جعفر بن ایاس یشکری: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'عزیزی، رستگار، بیات، '''راویان مشترک'''' به 'عزیزی، رستگار، بیات، '''راویان مشترک ج۲'''') |
جز (جایگزینی متن - 'عزیزی، رستگار، بیات، راویان مشترک، ' به 'عزیزی، رستگار، بیات، راویان مشترک، ج۲، ') |
||
| خط ۹: | خط ۹: | ||
او از کسانی چون: [[سعید بن جبیر]]، [[شعبی]]، [[مجاهد]]، [[عطاء]]، [[عکرمه]]، [[عباد بن شرحبیل]] [[صحابی]] و [[طاووس بن کیسان]] [[روایت]] کرده است.را ویان او عبارتند از: [[اعمش]]، [[ایوب سختیانی]] و [[سلیمان بن مهران اعمش]] و دیگران. | او از کسانی چون: [[سعید بن جبیر]]، [[شعبی]]، [[مجاهد]]، [[عطاء]]، [[عکرمه]]، [[عباد بن شرحبیل]] [[صحابی]] و [[طاووس بن کیسان]] [[روایت]] کرده است.را ویان او عبارتند از: [[اعمش]]، [[ایوب سختیانی]] و [[سلیمان بن مهران اعمش]] و دیگران. | ||
[[روایات]] او در [[صحیح بخاری]]، [[مسلم]]، [[سنن]] [[ابو داوود]]، [[ترمذی]]، [[نسائی]] و [[ابن ماجه]] آمده است. وی به سال ۱۲۳، ۱۲۴ یا ۱۲۵ﻫ.ق در حالی که پشت [[مقام ابراهیم]]{{ع}} در کنار [[کعبه]] به [[سجده]] افتاده بود، [[وفات]] یافت <ref> کتاب التاریخ الکبیر ۲/ ۱۸۶؛ کتاب الثقات ۶/ ۱۳۳و تهذیب الکمال ۵/ ۹.</ref>.<ref>[[ح‍س‍ی‍ن عزیزی|عزیزی]]، [[پ‍روی‍ز رستگار|رستگار]]، [[ی‍وس‍ف بیات|بیات]]، [[راویان مشترک (کتاب)|راویان مشترک]]، ص 51.</ref> | [[روایات]] او در [[صحیح بخاری]]، [[مسلم]]، [[سنن]] [[ابو داوود]]، [[ترمذی]]، [[نسائی]] و [[ابن ماجه]] آمده است. وی به سال ۱۲۳، ۱۲۴ یا ۱۲۵ﻫ.ق در حالی که پشت [[مقام ابراهیم]]{{ع}} در کنار [[کعبه]] به [[سجده]] افتاده بود، [[وفات]] یافت <ref> کتاب التاریخ الکبیر ۲/ ۱۸۶؛ کتاب الثقات ۶/ ۱۳۳و تهذیب الکمال ۵/ ۹.</ref>.<ref>[[ح‍س‍ی‍ن عزیزی|عزیزی]]، [[پ‍روی‍ز رستگار|رستگار]]، [[ی‍وس‍ف بیات|بیات]]، [[راویان مشترک ج۲ (کتاب)|راویان مشترک]]، ج۲، ص 51.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||
نسخهٔ ۵ اوت ۲۰۲۳، ساعت ۰۹:۴۹
موضوع مرتبط ندارد - مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد
آشنایی اجمالی
وی فرزند «ایاس» مشهور به «ابو وحشیه یشکری» است و چون تولد یافته بصره و ساکن واسط بود، بصری و واسطی خوانده شده است. بنا بر قول مزّی: خانه او در بصره و در میان قبیله بنی ثعلبه تا به امروز پابرجاست. واقدی زادگاه وی را شام و خود او را علوی می‌‌داند و ذهبی از او به عنوان یکی از دانشمندان بزرگ نام می‌‌برد.
طبقه و منزلت روایی جعفر. و ی پس از اقامت در شهر واسط به نقل حدیث پرداخت و بیشتر اصحاب رجال، مانند: ابن معین، ابو زرعه، ابوحاتم رازی، عجلی، نسائی، ابن عدی، ابن سعد، ذهبی، ابن حبان، احمد بن حنبل و ابن حجر او را توثیق کرده‌اند، جز آنکه شعبه، حدیث وی از مجاهد را ضعیف می‌‌داند.
شیخ طوسی وی را در میان اصحاب و راویان امام سجاد(ع) آورده است.
او از کسانی چون: سعید بن جبیر، شعبی، مجاهد، عطاء، عکرمه، عباد بن شرحبیل صحابی و طاووس بن کیسان روایت کرده است.را ویان او عبارتند از: اعمش، ایوب سختیانی و سلیمان بن مهران اعمش و دیگران.
روایات او در صحیح بخاری، مسلم، سنن ابو داوود، ترمذی، نسائی و ابن ماجه آمده است. وی به سال ۱۲۳، ۱۲۴ یا ۱۲۵ﻫ.ق در حالی که پشت مقام ابراهیم(ع) در کنار کعبه به سجده افتاده بود، وفات یافت [۱].[۲]
