حسین بن زید بن علی بن حسین: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{مدخل مرتبط| موضوع مرتبط = اصحاب امام صادق| عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = | پرسش مرتبط = }} == آشنایی اجمالی == ابوعبدالله حسین بن زید بن علی بن حسین کوفی هاشمی علوی، مشهور به ذوالدمعه (ذوالعبره) در سال ۱۱۴ یا ۱۱۵ هـ <ref>اعیان الشیعه ۶/۲۳.</ref> در ش...» ایجاد کرد) برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی |
|||
| خط ۳: | خط ۳: | ||
[[ابوعبدالله حسین بن زید بن علی بن حسین کوفی هاشمی علوی]]، مشهور به [[ذوالدمعه]] ([[ذوالعبره]]) در سال ۱۱۴ یا ۱۱۵ هـ <ref>اعیان الشیعه ۶/۲۳.</ref> در [[شام]] از کنیزی زاده شد<ref>المجدی فی انساب الطالبیین ۱۵۹.</ref> و دیری نپایید که پدرش «زید» و برادرش «یحیی» به سال ۱۲۱ و ۱۲۵ هـ به [[شهادت]] رسیدند.<ref>عمده الطالب ۲۳۹ و۲۴۱.</ref> پس از آن، حسین در حالی که فقط چهار<ref> رجال البرقی ۱۹.</ref> یا هفت سال داشت،<ref>عمدة الطالب ۲۴۲.</ref> تحت [[کفالت]] و [[سرپرستی]] پسر عمویش، [[امام جعفر صادق]]{{ع}} در آمد و تا هنگام وفات امام صادق{{ع}} زیر نظر آن حضرت در [[مدینه]] اقامت کرد و با کمک آن حضرت با [[ام کلثوم]]، دختر [[محمد بن عبدالله ارقط]] [[ازدواج]] کرد.<ref>رجال النجاشی ۱/۱۶۱.</ref> او را به جهت [[گریه]] زیاد در شهادت پدر و برادرش یحیی، به «ذوالدمعه» یا «ذوالعبره» [[لقب]] داده‌اند<ref>مقاتل الطالبیین ۲۵۷ المجدی ۱۵۹.</ref> و شاید بر اثر همین گریه زیاد بود که در اواخر [[عمر]] [[نابینا]] شد.<ref>عمدة الطالب ۲۴۱ المعارف ۲۱۶.</ref> | [[ابوعبدالله حسین بن زید بن علی بن حسین کوفی هاشمی علوی]]، مشهور به [[ذوالدمعه]] ([[ذوالعبره]]) در سال ۱۱۴ یا ۱۱۵ هـ <ref>اعیان الشیعه ۶/۲۳.</ref> در [[شام]] از کنیزی زاده شد<ref>المجدی فی انساب الطالبیین ۱۵۹.</ref> و دیری نپایید که پدرش «زید» و برادرش «یحیی» به سال ۱۲۱ و ۱۲۵ هـ به [[شهادت]] رسیدند.<ref>عمده الطالب ۲۳۹ و۲۴۱.</ref> پس از آن، حسین در حالی که فقط چهار<ref> رجال البرقی ۱۹.</ref> یا هفت سال داشت،<ref>عمدة الطالب ۲۴۲.</ref> تحت [[کفالت]] و [[سرپرستی]] پسر عمویش، [[امام جعفر صادق]]{{ع}} در آمد و تا هنگام وفات امام صادق{{ع}} زیر نظر آن حضرت در [[مدینه]] اقامت کرد و با کمک آن حضرت با [[ام کلثوم]]، دختر [[محمد بن عبدالله ارقط]] [[ازدواج]] کرد.<ref>رجال النجاشی ۱/۱۶۱.</ref> او را به جهت [[گریه]] زیاد در شهادت پدر و برادرش یحیی، به «ذوالدمعه» یا «ذوالعبره» [[لقب]] داده‌اند<ref>مقاتل الطالبیین ۲۵۷ المجدی ۱۵۹.</ref> و شاید بر اثر همین گریه زیاد بود که در اواخر [[عمر]] [[نابینا]] شد.<ref>عمدة الطالب ۲۴۱ المعارف ۲۱۶.</ref> | ||
