استعاذه در فقه اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = استعاذه| عنوان مدخل = استعاذه| مداخل مرتبط = استعاذه در قرآن - استعاذه در معارف دعا و زیارات - استعاذه در فقه اسلامی - استعاذه در معارف و سیره سجادی | پرسش مرتبط = }} ==مقدمه== استعاذه: گفتن {{متن حدیث| أَعُوذُ بِا...» ایجاد کرد) برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی |
جز (جایگزینی متن - ' لیکن ' به ' لکن ') |
||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
==[[حکم]]== | ==[[حکم]]== | ||
استعاذه در هر حال و در همه امور [[مستحب]] است،<ref>مستند الشیعة، ج ۵، ص۱۷۵</ref> | استعاذه در هر حال و در همه امور [[مستحب]] است،<ref>مستند الشیعة، ج ۵، ص۱۷۵</ref> لکن در مواردی خاص، تأکید و به آن، [[امر]] شده است: | ||
قبل از شروع به [[تلاوت قرآن کریم]].<ref>الحدائق الناضرة، ج ۸، ص۱۶۲</ref> در [[روایات]]، کیفیّت استعاذه در این مورد، مختلف ذکر شده است، از جمله: {{متن حدیث| أَعُوذُ بِاللَّهِ مِنَ اَلشَّيْطَانِ اَلرَّجِيمِ }} و {{متن حدیث| أَعُوذُ بِاللَّهِ اَلسَّمِيعِ اَلْعَلِيمِ مِنَ اَلشَّيْطَانِ اَلرَّجِيمِ}} صورت نخست به مشهور نسبت داده شده؛ گرچه صور‌تهای دیگر نیز جایز است.<ref>جواهر الکلام، ج ۹، ص۴۲۰</ref> | قبل از شروع به [[تلاوت قرآن کریم]].<ref>الحدائق الناضرة، ج ۸، ص۱۶۲</ref> در [[روایات]]، کیفیّت استعاذه در این مورد، مختلف ذکر شده است، از جمله: {{متن حدیث| أَعُوذُ بِاللَّهِ مِنَ اَلشَّيْطَانِ اَلرَّجِيمِ }} و {{متن حدیث| أَعُوذُ بِاللَّهِ اَلسَّمِيعِ اَلْعَلِيمِ مِنَ اَلشَّيْطَانِ اَلرَّجِيمِ}} صورت نخست به مشهور نسبت داده شده؛ گرچه صور‌تهای دیگر نیز جایز است.<ref>جواهر الکلام، ج ۹، ص۴۲۰</ref> | ||
نسخهٔ ۳ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۰:۰۱
این مدخل زیرشاخهٔ بحث استعاذه است. استعاذه از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: استعاذه در قرآن - استعاذه در معارف دعا و زیارات - استعاذه در فقه اسلامی - استعاذه در معارف و سیره سجادی - پرسش مرتبط نداردمقدمه
استعاذه: گفتن « أَعُوذُ بِاللَّهِ مِنَ اَلشَّيْطَانِ اَلرَّجِيمِ » و مانند آن.
مراد از استعاذه در این مقام، استعاذه لفظی است، نه معنوی و آن عبارت است از گفتن « أَعُوذُ بِاللَّهِ مِنَ اَلشَّيْطَانِ اَلرَّجِيمِ » و کلمات مرادف آنکه بیانگر التجاء و پناه بردن انسان به خدای تعالی از شیاطین، عذاب و آتش جهنّم است[۱] و از آن به مناسبت در بابهای طهارت، صلات، حج و نکاح سخن رفته است.
حکم
استعاذه در هر حال و در همه امور مستحب است،[۲] لکن در مواردی خاص، تأکید و به آن، امر شده است:
قبل از شروع به تلاوت قرآن کریم.[۳] در روایات، کیفیّت استعاذه در این مورد، مختلف ذکر شده است، از جمله: « أَعُوذُ بِاللَّهِ مِنَ اَلشَّيْطَانِ اَلرَّجِيمِ » و « أَعُوذُ بِاللَّهِ اَلسَّمِيعِ اَلْعَلِيمِ مِنَ اَلشَّيْطَانِ اَلرَّجِيمِ» صورت نخست به مشهور نسبت داده شده؛ گرچه صور‌تهای دیگر نیز جایز است.[۴]
۲. در رکعت اول نماز، پیش از قرائت به قول مشهور.[۵] چگونگی استعاذه در این مورد، همانند مورد پیشین است. قول مشهور، استحباب آهسته گفتن استعاذه در همه نمازها است.[۶]
۳. استعاذه از عذاب هنگام خواندن یا شنیدن آیات عذاب[۷].
۴. پیش از آمیزش[۸].
۵. استعاذه از آتش جهنم در گرمابه.[۹]
۶. هنگام ورود به مستراح.[۱۰].[۱۱]
منابع
پانویس
- ↑ مهذب الاحکام، ج ۶، ص۳۶۰
- ↑ مستند الشیعة، ج ۵، ص۱۷۵
- ↑ الحدائق الناضرة، ج ۸، ص۱۶۲
- ↑ جواهر الکلام، ج ۹، ص۴۲۰
- ↑ جواهرالکلام، ج ۹، ص۴۲۰
- ↑ مستند الشیعة، ج۵، ص۱۷۵
- ↑ کشف الغطاء، ج ۳، ص۴۶۲
- ↑ العروة الوثقی، ج۲، ص۸۰۰
- ↑ کشف الغطاء، ج ۲، ص۴۱۲
- ↑ الحبل المتین، ص۳۲.
- ↑ هاشمی شاهرودی، سید محمود، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت ج۱، صفحه ۴۶۱ - ۴۶۲.