کوفه در تاریخ اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

[[شیعیان]] عادی که بخش قابل توجهی از [[مردم کوفه]] را تشکیل می‌دادند، گرچه به [[خاندان اهل بیت]] [[عصمت]]، علاقه وافری داشتند، اما [[رفتار]] والیانی همچون زیاد و پسرش، با آنان و نیز [[سیاست‌های کلی]] [[امویان]] در شیعه‌زدایی [[جامعه اسلامی]]، از آنان چشم زهر [[سختی]] گرفته بود، به گونه‌ای که تا احتمال [[پیروزی]] را زیاد نمی‌دیدند وارد نهضتی نمی‌شدند و شاید علت [[نامه‌نگاری]] آنان و نیز پیوستن آنها به [[نهضت]] مسلم و [[قیام مختار]] بدین جهت بود که پیروزی [[نهضت‌ها]] را بسیار محتمل می‌دیدند و لذا به مجردی که بوی [[شکست]] نهضت مسلم به مشامشان خورد، از صحنه خارج شدند. البته تعداد فراوانی از آنها بعدها، در نهضت توابین و قیام مختار، شرکت نمودند. اما مشخص نیست چه تعداد از این افراد در [[لشکر عمر بن سعد]] شرکت کرده و علیه [[امام]] خود جنگیدند، و بعید می‌نماید که تعداد فراوانی از این گروه در کربلا حاضر شده باشند، بلکه عمده [[لشکر]] [[کوفه]] در کربلا را عناصر دیگر از [[مسلمانان]] تشکیل می‌دادند، با این توضیح که [[نامه نگاری]] به حضرت{{ع}} دلیل بر [[شیعه]] بودن به حساب نمی‌آید.

همین افراد بودند که وقتی از [[پیشرفت]] کار [[مسلم بن عقیل]] و [[ضعف]] و [[فتور]] [[نعمان بن بشیر]] [[والی کوفه]] [[احساس]] خطر نمودند، به [[شام]] [[نامه]] نوشته و از یزید چاره‌طلبیدند. رؤسا و متنفذان اکثر [[قبایل]] از این [[حزب]] بودند و این امر خود باعث [[گرایش]] بسیاری از [[مردم]] به این سو شده بود.

[[خوارج کوفه]] پس از [[سرکوب]] شدن در [[جنگ نهروان]]، در [[زمان معاویه]] به واسطه سیاست‌های غیراسلامی وی که ناراضیان فراوانی فراهم آورده بود، [[قدرت]] گرفتند و در [[سال ۴۳ هجری]] در [[زمان]] [[فرمانداری]] «[[مغیرة بن شعبه]]» قیامی را به [[رهبری]] «[[مستورد بن علقه]]» ترتیب دادند که به [[شکست]] انجامید. «[[زیاد بن ابیه]]» نیز پس از به عهده گرفتن [[فرمانداری کوفه]] در [[سال ۵۰ هجری]] نقش عظیمی در سرکوب آنان ایفا نمود، اما پنج سال پس از [[مرگ]] «زیاد» در [[سال ۵۸ هجری]] آنان به رهبری «[[حیان بن ظبیان]]» به قیامی دیگر دست زدند. «[[عبیدالله بن زیاد]]» نیز پس از به عهده گرفتن زمام امور کوفه به سرکوبی آنها پرداخت<ref>تاریخ طبری، ج۴، ص۱۳۲؛ ضیف، شوقی، تاریخ الادب العربی، العصر الاسلامی، ج۲، ص۱۸۶.</ref>. از این رو می‌توان گفت: در [[واقعه کربلا]] نقش چندانی از این گروه نمی‌توانیم سراغ بگیریم.