[[شیخ طوسی]] نام وی را در زمره [[اصحاب امام صادق]]{{ع}} ذکر کرده است.<ref>رجال الطوسی ۱۶۸.</ref> [[غمزی]] هم می‌‌گوید که او از گنجینه [[معرفت]] و [[علوم]] [[جعفری]] [[دانش]] فراوانی کسب کرد.<ref>المجدی ۱۵۹.</ref> به علاوه، ایشان از [[امام صادق]]، [[امام باقر]]<ref>میزان الاعتدال ۱/۵۳۵.</ref> و [[امام کاظم]]{{عم}}<ref>رجال النجاشی ۱/۱۶۱.</ref> و [[اسماعیل بن عبدالله بن جعفر]]<ref>خلاصة تهذیب تهذیب الکمال ۲/۳۳۹.</ref> روایاتی نقل کرده است. کسانی همچون [[نعیم بن حماد]]، [[ابومصعب زهری]] و [[عباد رواجنی]] از وی احادیثی [[روایت]] کرده‌اند.<ref> تاریخ الاسلام ۱۲/۱۲۲.</ref> [[ابوالفرج اصفهانی]] می‌‌نویسد که حسین در [[قیام]] | [[شیخ طوسی]] نام وی را در زمره [[اصحاب امام صادق]]{{ع}} ذکر کرده است.<ref>رجال الطوسی ۱۶۸.</ref> [[غمزی]] هم می‌‌گوید که او از گنجینه [[معرفت]] و [[علوم]] [[جعفری]] [[دانش]] فراوانی کسب کرد.<ref>المجدی ۱۵۹.</ref> به علاوه، ایشان از [[امام صادق]]، [[امام باقر]]<ref>میزان الاعتدال ۱/۵۳۵.</ref> و [[امام کاظم]]{{عم}}<ref>رجال النجاشی ۱/۱۶۱.</ref> و [[اسماعیل بن عبدالله بن جعفر]]<ref>خلاصة تهذیب تهذیب الکمال ۲/۳۳۹.</ref> روایاتی نقل کرده است. کسانی همچون [[نعیم بن حماد]]، [[ابومصعب زهری]] و [[عباد رواجنی]] از وی احادیثی [[روایت]] کرده‌اند.<ref> تاریخ الاسلام ۱۲/۱۲۲.</ref> [[ابوالفرج اصفهانی]] می‌‌نویسد که حسین در [[قیام محمد نفس زکیه|قیام محمد]] و [[قیام ابراهیم بن عبدالله محض|ابراهیم]] (پسران [[عبدالله محض]]) شرکت داشت و پس از به شهادت رسیدن ایشان، متواری و پنهان شد و زمانی در میان [[مردم]] ظاهر شد<ref> مقاتل الطالبیین ۲۵۷.</ref> که از [[امنیت]] [[جان]] خود [[اطمینان]] یافت. حسین از [[راویان]] [[امامیه]]،<ref>رجال النجاشی ۱/۱۶۱.</ref> فردی [[راستگو]]،<ref>تقریب التهذیب ۱/۱۷۶.</ref> [[ثقه]]<ref>اعیان الشیعه ۶/۲۳.</ref> و با [[ورع]]<ref>المجدی ۱۵۹.</ref> بود. او دارای تألیفی به نام کتاب الحدیث می‌‌باشد.<ref>الذریعه ۶/۳۲۳</ref> | ||
وی در حالی که ۷۶ سال از عمرش گذشته بود،<ref>المجدی ۱۵۹.</ref> در حدود سال ۱۹۰ هـ از [[دنیا]] رفت.<ref>تاریخ الاسلام ۱۲/۱۲۲.</ref> در [[تاریخ]] درگذشت او بسیار [[اختلاف]] است.<ref>اعیان الشیعه ۶/۲۳ تقریب التهذیب ۱/۱۷۶.</ref> با توجه به اینکه وی را [[کوفی]] [[لقب]] داده‌اند، هم اکنون در نواحی حلّه بقعه‌ای وجود دارد که به او منسوب است و [[اعراب]] این ناحیه او را «ابودُمَیعه» می‌‌نامند. به نظر می‌‌رسد وی در اواخر [[عمر]] به [[کوفه]] رفته و در آنجا [[وفات]] یافته است.<ref>اعیان الشیعه ۶/۲۳.</ref>.<ref>جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی (کتاب)|فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی]]، ج۱، ص۲۷۶.</ref> | وی در حالی که ۷۶ سال از عمرش گذشته بود،<ref>المجدی ۱۵۹.</ref> در حدود سال ۱۹۰ هـ از [[دنیا]] رفت.<ref>تاریخ الاسلام ۱۲/۱۲۲.</ref> در [[تاریخ]] درگذشت او بسیار [[اختلاف]] است.<ref>اعیان الشیعه ۶/۲۳ تقریب التهذیب ۱/۱۷۶.</ref> با توجه به اینکه وی را [[کوفی]] [[لقب]] داده‌اند، هم اکنون در نواحی حلّه بقعه‌ای وجود دارد که به او منسوب است و [[اعراب]] این ناحیه او را «ابودُمَیعه» می‌‌نامند. به نظر می‌‌رسد وی در اواخر [[عمر]] به [[کوفه]] رفته و در آنجا [[وفات]] یافته است.<ref>اعیان الشیعه ۶/۲۳.</ref>.<ref>جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی (کتاب)|فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی]]، ج۱، ص۲۷۶.</ref> | ||
