امنیت اعتقادی: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۲۰ اوت ۲۰۲۳، ساعت ۱۰:۳۲

مقدمه

امنیت در عقیده و ایمان، به دو جنبه درونی و بیرونی قابل تقسیم است:

جنبه درونی (همراهی با آرامش اطمینان)
جنبه بیرونی (مصونیت در برابر تهدیدات و انحرافات)

جنبه درونی (همراهی با آرامش اطمینان)

در این جنبه تأکید بر بُعد درونی و روانی امنیت اعتقادی است. امنیت اعتقادی در بعد درونی، به معنای احساس ایمنی و آرامش درونی ناشی از باورها و اعتقادات دینی است. امنیت اعتقادی زمانی شکل می‌گیرد که فرد یا جامعه به باورها و ارزش‌های دینی معتقد باشد و بر اساس آن زندگی کند.

برخی از مهم‌ترین ویژگی‌های امنیت اعتقادی عبارت‌اند از:

اعتقاد راسخ به خدا و اصول دین؛
پایبندی به احکام و ارزش‌های الهی؛
اطمینان به عدالت و رحمت خداوند؛
احساس آرامش در برابر سختی‌ها با توکل به خداغ
رضایت از قضا و قدر الهی؛
دوری از شبهات و تردیدهای اعتقادی.

امنیت اعتقادی منشأ اثرات مثبتی همچون آرامش روحی، امیدواری، هدفمندی در زندگی، مصونیت در برابر انحرافات اخلاقی و پایبندی به ارزش‌های اخلاقی است. تقویت امنیت اعتقادی در جامعه مستلزم ترویج معارف دینی و الگوسازی از سوی پیامبران، امامان، مراجع و رهبران دینی است.

جنبه بیرونی (مصونیت در برابر تهدیدات و انحرافات)

در این جنبه تأکید بر حفظ اعتقادات در برابر تهدیدات و انحرافات است. هر انسانی باید از امنیت در عقیده برخوردار باشد. اسلام با راهزنان اعتقادات مردم برخورد شدید دارد و از آن به عنوان «ایجاد فساد در زمین» یاد می‌کند الْفِتْنَةُ أَشَدُّ مِنَ الْقَتْلِ^[۱].^[۲] و نخستین نشانه استضعاف را فشار و تأثیر عوامل اثرگذرانده در انحراف اعتقادی و یا موانع آزادی اعتقاد می‌داند که پاگرفتن این نوع استضعاف، مراحل سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و نظامی را نیز به دنبال دارد^[۳].

منابع

عمید زنجانی، عباس علی، دانشنامه فقه سیاسی ج۱

پانویس

↑ «(بدانید که) آشوب (شرک) از کشتار بدتر است» سوره بقره، آیه ۱۹۱.
↑ نهج‌البلاغه، خطبه ۱۳۱ و نامه ۵۳؛ اصول کافی، ج۲، ص۲۷۳-۲۷۴؛ وسائل‌الشیعه، ج۱۱، ص۴۲۴؛ سفینةالبحار، ج۱، ص۴۱؛ تحریرالوسیله، ج۱، ص۴۹۱.
↑ عمید زنجانی، عباس علی، دانشنامه فقه سیاسی ج۱، ص۳۲۳.

[1] «(بدانید که) آشوب (شرک) از کشتار بدتر است» سوره بقره، آیه ۱۹۱.

[2] نهج‌البلاغه، خطبه ۱۳۱ و نامه ۵۳؛ اصول کافی، ج۲، ص۲۷۳-۲۷۴؛ وسائل‌الشیعه، ج۱۱، ص۴۲۴؛ سفینةالبحار، ج۱، ص۴۱؛ تحریرالوسیله، ج۱، ص۴۹۱.

[3] عمید زنجانی، عباس علی، دانشنامه فقه سیاسی ج۱، ص۳۲۳.

[۱]

[۲]

[۳]

@@ خط ۱۲: / خط ۱۲: @@
 # جنبه بیرونی (مصونیت در برابر تهدیدات و انحرافات)
-== جنبه درونی (همراهی با [[آرامش]] [[اطمینان]]) ==
+== جنبه درونی (همراهی با آرامش اطمینان) ==
 {{همچنین|آرامش|اطمینان}}
 در این جنبه تأکید بر بُعد درونی و روانی امنیت اعتقادی است. امنیت اعتقادی در بعد درونی، به معنای احساس ایمنی و آرامش درونی ناشی از [[باورها]] و [[اعتقادات دینی]] است. امنیت اعتقادی زمانی شکل می‌گیرد که فرد یا [[جامعه]] به باورها و ارزش‌های دینی [[معتقد]] باشد و بر اساس آن [[زندگی]] کند.