان ای بنده خدا! امام تو قیام کرده است. اگر می‌خواهی به او بپیوندی بپا خیز و اگر نمی‌خواهی و بر آن هستی که هم‌چنان در جوار رحمت پروردگارت اقامت گزینی، همین‌جا اقامت کن"[۲].
در رجعت، مؤمن خالص که در تمام عمر از طرف کفّار و منافقین مورد آزار قرار گرفته است برمی‌گردد تا در پرتو حکومت حقّه، روی آرامش و آسایش را ببیند و قسمتی از پاداش اعمال نیک خود را پیش از آخرت در این جهان ببیند. مشرک محض نیز برمی‌گردد تا سزای حق‌کشی‌ها و تجاوزگری‌های خود را پیش از آخرت، در این سرای بچشد. سلمان، ابوذر، مقداد، مالک اشتر و امثال آنها باز می‌گردند. امام صادق(ع) می‌فرماید: "نخستین کسی که درباره او محکمه عدل در حکومت حقّه تشکیل می‌شود، محسن فاطمه‌ست، بین او و قاتلش محکمه برگزار می‌شود. قنفذ و آقایش آورده می‌شوند و با تازیانه‌هایی از آتش، شلاق می‌خورند. اگر یکی از آن شلاق‌ها به دریا زده شود، همه اقیانوس‌های جهان از مشرق تا مغرب به جوش می‌آید، و اگر یکی از آنها به یکی از کوه‌های دنیا بخورد، ذوب می‌شود و تبدیل به خاکستر می‌گردد. ان دو دشمن خدا با این تازیانه شلاق می‌خورند"[۳]. در حدیث دیگری از زنی نام برده می‌شود که حضرت زهرا(س) را بسیار رنج می‌داد و به مادر جناب ابراهیم (فرزند رسول اکرم) تهمت می‌زد. او نیز رجعت می‌کند و شلاق تهمت زدن (حدّ قذف) می‌خورد[۴].
در اخبار رجعت امام حسین(ع) تصریح شده که به هنگام رجعت حضرت، یزید و سپاهیانش نیز رجعت می‌کنند و امام حسین(ع) آنها را می‌کشد و برای هرضربتی یک ضربت می‌زند [۵]. در ذیل آیه ﴿وَإِنَّ لِلَّذِينَ ظَلَمُوا عَذَابًا دُونَ ذَلِكَ وَلَكِنَّ أَكْثَرَهُمْ لَا يَعْلَمُونَ﴾[۶] آمده است: همه آنان که به آل محمد(ع) ستم کرده‌اند، در رجعت بازمی‌گردند و انتقام از آنها گرفته می‌شود[۷].
جمعی از رجعت‌کنندگان، سلمان، مقداد، جابر بن عبد الله انصاری، ابو دجانه انصاری، مالک اشتر، مفضل بن عمر، حمران بن اعین، مؤمن آل فرعون، یوشع بن نون، و اصحاب کهف هستند[۸].[۹]
پرسش‌های وابسته
منابع
پانویس
- ↑ بحار الانوار، ج ۵۳، ص۳۹؛ نور الثقلین، ج ۴، ص۱۰۰.
- ↑ همان، ص۹۱.
- ↑ دلائل الإمامه، ص۲۹۷ (به نقل از رجعت، محمد خادمی شیرازی، ص۱۶۲).
- ↑ بحار الانوار، ج ۵۲، ص۳۱۴ و ج ۵۳، ص۹۰.
- ↑ تفسیر صافی، ج ۳، ص۱۷۹؛ تفسیر عیاشی، ج ۲، ص۲۸۲؛ تفسیر برهان، ج ۲، ص۴۰۸.
- ↑ «و برای ستمکاران عذابی جز آن خواهد بود اما بیشتر آنان نمی‌دانند» سوره طور، آیه ۴۷.
- ↑ تفسیر صافی، ج ۵، ص۸۳؛ بحار الانوار، ج ۵۳، ص۱۰۳؛ الزام الناصب، ج ۲، ص۳۵۱.
- ↑ رجعت، محمد خادمی شیرازی، ص۲۰۰.
- ↑ تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۳۵۹.