نسخهٔ ۲۳ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۰:۲۶
آشنایی اجمالی
ابوعبدالله حسین بن زید بن علی بن حسین کوفی هاشمی علوی، مشهور به ذوالدمعه (ذوالعبره) در سال ۱۱۴ یا ۱۱۵ هـ [۱] در شام از کنیزی زاده شد[۲] و دیری نپایید که پدرش «زید» و برادرش «یحیی» به سال ۱۲۱ و ۱۲۵ هـ به شهادت رسیدند.[۳] پس از آن، حسین در حالی که فقط چهار[۴] یا هفت سال داشت،[۵] تحت کفالت و سرپرستی پسر عمویش، امام جعفر صادق(ع) در آمد و تا هنگام وفات امام صادق(ع) زیر نظر آن حضرت در مدینه اقامت کرد و با کمک آن حضرت با ام کلثوم، دختر محمد بن عبدالله ارقط ازدواج کرد.[۶] او را به جهت گریه زیاد در شهادت پدر و برادرش یحیی، به «ذوالدمعه» یا «ذوالعبره» لقب داده‌اند[۷] و شاید بر اثر همین گریه زیاد بود که در اواخر عمر نابینا شد.[۸]
شیخ طوسی نام وی را در زمره اصحاب امام صادق(ع) ذکر کرده است.[۹] غمزی هم می‌‌گوید که او از گنجینه معرفت و علوم جعفری دانش فراوانی کسب کرد.[۱۰] به علاوه، ایشان از امام صادق، امام باقر[۱۱] و امام کاظم(ع)[۱۲] و اسماعیل بن عبدالله بن جعفر[۱۳] روایاتی نقل کرده است. کسانی همچون نعیم بن حماد، ابومصعب زهری و عباد رواجنی از وی احادیثی روایت کرده‌اند.[۱۴] ابوالفرج اصفهانی می‌‌نویسد که حسین در قیام محمد و ابراهیم (پسران عبدالله محض) شرکت داشت و پس از به شهادت رسیدن ایشان، متواری و پنهان شد و زمانی در میان مردم ظاهر شد[۱۵] که از امنیت جان خود اطمینان یافت. حسین از راویان امامیه،[۱۶] فردی راستگو،[۱۷] ثقه[۱۸] و با ورع[۱۹] بود. او دارای تألیفی به نام کتاب الحدیث می‌‌باشد.[۲۰]
وی در حالی که ۷۶ سال از عمرش گذشته بود،[۲۱] در حدود سال ۱۹۰ هـ از دنیا رفت.[۲۲] در تاریخ درگذشت او بسیار اختلاف است.[۲۳] با توجه به اینکه وی را کوفی لقب داده‌اند، هم اکنون در نواحی حلّه بقعه‌ای وجود دارد که به او منسوب است و اعراب این ناحیه او را «ابودُمَیعه» می‌‌نامند. به نظر می‌‌رسد وی در اواخر عمر به کوفه رفته و در آنجا وفات یافته است.[۲۴].[۲۵]
جستارهای وابسته
منابع
جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱
پانویس
- ↑ اعیان الشیعه ۶/۲۳.
- ↑ المجدی فی انساب الطالبیین ۱۵۹.
- ↑ عمده الطالب ۲۳۹ و۲۴۱.
- ↑ رجال البرقی ۱۹.
- ↑ عمدة الطالب ۲۴۲.
- ↑ رجال النجاشی ۱/۱۶۱.
- ↑ مقاتل الطالبیین ۲۵۷ المجدی ۱۵۹.
- ↑ عمدة الطالب ۲۴۱ المعارف ۲۱۶.
- ↑ رجال الطوسی ۱۶۸.
- ↑ المجدی ۱۵۹.
- ↑ میزان الاعتدال ۱/۵۳۵.
- ↑ رجال النجاشی ۱/۱۶۱.
- ↑ خلاصة تهذیب تهذیب الکمال ۲/۳۳۹.
- ↑ تاریخ الاسلام ۱۲/۱۲۲.
- ↑ مقاتل الطالبیین ۲۵۷.
- ↑ رجال النجاشی ۱/۱۶۱.
- ↑ تقریب التهذیب ۱/۱۷۶.
- ↑ اعیان الشیعه ۶/۲۳.
- ↑ المجدی ۱۵۹.
- ↑ الذریعه ۶/۳۲۳
- ↑ المجدی ۱۵۹.
- ↑ تاریخ الاسلام ۱۲/۱۲۲.
- ↑ اعیان الشیعه ۶/۲۳ تقریب التهذیب ۱/۱۷۶.
- ↑ اعیان الشیعه ۶/۲۳.
- ↑ جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۲۷۶.